toplanın gençler efkarlanıyoruz burada

bunu sana yazdığımı bilmezsin
bir yabancı şarkı gibi dinlersin
benim için önce tanrı sonra sensin
bir tek dileğim var mutlu ol yeter

tanrı istemezse yaprak düşmezmiş
tanrı istemezse insan ölmezmiş
sen tanrı mısın beni öldürdün
eşime dostuma beni güldürdün

vicdanının sesini dinle bak ne diyor
senin için bir can gidiyor
vicdanının sesini dinle bak ne diyor
senin için bir can ölüyor

esyalar toplanmis
seninle birlikte
anilar sacilmis
odaya her yere.
sevdigim o koku yok artik bu koku yok artik bu evde
sen...
kiyida kosede gulusun kaybolmus
ne olur terketme yalnizlik cok aci
bu renksiz dunyayi sevmistik birlikte
sen...
kadinim, kadinim, kadinim.

hatirla o gunu kargibi sokakta seni optugumu
ilk defa hayatta
kollarimda benim ilk bahar sabahin
sen...
sonmus bakmis yillar,
en masum (?) karanlik
o ilik aydinlik yuvamiz sogunmus
geceler bitmiyor agliyorum artik
sen...
kadinim, kadinim, kadinim

"gözlerinin içine başka hayal girmesin
bana ait çizgiler dikkat et silinmesin
istersen yum gözlerini, tıpkı düşünür gibi
benden evvel başkası sakın seni görmesin
benden evvel başkası seni görüp sevmesin

"kıskanırım seni ben kendi gözümden bile,
nasıl verirdim seni bir yabancı ele
sana gelen yollarda daima beni bekle
benden evvel başkası sakın seni görmesin
benden evvel seni görüp sevmesin."

sensiz ben yolumu bulamam
haykırmak istiyorum
konuşamıyorum konuşamıyorum konuşamıyorum
konuşursam gözyaşlarım beni boğacak
biliyorum görüyorum duyuyorum
konuşamıyorum

ne böyle senle ne de sensiz
yazık yaşanmıyor çaresiz
ne bir arada ne de ayrı
olmak imkansız hiç sebepsiz

ne hayallerle, ümitlerle
mutlu olmaktı dileğimiz,
suçlu ne sensin ne de benim
şimdi sensizim sen de bensiz

bir an gelip de küllenince,
yüreklerimiz dinlenince,
başka sevgilerde teselli bulunca
işte biz o gün düşüneceğiz

etrafımızı sarıverecek,
bir boşluk ki asla bitmeyecek
her şey bir anda anlamsız gelecek
işte biz o gün tükeneceğiz!!

ya herşeyim ya hiçim
sorma dünyam ne biçim
bir kördüğüm ki içim
çözdükçe dolaşıyor

onlerime duvarlar orseler
kara sevdam her gun oldurseler
kor bicagim kimseleri kesemem
beni yine beni yine teninle bileseler

gozlerimi kor demirle delseler
uzerimi toprakla ortseler
sapli durur rengi gozlerinin
sana kayar sana kacar
yine deli aklim benim

duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini
yazık olmuş o gözlerden sana akan yaşlara
bir zamanlar sevginle ateşlenen başımı
dizlerinin yerine dayasaydım taşlara

hani bendim yedi renk hani tende can idim
hani gündüz hayalin geceler rüyan idim
demek ki senin için aşk değil yalan imiş
acırım heder olan o en güzel yıllara

yerine sevemem
razıyım yapayalnız tükensim yıllarım ama
yerine sevemem
olmuyor denedim yine de yerine sevemedim herşeyi

bıraksan da elimi sevgim bana yeter
susarım öpüşüne avunur da söylemem
belki yalandır, oyundur derim ya
yine de korku basar
yazık ki ağır ağır çökmüş yüreğine
nefret değil mi bu, yalan sevişmeler
sen değilsin sanki yarısı yatağımın
üşürüm sarılsam bile

isyanım yanışıma ölüm bile susuyor
ardına dönüp giden sen misin a kadın
gururum yere düşer yeter ki bak yüzüme
üstüme basıp geçme yar

"tanrım, tanrım beni neden bıraktın?"

ne sevenim var, ne soranım var
öyle yalnızım ki
çilesiz günüm yok, dert ararsan çok
öyle dertliyim ki

bana kaderimin bir oyunu mu bu ?
aldı sevdiğimi verdi zulûmu
dünyaya doymadan göçüp gideceğim
yoksa yaşamanın kanunu mu bu ?

bıktım artık yaşamaktan
çekmekle biter mi bu hayat yolu ?
ahh... bu yalnızlık, bu dertler

burası agora meyhanesi
burda yaşar aşkların en divânesi, en şâhânesi...

bu gece benim gecem, bu gece benim gecem
cama vuran her damlada seni hatırlıyorum
ve sana susuzluğumu...

bu akşam ümitlerimi
meze yapıp içiyorum, içiyorum, içiyor, içiyorum...

bir an uzaklassam kendi hayatimdan
basimi omzuna koysam
unutsam gecmisi
kopsam anilardan
ah gögsünde uyusam

su sonlu ömrümüzde sevda yanar gönlümüzde
kafesteki kus misali ucmaz oldu yürekler

sen gecerken sahilden sessizce
gemiler kalkar yüregimden gizlice

bir zaman siirlerde sözlerde
martilar ucardi göklerde
sonra her birimiz bir yana savrulduk
bir yanim kaldi sende

öpsem bebek gözlerinden çok ağlatırlar
sarsam seni kollarımdan bir gün alırlar
sevsem seni doyasıya yıpratırlar
bir sürü kuru gürültü parçalar sevgimizi

vakit tamam seni terk ediyorum
bütün alışkanlıklardan öteye
yorumsuz bir hayatı seçiyorum
doymadım inan kanmadım sevgiye.

korkulu geceleri sayar gibi
birdenbire bir yıldız kayar gibi
ellerim kurtulacak ellerinden
bir kuru dal ağaçtan kopar gibi.

aşksa bitti gül ise hiç dermedik
bul kendine kuytularda hadi dal
seninle bir bütün olabilirdik
hoşçakal gözümün nuru, hoşçakal
hoşçakal canımın içi, hoşçakal.

vakit tamam seni terk ediyorum
bu incecik bir veda havasıdır
parmak uçlarına değen sıcaklığı
incinen bir hayatın yarasıdır.

kalacak tüm izlerin hayatımda
gözümden bir damla yaş aktığında
bir yer bulabilsem seni hatırlatmayan
kan tarlası gelincik şafağında.

ölümse korktun savaşsa hep kaçtın
vur kendini korkularda hadi al
sen bir suydun sen bir ilaçtın
hoşçakal canımın içi, hoşçakal
hoşçakal gözümün nuru, hoşçakal
sen bir suydun sen bir ilaçtin
hoşçakal iki gözüm, hoşçakal
hoşçakal canımın içi, hoşça kal

yoksun yine; varlığım sürünüyor...
sensizliğim bilinmiyor...
sen gittin gideli ellerim hep titriyor,
kalbim bu acıyı saklıyor...

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim;
bu sevdayı kalbime gömdüm
ve sen öldün!
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor;
yastayım; ama kimse bilmiyor...

seni son gördüğüm yerde yıllar sonra;
o gün geldi yine aklıma...
bu kez;
bir elimde kızım,
içimde fırtına;
göçüp gittiğin o yolda...

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım...
gel gör ki, ben hala yokluğuna alışamadım...
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor;
yastayım hiç kimse bilmiyor...

bugün doğum günün, yanında değilim...
bu yüzden hiç iyi değilim..
yaşlandım artık bıraktığın gibi değilim;
üstelik bir kızım var evliyim...

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim;
bu sevdayı kalbime gömdüm,
ve sen öldün...
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor;
yastayım; ama kimse bilmiyor...

çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek;
bu aşkı bertaraf etmek...
bu kez sana söyleyecek ne çok şey vardı;
isterdim "bak unutmadım" demek...

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim;
sen öldün;
ben bu sevdayı kalbime gömdüm...
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor;
yastayım; ama kimse bilmiyor...

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım...

hastayım;
hiç kimse bilmiyor...

sevince
sevince
sevince durma durma koş ardından
zaman yoktur git aşkı iste ondan
sevince tüm insanlar bir başka
durma dostum sen de yer ver aşka
sevmek bil ki doğmaktır yeni baştan
aşık oldum galiba yavaştan

bir silgi gibi tükendim ben. başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım. mürekkeple yazmışlar oysa. ben kurşunkalem silgisiydim. azaldığımla kaldım