Sonunda bir yere konduk. Daha doğrusu onlar kondular ben yere yapıştım.

Lina-“Uçmayı bile unutmuş. Şimdi ne yapacağız? Sen de onunla savaşmak için küçüksün.” Tiff kaşlarını çattı:

Tiff-“istersem savaşabilirim ama abim izin vermiyor. Daha kulakların büyümedi diyor.”

Lina-“Evet. Kulakların büyümeden bu savaşa katılamazsın. Daha saniyesinde seni öldürürler çünkü.”

b-“Neden bahsediyorsunuz siz?”

Lina-“Savaştaydık. Hatırlamıyor musun? Kont’la dövüşüyorduk. Ateş’e yemin etmişti hani. Bizimle savaşa girdi ve kaçtı. Hala hatırlamıyor musun acaba?”

b-“Kont mu? O da kim? Neden savaşıyorduk? Ateş mi? Ahh. Kafam iyice karıştı.”

Lina-“Senin kafanın karıştığı her saniye Kont güç topluyor. Onu bulmamız lazım. Ama bodoslama dalamayız. Aşırı zeki ve güçlü biri.”

Tiff-“Ayrıca eskiden arkadaşınızdı. Daha sonra taraf değiştirdi.”

b-“O ateşten kaçtıysa biz suda falan mıyız?” Tiff gülmeye başladı.

Tiff-“Tabiki hayır. Biz de dünyada doğduk. Ama biz bu dünyayı savunma amaçlı doğduk. Toprağın her bir bölgesini doğaüstü olaylardan savunmak için.”

b-“Tamam tamam. Biraz anladım. O zaman başka bir şey soracağım. Neden senin kulakların garip? Ve Lina’nın gözleri neden böyle?”

Lina-“Böyle derken? Düşük seviyeli insanlar gibi mi olsaydı yani?” Düşük seviyeli mi? Bu kızda ego tavan. En sevmediğim kız türü. Kezban 1 egolu 2. Aslında ikisinin arasında ince bir çizgi var. Ve o bu çizginin sınırında. Yahu kezbanları bile hatırlıyorum bu yeteneklerimi vs. hatırlamıyorum.

Tiff-“Şimdi alınganlık yapmanın sırası mı? Abim her şeyi unutmuş hatırlatmaya çalışıyorum. Benim kulaklarım ilerde seninki gibi olacak. Ama 800 yıl kaldı. Lina ise bir gözlemci. Gözleriyle istediği uzaklığı görebilir. Taa dünyanın diğer ucunu bile. Ama gözlerinden duyguları belli olur. O da onun zaafı.” Şimdi daha iyi anlıyorum. Hastane odasında göz bebeği mor olduğunda demek ki sinirlenmişti. Hah. Ne güzel. En azından trip atacağı zamanı biliyorum artık. Ama Lina pek memnun değildi. Gözlerinden anlamıştım. Gözleri sarı bir renk aldı ve Tiff’e döndü.

Lina-“Neden bunu söyledin? Hatırlamasa daha iyiydi.” Gözleri güneş renginde bir sarı olmuştu.

Tiff-“Şu an utandı mesela.” Bunu söylediği anda daha ne kadar sarı olabilir diye düşünürken hayatımda ilk kez öyle bir renkte sarı görmüştüm. Hemen gözlerini kapattı ve “sonra gelirim” diyip odayı terk etti. Neden bilmiyorum ama o gözleri hoşuma gitmişti.

Bu nasıl konuşma tarzıdır. Ben kıza egolu diyordum Toprak kızdan daha egolu çıktı. Bizli konuşuyor bir de. Belki birden fazla kişidir. Pek öyle sanmıyorum ama…

b-“Sizi neden göremiyorum?”

Toprak-“Bizi sadece Lina görebilir ve sen duyabilirsin. ileride küçük kızım da sesimizi duyacak. Kendimizi istersek gösterebiliriz fakat bizi görmene gerek yok.”

b-“Peki neden çağırıldım?”

Toprak-“Çünkü senin yardımına ihtiyacımız var. Ateşe yeminli oğlum benim yerime geçmeye niyetli. Zaman yok iken bile ben vardım. Çok hatalar gördüm. Çok fazla kan gördüm. Ama biliyorum sen görmedin. Sen sadece 22 yaşında bir insansın.”

b-“22 yaşında mı? Ama… iyice kafam karıştı. Nasıl yani? Hani zamanın başından beri yaşıyordum?”

Toprak-“Evet. Bedenin zamanın başından beridir yaşıyor. Ama ruhun değil. Senin ruhun bir erkek insanın ruhu. Ruh üfleyenin farklı. Bedenin sayesinde iletişime geçebiliyorsun bizimle.”

b-“Peki ruhum bu bedene ait değilse bedenim nerede?”

Toprak-“Bilmiyoruz. Fakat anahtar ateşe yeminli oğlum Kont. Onu bulursan bedenine ulaşacak ipucunu bulacaksın. Gitmeden önce söylemek istediğimiz bir şey var. Kızlarıma ruhunun insan olduğunu söyleme.”

b-“Yalan mı söyleyeyim yani?” Sesindeki kızgınlığı benim tüylerimi diken diken etmişti. Sanki vücudumu buz kaplamışcasına acıtmıştı. Sesindeki soğukluğu fiziksel olarak hissetmiştim.

Toprak-“insan olduğun için bu saygısızlığına göz yumuyoruz. Ama bir dahaki saygısızlığında senin bedenini geri kendimize alırız.” Daha sonra sakin bir biçimde: “Yalan söylemeyeceksin. Sadece gerçeği belli bir süre saklayacaksın. Eğer sana insan mısın diye sorarlarsa o zaman cevap veririsin. Al bunu.” Koluma bir sarmaşık dolandı. Neyse ki bu sefer dikensiz. “Bu çiçek kırmızı açtığı zaman onlara anlat. Bizim sana söylemememizi söylediğimizi de ekle. Anlayışla karşılayacaklardır.”

b-“Nasıl isterseniz. Peki neden söylememem gerekiyor?”

Toprak-“Cruchs eskiden kötü bir evlattı. Günahlarını affetmem için bana yalvardı. Ben ise ona dünyayı kötülüklerden sonsuza dek arındırmasına karşılık affedeceğimi söyledim. Ama bir hata yaptım. Lina’yı hiç düşünmedim. En başta ona iyi davransa da zaman geçtikçe onu bir araç olarak gördü. Ve bir kere olsun gözlerinin içine bakmadı.” Demek o yüzden Lina’nın sesinde ne zaman onunla sohbet etsem hüzün hissediyorum. Nasıl hissediyon diye sormayın. Kulaklar her bir şeyi duyuyor.” Lina insanların cadı avı zamanında kaç kere avlandı ve zulüm gördü. Her seferinde onu ben kurtardım. Yakıldı, damgalandı, parmakları ve saçları kesildi, gözleri oyuldu… Eskiden insanları seven Lina artık onlardan nefret ediyor. Seninle beraber tekrar insanlara olan sevgisini kazanabilir.” Daha ne kadar aptal olabiliriz ki? Kendimi yumruğumu sıkarken buldum. Ve aklıma başka bir soru geldi.

Tiff-“Abi. Toprak ne dedi sana? Bembeyaz olmuşsun.” Gerçek kardeşim değil. En çok üzüldüğüm şey Tiff oldu. Gerçekten abi olduğumu hissettirmişti bana. Ama şimdi ailem kim onu bile bilmiyorum.

b-“Kont Toprak’ın yerine geçmek istiyor. Ve bizim de onu durdurmamız gerekiyor.”

Lina-“Toprak’ın yerine mi? Daha ne kadar aşağılık olabilir? Cruchs. Toprak sana kim olduğunu hatırlattı mı?” Direk sordu mu şimdi. Sadece evet desem üsteler mi acaba?

b-“Evet. Ama hala boşluklar var hafızamda.” Hala ailem nerede, ne oldu da bu bedene geçtim vs. boşluklar bunlar. Yalan söylemeden biraz zor olacak ama.

Lina-“Zaten bir iz bulmuştum. Oraya gidelim. En azından artık uçabildiğini söyle?” Şimdi bunu mu mutlu etmemi istiyordu. Aman…

b-“Gitmeden önce yapmam gereken bir şey var.” Tiff’e sarıldım ve: “Tiff. Döndüğümde sana bir şey anlatacağım. O zamana kadar bizi bekle.” Dedim ve Lina da uçmaya başladı bile. “Gücünü topraktan al, gücünü topraktan al” diye kendime tekrar ediyordum. Havada süzülmeyi denedim ama nafile. Daha sonra aklıma şimşek gibi bir fikir çaktı.

b-“Lina. Sen önden git. Ben seni takip edeceğim.”

Lina-“Uçamadan nasıl takip edeceksin?”

b-“Zıplayarak.”

Lina-“Hızıma yetişebilirsen olur.”

b-“Sen ne diyorsun. Seni bile geçerim. Gel yarışalım. Ne tarafa doğru ne kadar gideceğiz?”

Lina-“Kuzeybatı yönüne doğru 293 kilometre.” 293 kilometre mi? Çıldırmışsınız siz. Ama neyse. Önemli değil.

b-“O zaman 3. 2. 1. Başla.” Lina tam gaz uçmaya başladı. Ben ise zıplamaya. Topraktan gücümü alıp zıplayınca mesafelerin pek de önemi kalmıyordu. Lakin düşüşleri toparlamak biraz zamanımı alıyordu. Yükseklik korkumu nasıl mı yendim? Bu beden ölümsüz diye durmadan kendime tekrar ederek. Bedenimi geri aldığımda huzur içinde yükseklikten korkabilirim.

Lina-“Hadi ama yavaş gidiyorum bir de.”

b-“O zaman iyi izle.” Dedim ve biraz fazla güç kullanıp zıpladım ve Lina’ya doğru zıplamış olacağım ki “AYYY” sesinin ardından çarpmamla ikimiz de beraber yere çakıldık. Daha sonra kendime geldiğimde Lina’yı göremedim. “LiNA! NERDESiN!” Homurdanan bir sesle:

Lina-“Hile yaptın. Beni de düşürdün yere.” Sesi bayağı uzaktan geliyordu. Fena uçurmuşum kızı. Aa. Hedefe varmışız be. Lina da uçarak geldi ve yanıma kondu. “Bu sayılmaz. Geri dönüşte de yarışacağız.” Ben de güldüm ve:

b-“Hadi hadi öyle olsun. Kaybettin ya hile dersin zaten. Hem hile değil taktikti bu.” Lina’nın gözleri yemyeşil olmuştu ve gülüyordu. Demek yeşil de mutluluk demek.

Kont-“Görüyorum da çok mutlusunuz. Ne hüzünlü. Bir zamanlar sana biz de mutlu olabiliriz demiştim.” Lina’nın yeşil gözleri kapalı mor rengini aldı ve bir hışımla Kont’a döndü.

Lina-“Sen affedilemez bir günahkarsın. Gittin Ateş’e yemin ettin. Toprak’a yeminli olmana rağmen. Kuralları çiğnedin. Bu da yetmedi şimdi de Toprak’ın yerine geçmeye çalışıyorsun. Daha ne kadar alçalabilirsin?”

Kont-“Bu kadar şey yapsam da her zaman seni seveceğim. Bir gün bana ait olacaksın.” Yok artık. Türk dizisi mi lan bu. Bana ait olacaksın ne demek. Normalde kızın burada tokat falan atması lazım ama atsa bile kafası kımıldamaz bunun.

b-“Demek Kont sensin. Güzel isim seçimi. Fakat yanlış taraftasın.”

Kont-“Sen sus. Konuşmaya hakkın yok senin. Düşük…” yaşam formu diyecek. Hemen üzerine atıldım ve yumruğu vurdum. Vurmamla metrelerce ileri uçması bir oldu. Benim insan olduğumu biliyor. Demek ki bunu ayarlayan o. O zaman bedenimin yerini de biliyordur. Lina’nın insan olduğumu anlamadığını umarak:

Lina-“Haklısın. Onunla konuşmakla vakit kaybedemeyiz. Onu durdurmalıyız.” Ohhh bee. Neyse ki saf kız. Egolu ama saf. Hem egosunun da nereden geldiğini anladım yani. Toprak daha egolu.

b-“Lina. Sen burada bekle. Ben zorlanmaya başlarsam senden yardım isterim. Seni de tehlikeye atamam.”

Lina-“Olmaz. Hiçbir şey hatırlamıyorsun. Hem benim tehlikeye girmem önemli de…”

b-“Benim için önemli Lina. Lütfen. Bu savaşa karışma. Dediğim gibi. Zorlanırsam veya yardıma ihtiyacım olursa sana sesleneceğim. O zamana kadar lütfen dediğimi yap.”

Lina-“Peki. Nasıl istersen.” Gözleri eski haline döndü ama arada pembe pembe kıvılcımlar çakıyordu. Şimdi pembenin anldıbını düşünecek değilim. Kont’un yanına koştum. Kont ise bana bakıp yattığı yerden gülmeye başladı:

Kont-“Hahahahah. Kim olduğunu hatırlıyorsun. Evet Bir insansın. Benimle başa çıkamazsın. Gücün yetmez.”

b-“Evet. Benim gücüm yetmez. Ama toprağın gücü yanımda ve onun sana hayli hayli gücü yeter. Şimdi söyle bana. Bedenim nerede?”

Kont-“Aaa. Deme öyle. Beğenmedin mi bu bedeni? Hem ölümsüz bir beden, hem de akla hayale sığmayan yeteneklere sahip. insanların istediği şey bu değil midir? Ölümsüzlük. Güç. Gel bana katıl ve benim yemin ettiğim gibi sen de ateşe yemin et. O zaman gerçekten güçlü bir ölümsüz olacaksın. iradenin kısıtlanmasına gerek kalmayacak.”

b-“insanların hepsinin aynı olmadığını bilseydin bu planın işe yarardı. Ama ben güç istemiyorum. Sadece bedenimi istiyorum.” Suratına yumruğu vurdum ve kafası yere çakıldı. “Bedenim nerede?”

Kont-“Böyle yavaş vuruşlarla beni alt edebileceğini mi sanıyorsun?”Bana yumruk attı. Ama hayatımda öyle bir yumruk yememişimdir ben. Kendimi ölecek gibi hissetmeme neden oldu. Üzerime yıldırım düşse bu kadar canımı yakmazdı herhalde.” Öyleyse sana bir ipucu vereyim. Bedenin gözünü açtığın yerde. Böylece sizi yeterince oyalamışımdır. HAHAHAHAHA” dedi ve alevler saçarak kaçtı. Oyalamak mı? Hayır hayır hayır.

b-“LiNA. HEMEN KUTSAL BÖLGEYE GiDiYORUZ. ORAYI iZLE VE BANA RAPOR VER.”

Lina-“Ne oldu? “

b-“KONT BAŞINDAN BERi BiZi OYALIYORDU. HEDEFi TOPRAK OLABiLiR.” Lina tüm hızıyla uçmaya başladı. Ben de kendimi toparladım ve var gücümle zıplaya zıplaya gitmeye başladım.

Tiff-“Bayan Toprak.”

Toprak-“Kalk kızım. Diz çökmene gerek yok. Ateş. Bizden ne istiyorsun?”

Ateş-“Hala tanıdığım Toprak. Egosu yerinde. Hala bizli konuşan. Senden yardımını istiyorum. Bayan su ile olan savaşımda beni desteklemeni istiyorum.”

Toprak-“Biz asla savaş yanlısı olmadık Ateş. Bunu en iyi sen biliyorsun.”

b-“Tiff. iyi misin?” Ateş arkasını döndü ve abimle göz göze geldi.

Ateş-“Hmm. Cruchs’ın bedeni de buradaymış.”

Toprak-“Bizimle konuşuyorsun. Çocuklarımla değil. Hemen yanımda ateşler içinde Kont da belirdi. Diz çökülü bir vaziyette bekliyordu. Abim tam atak yapacakken Lina tuttu ve

Lina-“Burada olmaz. Burası kutsal bir bölge ve bir toplantı var. Biz karışamayız. Başından beri Bay Ateş’in Bayan Toprak ile görüşmesini amaçlamış.” Abim yumruğunu sıkıyordu.

Toprak-“Bize ihanet eden oğlumu da getirmişsin. Hedefin ne? Neden oğluma böyle bir şey yaptın?”

Ateş-“Bunu yapan ben değilim Bayan Toprak. Bunu yapan sizin eski oğlunuz Kont’du. Ben sadece sizinle konuşmak için geldim. Dediğimi bir düşünün. ileride sizi de bir tehdit olarak görürse sizi de yok etmeye çalışacaktır. Atlantis’i en iyi siz biliyorsunuz. Nasıl kendi şehri yaptığını. Eskiden suyun üstünde şu anki teknolojiden bile gelişmiş olduğunu. insanlar git gide Atlantis’in teknolojisine yaklaşıyor. Bayan Su bunu da bir tehdit olarak görüp size savaş açacaktır. Bu olmadan önce benimle ittifak olmanızı istiyorum.”

Toprak-“Eğer bize biri savaş açarsa cevabımızı kendimiz verebiliriz. O zamana kadar reddediyoruz. “

Ateş-“Nasıl isterseniz Bayan Toprak. Bu arada Kont’un yaptıklarından ve yapacaklarından beni mesul tutmayınız. Siz çocuklarınızın iradesini sabit tutuyorsunuz lakin benim çocuğum olmadığı için iradesi umurumda değil. Umarım bir sonraki görüşmemiz savaş alanında olmaz.” Dedi ve küçük bir patlamayla kayboldu. Kont’un da bu duyduğu ağırına gitmiş olacak ki yumruğunu sıkıyordu.

Toprak-“Hemen kutsal toprağımızı terk et yalanlara inanmış oğlum. Seni bir daha burada görmek istemiyoruz.”

Kont-“Cruchs’ı affettiniz. Beni neden affetmediniz o zaman?” sesi ağlamaklı geliyordu.

Toprak-“Sana da af yolunu sunduk. Ama sen iradenin kısıtlanması fikrine karşı çıktın. Biz senin iradeni kısıtlamak değil sadece sana amaç vermiştik. Topraklarımızı korumanı istemiştik. Ama sen bizi reddettin. Bununla da yetinmeyip ateşe yemin ettin. Şimdi o bile seninle ilgilenmiyor. Hemen burayı terk et. Bir dahaki gelişinde burada düşman olarak karşılanacaksın.” Kont bana döndü ve:

Kont-“Bir Bine. Seni bedeninin olduğu yerde bekliyor olacağım.” Dedi ve yanarak kayboldu.

Bir Bine

Birden elimdeki sarmaşık çiçek açtı. Çiçek beyaz renkliydi. Bu ne anlama geliyor? Neden beyaz renkli açtı? Sorar gözlerle Toprak’a baktım. Ama oralı bile olmadı.

Toprak-“Artık ayrılabilirsiniz.” Dedi ve kayboldu. Bu kadar gerginliğin ortadan kalkması iyi olmuştu. Rahatlamış hissettim. Tiff ağlamaya başladı. Hemen yanına koştum ve ona sarıldım.

b-“iyi olacaksın. Merak etme. Her şeyi düzelteceğim. Söz veriyorum.” Dedim. O da bana sarıldı. O an Lina da ağlamaya başladı. Gözyaşlarını görünce korktum. Gözleri kıpkırmızıydı. Gözyaşları da öyle.

b-“Lina. Sen de ağlama.” Diye yanına gittim. Onu da teselli edecekken beni itti. Gözyaşı çiçeğe damladı. Çiçek gözyaşını yuttu ve bütün çiçek kıpkırmızı oldu. Şimdi anlıyorum. Lina bana baktı. Gözlerimin içine. Anlamıştı. Lanet olsun ki anlamıştı.

Lina-“Sen kimsin? Cruchs nerede?” Gözlerimi yere eğdim. Yüzüne bakacam yüzüm yoktu. Bunu saklamamam gerekirdi. Ne aptaldım ama. Bir anlığına gerçekten de bir anlığına Lina’yı sevmeye başlamıştım. Aşk olarak. Tiff’i de kardeşim olarak görmüştüm. Gerçekten. Bu sefer kaybettim.

b-“Benim ismim Bir Bine. Hatırlıyor musun sana insan gibi hissettiğimi söylemiştim. O zamanlar gerçekten hafızamı kaybetmiştim. Şimdi her şeyi daha iyi anlıyorum. Nasıl olduysa Cruk ile bedenlerimiz değişti. Ve bedenimi geri almamın anahtarı ise Kont’ta. Bu…” Lina çok sinirli bir şekilde söylemişti bunu:

Lina-“NEDEN BiZE SÖYLEMEDiN? NEDEN BiZDEN SAKLADIN? Bütün insanlar aynısınız. Yalancı, adi… Ölümsüz olmak istedin sen de diğer insanlar gibi değil mi? Kont ile anlaşma yaptın ve Cruchs’ın bedenine geçtin. Cruchs’yi de ölüme terk ettin. DEĞiL Mi?”

b-“Ha hayır. Yemin ederim öyle değil. Ben…”

Lina-“Daha fazla söylediklerini duymak istemiyorum. Buradan defol git. Bir daha gelme. Seni izliyor olacağım. Cruchs’ı bulunca da senin yanına geleceğim. Ve bedenini geri alacağım. ŞiMDi DEFOL.” Dedi ve ben sadece gözlerine baktım. Kıpkırmızıydı. O bunu hak etmiyordu. Lina uçtu ve gitti. Tiff’e baktım. Hala bana sarılıyordu.

b-“Tiff. Bırak beni. Bırak gideyim. Bütün bunları hak ettim ben. Sizden bunca zamandır saklamamalıydım.” Kısık bir sesle “gitme” dediğini duydum. Ne yapmam gerektiğini anlıyorum artık. Bu başından beridir benim işim değildi. Bedenimi bulunca ne yapacağım? Kont’u nasıl yeneceğim? Bunlar benimle alakalı değil. Bir fısıltı duydum. Toprak konuşuyordu.

Toprak-“Neden bizim söylediğimizi söylemedin? Söyleseydin bu duruma düşmeyecektin.”

b-“Söyleyemedim. Sana nefretle bakan evlatların olsun istemedim. Kont ile aynı hataya düşsünler istemedim. Eğer biri bana bunu yapsaydı muhtemelen yolumdan sapardım. Kendimi boşlukta hissederdim. Sizin bana güvenmediğinizi düşünürdüm. Bu son konuşmamız olabilir Toprak hanım. Elveda.” Dedim ve sağ kulağımı kopardım. Daha sonra:

Toprak-“Demek bu yolu seçiyorsun. Unutma. Her zaman yanındayım. Topraktan gücünü al.” ilk kez egosunu bir yana bırakıp konuşmuştu. Daha sonra diğer kulağımı da kopardım. Artık duyamam diye düşünürken sadece normal insanların duyacağı kadar duyuyordum. Kan bile akmamıştı koparmama rağmen. Kulağım geri uzadı lakin Tiff’in kulağı kadar. Tiff’in bana sarılan ellerini açtım ve kulaklarımı ona verdim.

EDiT: LAYN BEN BiR PARTI EKgib YAZMIŞIM. KiMSE DE DEMEMiŞ EKgib YAZDIN DiYE HAHAHA. NEYSE BURAYA EKLEDiM BAKALIM. ŞiMDi HiKAYE DAHA ANLAŞILIR OLDU. TARiH:21.02.2019