yazıcam beyler yoğun çalışıyorum bu aralar. pazar gecesi yazmayı düşünüyorum

reserved

Panpa yazmaz oldun..

devam panpa

Devam panpa
Merakla bekliyorum devdıbını

Devam panpa

kararımı vermiştim çünkü elinde fazla koz vardı. ters köşeye yatırmıştı anlayacağınız. telefonu açtım, evet telefonu açtım. hiç konuşmadan o başladı konuşmaya zaten. 'mesajımı aldın sanırım' diyerek gülümsedi. ben hala susuyordum. saat 3 te her zaman ki kayalıklarda bekleyeceğim seni dedi. Bu sefer benimde bi şartım var, beni dinlemek zorundasın diyerek cevap verdim. 'hafif gülümseyerek, söyle bakalım neymiş' dedi şerefsiz.ben yarın istanbula gideceğim, bugünden sonra ne ben seni göreceğim, nede sen beni göreceksin. hattımı değiştiricem ve bir daha bu lanet yere gelmeyeceğim dedim. buna gerçekten inandın mı gibisinden birşeyler söyledi. neyse tamam dediğin gibi olsun diyerek gülümsedi puşt.

gururumu, hislerimi, duygularımı ve bütün herşeyimi geride bırakarak gittim dediği yere. orada bekliyordu beni. kendime teselli veriyordum birşey omlayacak, bu son. kimse birşey öğrenmeyecek gibi şeyler diyordu kendi kendime. halbuki çok fazla korkuyordum. ama kaybedecek pekte bişeyim kalmamıştı. bu yaşta çökmüştüm. hayattan zevk alamıyordum.

bindim puştun motoruna. yine o daha önceki dağ evine doğru gidiyorduk, gözlerimi kapatıp sadece iyi şeyler düşünmeye çalışıyordum ama ağlamak daha çok geliyordu içimden. durmadan saatlerce ağlamak.
herneyse dağ evine geldik. üç tane arkadaşı vardı orada bizi bekleyen. birbirlleriyle sleamlaşıyorlardı yüzleri gülüyordu. kendimi onların mutlu olması için yapılmış bir köprü gibi hissediyordum. içeri girdim koltuğa oturup bekle burda güzelim filan dedi bir arkadaşı. oturup yere bakıyordum. çaresiz ve masum bir şekilde sadece bekliyordum. dünyanın en berbat olayının bu olduğuna inanıyordum o an. neyse bunlar içeri girdi kafayı bulmuşlardı.

ertesi gün saat öğlen bir buçuk filandı yarın için hazırlık yapıyordum istanbula dönecektim. telefonumu kapatmıştım çünkü artık aramasını istemiyordum. resmen elimi kolumu bağlamıştı ne yapacağımı ne düşüneceğimi bile bilmiyordum. derken ev telefonu çaldı, annem içerdeydi telefona o baktı doğal olarak. çünkü ben odadan dışarı çıkmıyordum. içerden hafif duyuyordum annemin sesini. telefonu açmıştı 'alo, efendim' filan diyordu. büyük ihtimalle karşıda ki kişi hiçbirşey söylemiyordu ki benim jeton düştü. arayan o puşttu. telefonu kapadı annem. acayip stres yapmıştım büyü ihtimalle beni tehtid ediyordu telefonumu açmam için. açtım telefonumu. 8 cevapsız arama vardı. 2-3 dakika sonra aradı bu puşt. Ellerim titriyordu, başım dönmeye midem bulanmaya başlamıştı. Her an annemin kapıyı açar korkusuyla telefonu açmaya cesaret edemiyordum. Aslında beni tehdit edebileceği şeylerden dolayı kendimi açmak mecburiyetinde hissediyordum. Bilinçaltım açmamı istemiyor, cesaretim sürekli açmamı ısrar ediyor gibiydi. ilk kez telefonda ki o yeşil tuşa basmak bu kadar zorlaşıyordu. Ya kırmızıya basıp beni sürekli aramasına razı olacaktım, ya da yeşil tuşa basıp beni kullanmasına izin verecektim..

devam panpaa

Aynen getir panpa bekliyoruz heyecanla

beyler devdıbını getireyim mi ne dersiniz

Bacı sende az huur değilmişsin şimdi yani haketmişsin bari zevk almaya baksaydın :D :D :D

Panpa izledigim dizi, okudugum kitap vs ne varsa bıraktım. Devamini bekliyorum. Kitabini bas almazsam... cok yeteneklisin. Emegine sağlık. Teşekkürler

Rezerved. Gece burda

Beklemedeyiz panpa

Buradayiz

gittim arkadşımın yanına. akşam saat 6 filandı. ne bu halin kızım ne oldu sana dedi. gözlerimden anlaşılıyordu zaten herşey. içeri girelim anlatırım dedim duş filan aldım onun kıyafetlerini giydim. bişeyler yedim ve anlattım buna herşeyi. resmen sinir küpüne döndü. bende çok sinirliydim ama masum gibi gibi oturup kalmıştım öyle.

büyük ihtimal pgibolojim bozulmuştu. normal düşünemiyordum. çünkü o puşt çektiği video ile bana herşeyi yapabilirdi. 2 gün geçmişti olayın üstünden. ben evde yalnızlığımda boğuluyordum. yalnız kalmakti tek istediğim. kız arkadaşlarımı bile aramıyordum. bu bi aşk acısı gibi değildi. bi ölüm üzüntüsü gibide değildi. nasıl anlatayım böyle kendi ölünüz için üzülüyomuş gibi olrsunuz ya hani. dışarı bakarsınız onca güzellik vardır ama sizi hiçbiri eğlendiremez, güldüremez, huzurlandıramaz.

1 hafta böyleydim. kulaklığımı takıp şarkı bile dinlemek gelmiyordu içimden. ailem endişelenmeye başlamıştı. onlar da haklı. resmen çökmüştüm. tek isteğim bir an önce istanbula gitmekti. kurtulmaktı buradan. puşttan kurtulmaktı tek istediğim.

derken bu şerefsiz aradı beni. nasılsın canım kendini nasıl hissediyosun gibisinden konuşuyordu. cevap vermiyordum ona. iğreniyordum. Yine ne için aradın? yine mi bana tecavüz edip videoya çekeceksin? hoşuna gider dimi huurçocuğu dedim buna. bu seferkinde yalnız olmayacağım canım dedi. nasıl ya ne demek istiyosun diyemeden kapadı telefonu. istanbula dönmeme 2 gün kalmıştı ve puşt yine aradı...

sonra bacalarımı ayırıp bana doğru döndü o şekilde yapıyordu. ortalama 10 15 dk daha devam etti bu şekilde huurçocuğu. artık bayılacak raddeye gelmiştim. içim dışıma çıkmıştı resmen. bu çıakrdı şeyini suratıma boşaldı. o an o kadar sinirlendim ki ona. sinirle karışık bir iğrenme vardı içimde. ağzımda ki şeyi çıkarttı. yere kustum. kızlığım çok acıyordu. huur çocuğu suratıma bakıp dışarda musluk var elini yüzünü yıkarsın deyip kıyafetlerimi üstüme attı.

ellerimi çözdü. arkadaşları kameralarını aldılar ve güle güle gittiler.
pgibolojimin alt üst olduğuna mı yoksa fiziksel aldığım zarara mı yanıyım bilemedim. elimi yüzümü yıkadım. 'çabuk ol, çabuk hadi!' diye bağırıyordu puşt. ev başkasınınmış herhalde yakalanmamak için böyle diyordu. benim gözlerim şişmişti. suratımda ki iğrenç şeyleri çıkarana kadar öldüm resmen. neyse hertarafımı sildim giyindim sonra bu puşt beni evimin arkasına attı gitti.

ayağa bile kalkamıyordum. hertarafım o kadar çok acıyordu ki, tecavüz filmlerinin gerçek olduğunu o zaman anladım. elim ayağım titriyordu. evde anneme ve babam nasıl bişey çaktırmayacaktım ben. düşündüm ve yazlıkta ki kız arkadaşımın evine gitmeye karar verdim. bizimkileri aradım kız arkadaşıma gidicem onlarda kalıcam bugün filan dedim. başka çarem yoktu çünkü..

bacaklarımı iki yana açtı. o şekilde kızlığımı yalamaya başladı ama bir gram zevk almıyordum. iki bacağımla boynunu kırıp öldürmek istiyordum resmen. o iki arkadaşı olamsa kesin yapardım.

sonra bu şerefsiz bacalarımı bir yöne topladı ve arka tarafıma eliyle vuruyodu. çıkan her seste kameraya bakıp gülüyordu şerefsiz. aynı filmlerde ki gibi huurçocukluğu yapıyordu.
arkam yanıyodu artık o acıyı ratif edemem size. arkadaşlarını yanına alıp o şekilde vuruyorlardı arka tarafıma. ben ağlamaktan koltuğu sırılsıklam yapmıştım. sonra çok ses çıkartıyorum diye ağzıma kafamdan geçirip bişey bağladılar. konuşamıyordum da.

bağıramıyordum. sonra bu şerefsiz bacaklarım yan taraftayken içime girmeye başladı. resmen sadece acı çekiyordum. hiç zevk almıyordum. tecavüz ediyordu bana şerefsiz. içimden yardım istiyordum birilerinden. çok çaresizdim. bu çok hızlandı böyle yataktan gelen sesler bana çarptıkça çıkan seslerden daha fazla olmaya başlamıştı. hissetmiyordum kızlığımı. yarım saat filan geçmişti. aralıksız devam etti bin kurusu.

sonra beni yüz üstü yatırdı koltuğa. şerefsiz gibi yattı üstüme o şekilde devam etti. çok canım acıyordu. bu bir kere göğüslerime boşaldı. ikinci kez de arka tarafımdan yaparken boşaldı. karnm ağrıyordu artık. belimden tuta tuta kıpkırmızı olmuştu her tarafım. gücüm kalmamıştı. yeter bile diyemiyordum..

çocuklarla aralarında diyalog geçiyordu,
'- ayalardınız mı kamerayı? çabuk olun' gibisinden.

beni resmen koyun gibi kullanıyorlardı. bu puşt soyunmaya filan başladı. diğer arkadaşıda önce tshirtümü çıkartıp sonra da ellerimi bağladı bi iple. şerefsiz o kadar çok sıkmıştı ki elimi hissetmiyordum nerdeyse. hayatımda ilk defa bu kadar çok korkuyordum. puşt soyunmuştu tamamen. benim üstüme doğru gelmeye başladı. ben yan bi şekilde elim kolum bağlı uzanıyordm. elimden başka hiçbirşey gelmiyordu.

bu benim pantolonumun kemerini filan çözdü çıkarttı. külodum ve sütyenimle kalmıştım. diğer iki arkadaşı da pantolonlarını indirmiş 31 çekiyorlardı. 31 çekme kavrdıbınıda yeni öğrendim. yaptıkları şey oymuş yani. puşt benim külodumu sıyırıp kameraya doğru böyle kokluyor saçma saçma şeyler yapıp gülüyordu. beni çırılçıplak soymuştu. sonra koltuğa tekrar oturttu bu beni. ağzımı açmamı söyledi ama ben istemiyordum. açmadım ağzımı.

bıçak filan gösterdi zorla açtırdı ağzımı. pis şeyini soktu resmen iğreniyordum ondan. bi yandan da ağlıyordum. çaresizdim. her ağzına soktuğunda garip garip sesler çıkarıp arkadaşlarıyla birlikte gülüyolardı. bi yandan da kamera çekiyordu. ağlamaktan yaş kalmamıştı gözlerimde. sonra bu puşt tekrar yatırdı beni koltuğa, yan bi şekilde..