toplaşın beyler başlıyorum

başlıyorum beyler .
sene geçen sene . ben o zamanlar liseli bir bintim. bu yıl üniversiteli oldum . bu da caps .
http://imgim.com/118295758.jpg
fakirin tekiyim . peder çalışır ama yetmez kendimi bildim bileli ben de çalışırım . benim için okul hep ikinci plandaydı . şöyleki eğer sabahçıysam öğleden sonra çalışırdım , öğlenciysem öğlene kadar.
yaptığım işler genelde pek bir beceri gerektirmeyen işlerdi . i̇şportacılık , günü birlik ya da part time
dükkanda çalışmalar vs.
geri de kalan yılda babama dersaneye gitmek istediğimi söyledim . bana mı okuyon lan pezo dedi
gibtiğimin şakirt zihniyetlisi .
sonuç olarak bir üniversiteye gidilecek puanı pek bi çalışmadan aldım .
bunları ön bilgi olsun diye anlatıyorum . hayatımda hep sizin gibi binlere özenmişimdir . ne güzel amk. aile sizden sadece okumanızı vs. bekliyor her türlü imkanı sağlıyor . bizim şakirt zihniyetli aile yapısı da anca çocuğun ona kaç para kazandıracağını hesaplar amk . ve birkaç gün önce babamla aramızda geçen diyalog beyler .
“ baba”
“ ne var la “
“üniversiteye gitmem için para verecek misin ? “
“ ne kazandırdın da ne istiyon lan bana mı okuyon amk gibtir git ne tak yiyosan ye “

ve bu adam beş vakit namaz kılıyor .
biraz da iç dünyamdan bahsedeyim . zeki olduğumu hissederim . yengeç burcuyum . çok duygusalımdır ama hep mantığımla iş yaparım , yapmaya çalışırım . kinciyimdir . bişeyden kıllanırsam gibsen o şeyin profili gözümde düzelmez . i̇yi espiri yaparım , yapiyim mi bitane ? yapıyorum sıkı durun . “ hayat çok güzel” hahahahaha . kitap okurum . hem de sürekli .

evet beyler . boş vakitlerimde şiir yazarım . günlük tutarım . edebi hikayelerimde mevcuttur okulun dergisinde yayınlanırdı .
yaşadığım yer şakirt zihniyetin tavan yaptığı , ben ve benim gibi gençlerin bu zihniyetin kurbanı olduğu aslında varoş gibi görünen ama açız diyip yastık altında altın saklayan huur çocuklarının mekanı. burası sultanbeyli beyler . i̇stanbul diye geçer ama istanbul’la bağlantı kurmak 1 saatinizi alıgelelim hikayemize .

2010 temmuz .

yeni açtığımız telefon dükkanında yardırıyorum . teknolojiyle aram iyi olduğu için bütün elektronik eşyaları kullanmak bana düşüyor. gibtiğimin şakir zihniyetli pederi sabah gidip akşam geliyor . hasılatı alıp gidiyor vs . müşteri olmadığı zamanlar inciye girerdim . bir buçuk yıl geçti hala aynı şeyi yapıyorum amk . bi gün peder bey dükkanın önünden geçerken çağırdım . gel az dedim amk patladık sıkıntıdan .
yürüdüm . farkında olmadan eve doğru gidiyorum , ev dükkana yakın.
aşağıdan , bizim evin olduğu bölgeden bağrışmalar geliyor . birden kalbim hızlı hızlı atmaya başladı . i̇stemsiz koşmaya başladım . gördüklerim karşısında hala neden kafayı yemediğimi bilmiyorum .