Gece iyi gider dram olacak
Her şey güneşli bir kış günü başladı, hayata gözlerimi açtım ve daha ilk anda annemi kaybettim. Beni babam büyüttü, üvey annemle birlikte. Üvey annem dediğime bakmayın, öz annem olsaydı nasıl olurdu bilmiyorum ama beni sevgiyle büyüttü o da. Bir ablam var, pgibolojik sorunlar yaşıyor. Bazen bunları bana yansıtıyor ama ona kızamam. O da haklı kendi çapında.

Ergenlik döneminin ilk zamanları, bir kıza aşık oluyorum. itiraf etmeye korkuyorum sevdiğimi, ama onun beni sevdiğini biliyorum. Sadece annemi kaybettiğim gibi onu da kaybetmekten korkuyorum. Ablama anlatıyorum her şeyi.

16 yaşındayım, ablam bir gün ağlayarak eve geliyor, odasına çekiliyor. Gidip ne olduğunu soruyorum, hiçbir şey söylemiyor, pgibolojik sorunlarına veriyorum ve üzerine gitmiyorum. Ben ne olursa olsun yanındayım diyorum bana gülümsüyor. Ama içi acıyor biliyorum, o benim kardeşim.

Ablam gecenin bir vakti evden çıkıyor, takip ediyorum, annemin mezarına gidiyor ve ağlıyor. "Yanımda olsaydın çok farklı olurdu belki, ama böylesi daha hayırlıymış demek ki. Kardeşimin de benim de babamın da içimiz acıyor ama üvey annem darılmasın diye belli etmiyoruz. Daha seni tanıyamadan ölmen ne acı. Bugün okulda çok kötü şeyler yaşadım. insanlar geldiğin konuma, çevrene o kadar dikkat etmesine rağmen ailevi değerlerin ile alay ediyorlar. Hiçbir şeyi kardeşime anlatamadım, çünkü ezik hissetmesini istemedim. insanların saldıracak bir şey bulamayınca aileye saldırmasını hazmedemedim."