toplumla iyi geçinen biriyim

Kendine çekiyor beni, ışığın altına. Normal bir sokak lambasının dik durmaya devam etmesi gerekirken, şanslı akranlarının aksine tutunmaya çalıştığı bu yokuşun merkezindeki şanssızlığını ters yöne eğilerek kırmış bir lambanın altındayız. Normal, düz bir lambanın da ışığı bize rahatça uzanabilirdi. Fakat bu, sahip olduğu güce layık bir çiftin doğumunu beklemişcesine, tam doğru yerde, doğru derecede eğilmiş, tam üzerimizde parlayarak, anlamsız mücadelesinde hiç beklenmedik bir yerden yeni bir tanrı olarak doğmuştu. Yamuk bir sokak lambası, bir başlangıcı sahneliyordu. Var olan en anlamlı lambaydı evrendeki. Tipini asla unutmadığım, gri vücudu üzerindeki kırmızı boyadan yapılma çizgisinin hayatımın bir döneminin sembolünü oluşturduğu bir lambaydı. Dövme yaptıracak olsaydım, ilk ve tek seçimim olurdu.

2 yıl sonra bir sokak çalışmasında kaldırıldı... Dikdörtgen ruhsuz taşların kaldırılıp, yerine aynı dikdörtgen ruhsuz taşların konulmasına karar verilmişti. insan güruhunun döngüsü gibi aynı.

Bir sokak lambasından daha ne kadar konuşulabilir? Sonsuza kadar konuşabilirim... Çünkü o detayı ben görüyorum. O anlamı ben veriyorum. Sizse böyle binlerce hikayenin arasından geçip gittiniz omzunuzu çekerek. Yüzlerine bakmadınız bile, bir an önce ulaşacağınız "istasyon"a varmanın hevesiyle hızlı adımlarla. Bu "denk gelme"si değildi, bu "görmek"ti. Ben, cansız bir lambaya hayat verdim. Siz canlı kendinizi öldürürken.

Dudakları dudaklarımda. Bir süre önce o karanlık gecesinde sarılıp sarılmamak arası tereddütle uzattığı kolları tüm ağlaklığıyla, şimdi tüm gücüyle çekiyor beni kendine omuzlarımın etrafında. Gözyaşları pardösümün üzerindeki, hala orda. Bir elim yine başının arkasında, ama başı omzumda değil, dudaklarımda ve ruhumda. iğrenç dövmelim, turuncu kafam, alfa dişim, mağlubiyetim, zaferim, eserim...

... Sevgilim.

Bu gecelik de spam bu kadar panpalar.

bugün tatil vermek zorunda kaldım panpalar, daha önce bahsettiğim yoğunluk beynimi fena derecede yordu. bunu "yazıyor olmak" da ayrı bi yorgunluk. yarın devam. bana da iyi gelir.

(... )
"Ergenliğimin en başlarından beri hep senin tipinde bi hatunum olsun istemiştim ha." -o zamanlar bunu ilk söyleyişimdi. Yalan değildi, her türüyle yapmam gereken bir konuşmama vardı.
"Hm öyle mi nası bakim?"
"Böyle uzun koyu kumral saçları olucak işte, kendinden hafif dalgalı, ama düz. ince zarif bi duruşu olucak. Bağırıp çağırıcak çok kızınca, sonra kin tutmayacak ama, çay içip sevişicez falan."
"Ahahah çay içmeyi şunun da içine koydun ya ne diyim sana adam."
"Öyle ama, yapmıyoz mu sanki?"
"Yapıyoz tabi. Hep yapcaz."
"Ya... bırak... "
"Aman ay realist adam da olurmuş ay yerim. inanmıyosan görüşürüz ilerde aşkım."
"Burnundan sümük mü sarkmış lan senin?"
"Yaa ay allahım ya sen hep kusurlarıma bak zaten! Nerde hani?"
"Kandırdım zuhah. Ama incilerini saniyede dökülmeden de edemedin hanfendi. 'hep kusurlarıma bak saateen' falan, noluyor?"
"Yok bişey ya öyle kızdım sadece bi an."
"Çok çabuk parlıyorsun, iyi bi şey değil."
"E al şimdi ama yani... sonra niye... "
"O kadar da ciddi bi şey demedim ki ya... "
"Hayır ama ciddiyim bazen yargılaman çok geriyo beni, biyere kapatasım geliyo kendimi."
"... tamam tamam bişey demedim gel buraya."

Bir yere kapatası geliyordu kendini. Yargılamak? Yargılayan ben miydim? Yoksa basit cümlelerimi, hatta esprilerimi dahi ona doğrultulmuş birer silah olarak gören bir korkak mı? Böyle şeyleri gerektiğinden fazla ciddiye alırsınız. Çünkü ciddiye almanız gereken mesaj ve kelimeleri daima kaçırırsınız. Fakat bir şeyler ters gitmelidir. Ama ağzınızdan yargılama düşmez. Aslında sizin gibilerinin yargılanmaktan isyan ederken yaptığıdır karşı tarafı delicesine, vahşice yargılamak. Birini yargılıyor diye yargılamak, hele o kişinin bununla alakası yoksa çok büyük bir zan altında bırakmaktır. Madur taraf olmak en kolayı çünkü. Kabullenmektense her şey karşı tarafın ekgibliğindendi. Siz masumhane, yalnızca özgür olmak istediniz. Ama o özgürlük hiçkimsenin başladığı yerde bitiyordu. Diğer her yer sizin kümenizdi. Sizin ben beyninizi gibeyim.

Birinden veya bir olaydan, durumdan şikayet ediyorsanız, şikayet ettiğiniz şeyi iyice inceleyin. Ama bu şeyden sürekli şikayet ediyorsanız, sorun sizdedir. itiraf edin. Kabul edin... Ya da etmeyin zaten değersiz zamanınızı değersizce harcamaya devam edin.

...

(... )
Turuncu bir parlaklığın yansıması alıyor gözümü, delice uyumaktan, huzurla yapışmış gözlerimi açmaya çalışırken:
"Evden kaçıp gitmen gerekmediğinde nasıl öküz gibi uyuduğuna şaşırıyorum ya. Hahah. Resmen bayılıyosun sen."
"Hmmffss... saat kaç ya?"
"12'yi geçiyo okula gidicem dediydin akşam bana?"
"Offf... kitap defter hak getire amk."
"Hahah git okula ya ekme, veririm ben kalem not defteri falan."
"Sen?"
"Ohoo mal adam ben sen uyurken gittim önemli 2 dersime girdim geldim."
"iyi mi tek vesait okul?"
"Şahane bebeğim. Hadi kalk sana boyoz aldım bak."
"Meeh burdakiler gib gibi."
"Tabi ki beğenmeyeceğini biliyodum ama kalk ye giberim belanı da nazını da ama çocuk!"
"Hahahah seni seviyorum lan-... "
"... "
"... "
"... "
"... "
"Uuuuuu ne dediiiiii ne dediiiiii oooooooo maaa baağaadiii maaa baağğadii is volking in sıpeeeeyysss fılootinnnngg filiiiipinngggg " -hayatımda gördüğüm en güzel dans onun bu şimdi yaptığıydı. Walking in space'i dilinin döndüğünce söylerken...

Tabi ki beğenmeyeceğimi biliyordu. Çünkü genel olarak aksiyim. Fakat bunun önemsiz olduğunu da. Böyle bir detaya takılmak şimdi benim ağzımdan okurken size de basit geliyor. Yakında bir şeye canınız sıkıldığında kendinize bi bakın derim... Kendinize "giberim belanı da nazını da" demeyi becerebilecek misiniz... ottan bozma (ki onlar oksijen verir siz alıyorken) halinizle insanları kriterleyip kim size layık seçerken...

Beceremeyeceksiniz. Çünkü becermeye çalışmayacaksınız bile. "O başka malları kastediyor benim cidden sorunlarım var ve büyük, ben dahil değilim" diyeceksiniz lan hepiniz. Hepiniz parmağıyla yanındakini gösterecek. En sonunda çember tamamlanacak. Sonuçta, herkes parmakla gösteriliyor olacak, yine hepiniz yoktan sorunlu mallar olacaksınız. Tek fark, yalan söylemeyi sevdiğiniz için kendinize, sizi gösteren parmak bizzat sizden geliyor olmayacak. Tek fark bu. Hah... anı hatırlayınca modum geri lan kendime geldim amk.

Sorunlar... sorunlarınız çok büyük lan. Yemin ediyorum mahvolmuşsunuz. Baştan beri nasıl da potansiyelini doldurmayı giblemeyen hayvanlar olduğunuzdan bahsediyorum. Ama neden o potansiyele bi baksanız da hiç kalkışmadığınızsa işte bu konudan kaynaklanıyor. işiniz başınızdan aşkın hepinizin amk. Çılgınlar sizi. Bir şey yaptığınız var sanki. Ot gibi yaşayıp acı çekmeyi beceriyorsunuz yine de yemin ediyorum aklım almıyor gerzek herifler. Sorunlar sorunlar... Hayat üzerinize çullanmış, tüm gücüyle. Ufukta bekleyen devasa yel değirmenleri, siz de don kişot.

Hepiniz şizofren deyip hasta dediklerinizden daha halüsinatiksiniz içine edeyim. En büyük sorun hep sizde. Uzaktan bakıyorsunuz, iç geçirip düşünebileceğiniz en tembel çözümü düşünüyorsunuz. En tembel çözüm de uzaktan çözüm aramaya devam etmek. Çözümü bulacak çözümü arıyorsunuz koyduğumun gerzekleri. Hayatı izleyin, geçip gitsin, hep korkun, hiç adım atmayın, yaralanmaktan hep korkun. Sonra uzaktan izlediğiniz şeyler için iç geçirip durun. Nasıl ulaşılmaz oldukları... Lan daha denemedin ki? Köprüyü tutanın karşısında dikilmedin bile. Yaralanınca bir tak olacak. Sorun yaralanmak değil zaten, yaralanmak hikayenin bitişi demek, siz bitsin istemiyorsunuz.

Çünkü bir gün donunuza sıçarsanız, artık tuvalete gitmeniz gerekeceği gerçeğinin farkında olacaksınız. Durumun özeti bu. Bezinizi çıkartmak istemiyorsunuz. Kendi ayaklarınız üzerinde tuvalete gitmek istemiyorsunuz. Siz, altınızdaki bezi bu yüzden çıkartamıyorsunuz. Üç saniye zütünüz soğuğa değse bitersiniz siz. Beze sıçmaya devam etmek istiyorsunuz, hep o çağda kalmak istiyorsunuz. Ve kalıyosunuz da amk. Size ne desem boş. Ama bununla da bitmiyor, altınızdan bezinizi çıkartmadığınız gibi, bir yandan da adam olduğunuz halüsinasyonunu yaşıyorsunuz.

iki adım tuvalete gidecek ne mecaliniz ne de cesaretiniz yok, altınız tak dolu, ama o kokunuzla bir de ahkam kesiyorsunuz bir gib bilmeden. Daima uzaktan izlediğiniz, hiç adım atamadığınız hayaller, hedefler, olaylar ve insanlar hakkında cümle kurma cüretinde bulunacak kadar büyük tanrı kompleksine kapılmışsınız altınızdaki üç kilo takla. O pişiği sorun sanıyorsunuz, en büyük sorununuz o çünkü.

Baştan beri inşa ettiğim ego var ya, bu dinlediğiniz adama sahip. Sizden şimdi şunu istiyorum, o sinir ve gıcıklıkla baktığınız, o egoist herife addettiğiniz tüm o egoyu şimdi alın ve kendi üzerinizde hissedin. O adamda suçladığınız bütün devasa egoizmi kendi üzerinize tutun şimdi. Çünkü şimdiye kadar yaptığınız şey hep bu.

Bezinizi artık çıkartın. Hakkında bir takmuş gibi söylenmeyi de kesin. Sorunlarınız bir gib değil. Sorun açlıktan ölecek olmanın tüm gerçekliğiyle ortaya çıkmasıdır, sorun ölümcül hastalık falandır, başına silah dayanmış infaz edilecek olmaktır. Büyük sorun, çözülme ihtimali kalmamış şeydir. Sorun, sorunları izlemektir. Sizin tamemen normal primatlar olarak tek gerçek sorununuz sorunu izliyor olmak.

Kötü sonuç nedir lan? Cidden kötü sonuç nedir? Seni terk edecek deli gibi seviyorsun, bu mu kötü sonuç? Uzun zaman sonrasına plan yapamıyorsun, o zaman öl sen öl sorununa sıçayım. Size acayip bi bilgi vericem. Burası çok güzel. Yemin ediyorum. Gelin. Bu kadar basit olamazsınız. Bu kadar kolay kırılgan olamazsınız. Acı çekmekten korkmayın. Yel değirmenleri, ejderhalar, kaleler, ordular vesaire. Önünüze sorunlar daima çıkacak. Herkesin çıkar. Hayat sadece nefes almakla yetinmek değil, boğuşmak. Yorgunluğun ve öğrenmiş olmanın müthiş keyfi. Tecrübelenmenin, yükselmenin orgazmik hissiyatı.

Otu taku sorun sayıyorsunuz. Sivilcenizi sıkmak için adeta açık kalp ameliyatı tadında kanırtabilirsiniz derinizi, ama iğne olmaya giderken zütünüz uçuklar. Ota taka saydığınız sorundan, gerçek olanlarına hazırlanmadığınız için de daima kaybetmiş hissediyorsunuz ufukta gözüken her ne olursa olsun. Yoldan keyif alamıyorsunuz. Yel değirmenlerinin içinde yemek olduğunu, ejderhaların yeterli bilgeliğe sahipseniz sizi üstüne bidirip gezdirdiğini, kalelerin sağlam ve güvenli olduğunu ordularınsa komuta edilebildiğini öğreneceksiniz. Tüm bu heybetlerin doğru adımlarla sizin tarafınızda olabileceğini. Yeterli bir süre sonra, savaşmaya bile gerek olmadan.

Ama önce bezinizi çıkartmanız gerek. Egoist binler sizi. Off çok sorun var yaaa napıcaaaaz ufff :(

...

spam şimdilik biter.

iş güç boğuşmaca yoğun panpalar. 2gün tatile girecek başlık.

edit: baya bir ara vermiş oldum panpalar ama yapacak bir şey yok. iş güçten düzenim hafifleyince geri dönüyorum.

30'unda dönüyorum panpalar. sezon arası gibi bir şey vermiş olduk artık.

Madalyonun binbir yüzü, unutmamanız gereken. En güvendiklerinizden olsa bile, "çarpıcı" bir hikaye duyduğunuzda, onu tamamen kabullenmeden senaryoyu alın, tam tersi hale getirin. Suçluyu suçsuz, mağduruysa zanlı haline getirin. Mantıklı bağları yıkıp yeniden kurun. Sonra o manzaraya iyi bakın. Eğer içinizden bir ses, cılızca dahi olsa "olabilir lan aslında?" diyorsa, o zaman önünüzdeki manzaranın her hali için hazırlıklı olma ihtimaliniz artar. Bu asla yıkılmayan adam veya kadının en önemli zırhıdır.

Zekanızı kimden ne kadar üstün olduğunuzu anlamaya çalışmakla harcıyorsunuz. Bunun hiçbir anlamı yok, üstünlük el değiştirebilir. Çıkartacağınız sonuç, aleyhinize veya leyhinize, kalıcı değildir. Uyuklamaya başladığınızda bunu kaybedersiniz.
Bahsettiğim şey paronayak bir manyakça her şeyi sorgulamak değil. Bir "b planı"na sahip olmak. Bu kadar. Alfabenin devamı size kalmış. Hiçbir manzaranın tek yüzü yoktur. Kimse mutlak haklı değildir. Konu 200 metreden serbest atlayınca ölüp ölmemek olmadıkça.

sonunda döndüm panpalar, düzenim biraz biraz kendine geliyor, işim hala yoğun ondan biraz daha gecikme oldu.
iyi geceler millet...

edit: @311'e de ayrı şuku

bu altta adresini verdiğim "likyalı" adlı blog'la hiçbir ilgim yoktur. @57 den başlayarak hikayemden alıntılar yapmış. bu blog'un sahibi kimse, alıntı yapmasında bir sorun yok bana sormasa bile, ama "kaynak" belirtin dıbına koyayım ya. kimden aldığınızı. alıntı belirtince alıntı olur, belirtmezsen çalıntı olur...
blog'una baktım fena şeyler yok. ama belirtin şu "alıntı"yı dıbına koyayım...

http://gibkolata.tumblr.c...-bu-lan-kesin-am-na#notes

gececi tayfayı beğenmedim bu gece up'lamıyorum.