aslında her günün özel olduğunu düşünüyorum bugün 1 nisan 2018 ve ben asla bugüne geri dönemeyeceğim eğer bir günümün çok boş geçtiğini düşünüyorsam o günden çıkaracağım çok şey var demektir. Neden boşum neden daha ileri gidemedim gibi sorular beni ümitsizliğe itecek olsa bile gerçekle yüzleşmek lazım belki de bu yüzden günlüklerden bu kadar nefret ediyorum aynı zamanda da seviyorum

bu sabah beni babam uyandırdı saat 7 tekrar uyumak istedim ama yapamadım ilk hedefim yarınki sınav için hemen masanın başına oturmaktı ama yapamadım neden böyle yapıyorum cidden anlamıyorum kendime karşı aşırı inançsızım geçen dönem çalışmama rağmen kendime inaçsızdım.
sarte bulantı okuyorum bu hafta dün gece okuduklarım etkisindeyim hala sarte çalışıyor da noluyor diye geçirdim içimden bilgi verirken beni mutsuzluğuyla yalnızlığıyla zehirliyor sahi neden herkes mutsuz başarılı-başarısız çalışkan-tembel zengin-fakir farketmiyor.

öğlen tavşanımı dışarı çıkardım öğlenleri uykusu gelir ve güneş alan bir yerde uyur ama bugün gezdi tavşanımı seviyorum

daha sonra ders çalışmaya başladım ve sonrasında pek bir şey yapmadım

akşam annemle konuştum son zamanlarda anneme bağımlı gibi hissediyorum onunla sürekli konuşma ihtiyacı hissediyorum o ise pek konuşkan değil ve yalnızlığı seviyor. aslında ben de severim yalnızlığı ama annemleyken susmak güzel gelmiyor bana