benim en büyük hayalim (gerçekleşebilecek) kız çocuğu sahibi olmak. ama mümkün olduğunca genç yaşta istiyorum bunu. Bu yüzden üniversiteyi bitirmeyi iple çekiyorum. bitirir bitirmez evlenip çocuk yapmayı düşlüyorum. ve 3 çocuğum olsun 2 erkek 1 kız. erkeğin birinin adı Barbaros, diğeri Teoman Cengiz, kızımın adı da Açelya. 2 erkek olsun ve mümkünse kızım 2. veya 3.dogan çocuk olsun çünkü abileri olursa yoldan çıkmasını engellerler. kaldı ki ben kızımı kural koymadan eğitmek istiyorum. yasakladığım şeyler ve sürekli engellediğim şeyler biliyorum ki onun merakını daha da arttıracak.
Bunu istememin sebebi çocuklarımla genç yaşta vakit geçirmek istiyorum. 5 abisi olan Samsunlu bir kardeşinizim ve en küçüğüyüm. ablam yok yani kız yok!! Bu yüzden 6 çocuk yapmışlar zaten kız olması için 4 abim evli, 4 yeğenim var. birisi kız çok severim onu. her neyse 6 çocuk olunca ve en küçük olunca baba sevgisi görmek zor oluyor beyler ben hiç babamın benim saçımi dahi oksadigini hatırlamıyorum. bizim ailede "seni seviyorum" kelimesi geçmez. herkes sever birbirini ama kimse söylemez. Çünkü bu iş böyle başlamış bi kere. ilk abilerim eğer söyleyebilme cesaretinde bulunabilselerdi anne babama "seni seviyorum" cümlesini söylemeyi. belki ben de onlardan görüp bunun utanarak söylenecek birsey olduğunu düşünmezdim yıllar boyunca. ama artık eşek kadar oldum. gidip de durduk yere seni seviyorum diyemem de ama demek istiyorum. Ana derim ben Anama anne değil. Çünkü Ana demek daha dolu dolu söylerken seni seviyorum dermiş gibi hissediyorum. Kısacası küçüklugumde sevgiden mahrum büyüdüm ve bunun burukluğu var

Anlaşılan hepimizin sevgiye ihtiyacı var