toplumla iyi geçinen biriyim

Tam karşımda, beklemenin bi işlevi olacak derken ben tam, telefonuna bakıp dışarı fırladı hatun. Kapıdan tam çıkarken "ne var be ne var!" diye çemkiren bir tonu vardı. Bi ara bana baktı gibi olan kadındı bu. "Hacı boşver bozuğu eyvallah" dedim paranın geri kalanını aldım çıktım. Eyvallah ne lan? "iyi geceler bayım istanbul fazla geçe kalınması gereken bir şehir değil ha?" mı diyecektim dıbına koyayım. gibtir git. Kadının sesi çok güzeldi. Çok heycanlandım. Eve dönmem lazım. Napıyorum lan ben? Çıkayım basıp gideyim eve.

reserved

"Pardon? Pardon! Heyyyy! ateşin var mı?"

Ateşim var tabi amk. Çocukluğumdan beri ateşim var. Anaokulunda Lego yapma konusunda hep bir numara olmuştum. Diğer çocuklar ne istese legodan onu yapıp veriyodum ellerine. Basit bir t yapıp uçak yaptığını zanneden bu aşağılık gerizekalılara starship yapıp veriyordum amk. Akılları çıkıyordu. Lolipopunu yere düşürünce ağlayan bu malların arasında anaokul masalları okurken okumayı sökmüş parlak çocuktum lan ben. Topluma kıro diye kızan babama onlara bağırınca sen de kıro olmuyo musun diye ağzının payını veren 1 metrelik bir dehaydım. Sosyal ortamın başarılısı olacağım o yaşlardan belliydi. Ne ters gitti?

içimde bir adamın ölüp yerine başka bir adamın dirilmeye başladığını hissediyordum. o an cern'deki bilimadamları benim içime baksalar, "karanlık madde ne?" , "evren nasıl oluştu?" sülalelerine öğretebilirdim.

Tam evin yolunu tutuyorken o sesle yerimde duraksadım, kıvrak bir ayak hareketiyle yavaşça 180 derece döndüm. Demin kapattığı telefon yüzünden üzgün olduğu belli olan bu hatun, benden ateş istiyordu. Gözlerine kısıkça baktığım bu kadın, beni birkaç ay sonra öldürecekti. O an bunu biliyordum. Ama bilmiyor gibi yapacak, ve ölecektim... ve bunu yeni bir şeymiş gibi karşılayacak, mahvolacaktım. Kendini büyük bir hikayenin baş rolünde, kapanışla onurlandıracak ve istenilen olmaya devam edecekti o da. gibtirsin amk. Sol elimden daha fedakar sevgili mi var. gibtirsin. Evet ben solla çekiyorum.

Rizorved

Hak vermiş olacak ki sigara paketine uzandı sol elim, bir yandan oturduğu yerden gözlerini bana dikmiş kıza benim de gözlerim karşılık verirken. Beni öldürecekmiş? Kimsin lan sen? Tamam öyle olsun, seni kendime öyle aşık edicem, öyle çarpılacaksın ki, senden sıkılıp yine en üst mertebenin kendi kişiliğim olduğunu anlayıp yoluma devam ettiğimde benden kalma bir-iki ufak anıya bakacaksın buruk buruk, hatta zayıfsındır da sen, ağlayacaksın dıbına koyayım.

Şimdi bile ne kadar masum bakıyor gözlerin. Alttan düz bir çizgi üstüne dalgalanmış göz kapakların, arasında kaynayan bir okyanus gibi irislerin. Çok güzelsin. Tenin biraz pürüzlü, gözlerinin kenarı. Uzunca okşanması gerekirken, sabahları yeni uyanmış sevgili bakışıyla yoğrulması gerekirken yıpranmışsın sen. Ufak bir öpücüğümle hepsini tamir edebilirdim... Eder miydim?

Kimsin dıbına kodumun karısı? Biliyorum kim bilir kaç erkek çocuğunu peşinde madara ettin? Kültürsüz mallar arkandan ağlarken "olması gereken bu" dedin dimi tüm soğukluğunla tüm yaşanmışlıklarınla? Yaşanmışlıklarını gibeceğim. Ama dur, en büyük sınavın geliyor. Gerçek bir alfa ile tanışacaksın, ona hayallerini, kalbini, vücudunu, geleceğini her şeyini vereceksin ve o ise onlara şöyle bi bakıp "hmm, yok istemiyorum" diyecek ve gidecek. Şimdiye kadar inşa ettiğin herşeye bi bakıp sonra takmayacak bile. Hahahahahaha... düşüncesiyle bile ereksiyon oldum kalp çarpıntısından ölücem şimdi. Titriyorum lan, tutamıyorum kendimi. Şimdi olsun istiyorum tüm bunlar, tüm bunları şimdi yapmak istiyorum, kendime kanıtlamam gerek hala nasıl bir deha olduğumu ama "nedense" bu dehayı acıtmak için kullandığımı. Stockholm sendromuyla atacağın ağlak çığlıklar stockholm'den duyulacak. Eğiticem hepinizi, hepinizi eğiticem dıbına koyduklarım, beni doğuştan kuul ama aynı zamanda temiz saf bir ruh zannedeceksin. Hem istediğin materyale sahip hem de istediğin gibi şekillenecek, tamamen senin olacak bir ideal sanacaksın. Utangaçça tenine kaçamak bakarken ben, bunu ilk defa yaptığımı sanacaksın.

"Biranı içerde bırakmışsın... gitti bil... "
"Aman istemiyorum zaten. Bildiğin su. Sigara yakıyim bitsin gidicem"
"... Ben de yakabilir miyim bi tane?"

Çakmağı çıkartırken diğer elimde dolu olduğu belli bir soft sigara pakedi var ama ben ondan sigara istiyorum. Dünyanın en açık kapalı mesajı bu. Sabırsızlığım yüzünden bu gece cevapları erken almak istiyorum. Şimdi gözleri bi yandan elimdeki paketteyken bi yandan bana bakıyor ve vermesi gereken cevabı vereceğinden eminim.

ulan rezerve'leri alıp offline olmuşsunuz * neyse devam edeyim bari.

"Aslında ben camel daha çok severim, seninkinden yaksak ya ikimiz de?" ... Oha 1-0

Müthiş cevap. Hafif dudak bükmeli bir gülümsemeyle bi de. Çok hoşuma gitti. Daha baştan girişeceğimiz bu yola layık olduğunu kanıtladın. Bunu yaparken hayır da demeyerek bu yola girmeye istekli olduğunu söyledin. Ellerim elektrikleniyor. Ama diğer yandan bana baktın ve "evet yapıcaz, ama hayır, benim dediğim yoldan yapıcaz" dedin bana. Kişiliğim var dedin, korkmam ama atlamam da, önce onu dinlerim ben dedin. Aslında cevap o kadar hoşuma gitti ki belki de sana gerçek kendimi açmalıyım.

...
"Lütfen bak, çok kavga etmiştik benimle hiç konuşmadın günlerce çok ağladım bi anlık bişeydi hiçbi anlamı yoktu zayıftım lütfen lütfen yapma lütfen gitme... seni çok seviyorum sen de beni hala seviyorsun biliyorum, lütfen hiçbir şey olmadı sadece bi anlık bişeydi lütfen affet ne istersen yaparım,.. istersen sen de bi kız getir ben sizi izleyim istediğin işkenceyi yap bana bu seni rahatlatacaksa buna bile razıyım yemin ediyorum yeter ki lütfen affet... gitme... "

Ne açıcam ulan kendimi. dıbına koyduğumun bir huursuna ne açıcam kendimi? Gerçek kendim ne ki? Tanımıyorum ulan ben o iti, kim getirip gösterebilir bana? Bak bu o diyebilir? En son ne zaman konuştuğunu bile hatırlamıyorum. Seneler önce ağladım en son, o geceyse en lazım olan o geceyse, o bin kurusu basıp gitmişti bile. Defalarca duvarlara vurdum beynimi, tek bir cevap aradım, sen bilirsin sen bilmeyeceksen kim bilecek dedim. sen bi yolunu bulursun ne yapayım ulan? Ne yapayım bişey söyle? Hiç mi yok aklına gelen bi yol? Nerdesin amk? Senelerimizi verdik hayallerimizi kurduk? Nasıl kaldıracağız şimdi enkazı? dıbına koyduğum çocuğu şurdan başla de bari? Nerdesin bin! Nerdesin lan... yalnızım olum sen yokken... yalnız olmak istemiyorum olum...

Panpa buradayim okumuyorum ama meraklandim okurum söz

Parmağımla tek bir dal sigara dışındakileri soft pakedin içine doğru ittirip sakladım paketten sigara almaya hareketlenirken diğer elimle.

"Bende de son bir tek camel kalmış... Al sen iç, sorun değil." Hahahahaha 1-1 bebeğim.

"Aaa yok canım olmaz olmaz" ... gibtir git olmaz, yanak gamzelerin dans ediyor amk...
Hiç ağzımı açmadan gözlerimi kısarak başımla pakede işaret ediyorum. Dert değil, al dercesine umarsız ifademle, hafif bir tebessüm. Baştan bana ait olan bir şeyden (elimdeki sigaradan) hoşlandığını belirten biri şimdi geri çekilirse "belli sınırlarım var ve sana bunu açmıcam bana fedakar ayakları boş" der. Ama o gülümseyerek "peki teşekkür ederiiiim" diye alıyor. Hemen akabinde aceleyle kendi sigarasından da bana veriyor. Şimdiden incelikler başladı. Şimdiden biliyorum zayıf olduğunu. Bence sigaradan bi nefes alıp "aaa sana benimkinden vermeyi unuttum" demeliydi. Bu onu hala dominant taraf olarak tutardı. Böyle bi kadınla ne zaman tanışacağım acaba...

2-1... Hah... Bi an tereddüt ettim bi de. içimdeki saf çocuğu gibeyim. Hala can çekişiyor muallak, ölemedi gitti. Artık burası başkasının toprakları manyak herif, gibtir git.

Yanına çöktüm ben de, beraber sigara içen iki kişiyiz. Uzağına değil yakınına oturdum. O da gayri ihtiyari çantasını ordan alıp hemen diğer yana koydu, aramızda baraj oluşturacak şekilde yanına çekebilecekken. Paltolarımızın etkisiyle yanlarımız değiyor. Bu da bir mesaj tabi ki, insanlar ne kadar basit işaretlerin onları ne kadar etkilediğinden habersizdir. Fiziki konular basit sayılır ama fiziki yakınlık ve temas esasen her şeydir lan. Sadece çok üst seviye kişiler bu devasa saldırının üstesinden gelebilir. Mesela hoşlandığınız kadının ateşi varken "aa bakayım" diye sevecen bir şekilde, nazikçe alnına elinizi koyun. O anı görün, hissedin. "Aa fenaymış" diyip biraz daha tutun sonra, bu sefer biraz daha fazla yer kaplayarak, temas ederek, ama hala şefkatle, nazik...

Onun "güvenli bölge"sine girdim ve oturdum, onu benim "güvenli bölge"me de sokmuş oldum. O da yer açarcasına kaymadı, yakında kalmama izin verdi. Yakınız şimdi, deminki telefonda kavga etmiş kız huzurlu oturuyor. Az önceki sohbetimizden kalan tebessüm hala dudaklarında. Huzur veren bir auram vardır, yavşak veya heyecanlı hareketlerim olmadığı için. Güzel. 3-1 bile diyebilirim şu an. Ama demicem. Bu kadar erken fark açmak zevkli değil. Çünkü o zaman hemen 4-1 de olacak.

Kafamı ona doğru çeviriyorum dumanı dışarı verirken, ama dumanı dudaklarımı hafif dışarı eğerek ona doğru değil dışarı veriyorum. işte bu kadar dikkatliyimdir. Karşısındakine gidecek dumanı bile önemseyen, naif. Canım benim... yerim.
Kafamı ona çevirip hiçbir şey söylemiyorum, o da beni fark ediyor, fark etmesi için zaten. Bana doğru hafif dönüyor. Biraz durulmuş. Gözlerim kısık, hafif tebessüm, sevecen ama olgun bir adam ifadesi. Check, check ... and check. O zaman devam:

"iyi misin?"

Şu söz... şu basit soru cümlesi... Doğru tonla beraber alakasız bir anda bile tek başına dünyadaki kadın popülasyonunun yüzde doksanını eski yıpranmış bir kilide sokulan yepyeni parlak bir anahtarmışcasına açabilir. Çünkü o yıpranmış kilit aslında hep hak ettiği o "parlak anahtar"ı beklemektedir. Defalarca açılmaya çalışılmış, açılıp kapanmış, işlevi bitince tekrar kullanılana kadar bi kenarda durmuş, hiç adam gibi dinlenilmemiş, milyonlarca deforme kilit. Gözlerinin kenarındaki pürüzlerin renginde. Ve o anahtar kendini gösterir gibi olduğunda, yaklaşması bile yeterlidir aslında.

"iyiyim... Sadece biraz saçma bi dönemden geçiyorum."

Hanginiz saçma bi dönemden geçmez ki. işlevinizin bu olduğunu unutup bunlara üzülüyorsunuz bir de. Ama suç sizin değil. Size üzülüyorum, derin, çoook derinlerimde. Suç doğru düzgün karar vermeyip iki gibinin keyfine bi araya gelip sonra gibtirip giden anne babalarınızda, siz o figürlerin yerini başka "güven verici" sembollerle doldurmaya çalışırken kafasında sadece deliğinizi doldurmak olan sırf bunun için her şekle giren huur çocuklarında suç. Defalarca aldatıldığınızı sarsıldığınızı sanarsınız halbuki kilometrelerce öteden bile herhangi bir "normal" insan bu taktan bir şeye daha baştan adım attığınızda sıçtığınızı anlayabilecektir bile, siz "onca zaman" kandırılmış hissederken. Ama sorun da bu dıbına koyayim. Anormali fark edecek "Normal" kalmadı etrafta. Bir şekilde herkes birbirini gibti ve artık huur çocukları olarak baş başayız. Yalnızca en iyi huur çocukları hayatta kalacak. Yalnızca en iyi rol yapanları değil, direk genleri en pislik olanlar yarasız kurtulacak.

Ben? Ben huur çocuğu falan değilim. Ben hayatta kalmayı öğrendim, süreyi uzatmayı. Ben de kan kaybediyorum. Ben de elenecek olanlardanım. Bu kaçınılmaz. Savaşmayı bıraktım. Kıyametin manzarasına bakıyorum keyifle. Son anlardan zevk alıyorum. Mantar bulutlardan tanrı yaratıyorum. Hepiniz bitmişsiniz huur çocukları. Kalitesiz binler.

Düşüncelere çok daldım, kaybolduğum derinlerde biriken derin nefesimi geri verirken başımı yorgunca yukarı, gökyüzüne kaldırmışım oturduğum yerde.

"Peki sen iyi misin?" diyor bana. Bi anlığına maçı bırakmamı garipsemiş ve umursamış. Bu anı kara çevirmeme izin veriyor. Zor dönemden geçmesini irdelemeyip düşüncelere dalmam iyi oldu. istediğim portreyi çizmeye devam edebiliyorum. Ama şu an derdim gol atmak değil, maçı yavaştan bitirmek istiyorum. Samimi bir ifadeye bürünüyorum, hafifçe esprili modla:

"Benim de bira taklidi yapan meşrubatımı içerde unuttuğumda bitmeden aldılar... Gidip düzgün biyerde düzgün bişeyler içeceğim, eve gitme havam kaçtı." Özellikle konuşmanın bu noktasında davet etmiyorum onu. Vereceği tepki önemli, vereceği tepki bana "niye davet etmiyorsun lan?" diyecek, ya da hadi bas git diyecek.

Yanımda adam gibi para da yok. Eve gitmem lazım olacak. Benimle eve gelip parayı alırken beklemek çok cüretkar. "Benden olsun" dedirtmekten bile cüretkar. dıbına koyayım insan adam gibi para alır çıkarken yanına. Bankada tutmıcam ya parayı dıbına koyayım. isyankarım. Nakit yetmezse kredi kartını kullanıcam başka yolu yok, hep kaçınırım normalde. Her şeye çarem var diyorum para gelip yine beni domaltıyor dıbına koyayım. gibeyim böyle işi.