toplanın piçler filmlere konu olacak bir hikaye

anlatıcam.

bundan yaklaşık 22 yıl evveldi.
daha önceden almanya'ya yerleşmiş olan amcamın daveti üzerine almanya'ya yerleşme kararı aldık. hayat standartlarımızın yükseleceğini düşünmemiz, bu kararı kolaylaştırmıştı.
topladık valizlerimizi, bir kaç özel eşyamızla almanya yollarına düştük.

ben ilk kez uçağa binecektim o gün. heyecanlıydım. yanımda 3 yabancı vardı. ailemin aldığı koltuklar dolmuştu ve ben arka tarafa düşmüştüm çaresiz.
sıkılıyodum, merak ediyodum ama kimseyle konuşmuyodum yol boyunca.

bir kez kalkıp tuvalete gitmiştim. bir kez de yanımdaki abi hâlimden anlamış olsa gerek; gel sana kokpiti göstereyim dedi ve aldı beni zütürdü öne doğru. kabin görevlileriyle bi' şeyler konuşmuşlardı ve kokpite giremeyeceğimizi anlamıştım.

çikolata yiyoruz falan, lan diyorum acaba çikolata yedik şimdi kızı öpsem midesi bulanır mı? sonuçta türksün bi' de, az da olsa onlara karşı bi' aşağılık kompleksi vardı ilk zamanlar. ben bunları düşünürken kız öpücük konduruverdi dudaklarıma. kısacık, küçücük bi' öpücüktü. elim ayağım boşaldı o anda. hareketlerimi kontrol edemeyecek gibi oldum. oturdum hemen.

ilk öpüşmemiz o çok sevdiğim mekanda olmuştu. daha da bi' anlamlıydı artık orası benim için. bu arada evdekiler sürekli uyarıyodu, tenhalarda dolaşma, hippiler var falan diye. bense her gün bu kuralı deliyodum.

bu heyecanları yaşarken bir haber çıkmıştı.
alman ırkçılar türk ailesinin yaşadığı evi kundaklamıştı. çok korkmuştum. kundaklama kelimesi çok acayip bi' kelimeydi. yakıyolarmış türk evlerini.

yanarak ölmek falan... dehşete düşüyodum düşündükçe.

bir kaç gün sonra o mekandayım yine. tren yolu aktif değil. fenik bulur muyum acaba diye girdim yola. etrafı ağaçlıklarla dolu. yani dışardan bakıldığında tren yolunun çevresindeki hiç bir aktivite görülemez. orda sizi zütünüzden gibseler bile...

okumadım

biraz ilerledim rayların üzerinde. bigiblet elimde, gözüm yerde. olabildiğince sessiz ve sakin bi' mekan...

sonra aklıma geldi lan burdan hippiler çıkıyodu, kaçıyoduk. acaba buralarda bi' yerlerde mi pinekliyo bu muallakler. bi' kaç gün önce de türk ailesini yakmışlardı. bizi kovalayan hippiler o kundakçı binler gibi mi vs. hem düşünüyorum hem ilerliyorum...

derken çok kötü bir şey oldu.

reyerved

gece 24.00 da gelecem hikaye bitmişse şuku yağmuruna tutacam bin seni

reserved bin almanyaya gidicem taktik lazım

ilk sıralardan rezervee

almanyanın balta girmemiş ormanlardan buz gibi yannan mı çıktı panpa

başladık bir kere, devam panpa hadi.

risövfid. gülezmişlae.com/almancıstory

reserved(film yapımcısıyım)

reserved

hadisene züt. en heyecanı yerinde kaldın. ırkçılar mı zikti amk

hadi bebeğim nerde kaldın

nerdesin lan huur çocuğu

preservet çetin

bigibletle çıktığımızda kaçamak yaptığımız yer vardı. bir sürü demirler falan. patenciler için mi yapmışlar yoksa jimnastikçiler için mi bilmiyorum. garip bi' yer ama çok güzeldi. anlamı vardı nihayetinde ama anldıbını gibtir etsek bile tek başıma da giderdim oraya. huzurlu bi' yerdi. tenhaydı, kimsecikler uğramıyodu. bazen tren yolundan fırlayıp gelen hippiler korkutsalar da, çok nadiren yaşandığı için o olaylar giblemiyoduk ve gidiyoduk.
bigiblete bindik, o mekana gittik yine. indik bigibletlerden, su içtik. çikolata yedik.
ama o gün bi' başka yakınlaşmıştık. zihinsel olarak değil, fiziksel olarak da çok yakındık. birbirimize bakıyoduk ve resmen nefesimizi hissediyoduk yüzümüzde.