toplanin beyler gercek korkunc hikaye anlatiyorum

birden bir ıslık duyuldu köpek benden uzaklaşarak koşmaya başladı rahatlamıştım üstüm başım perişan bir halde tahtalıkdan çıkmıştım sokak bomboştu sadece rüzgarın sesi vardı.

köyde dolanıp dururken bir sokağın girişinde daha önce gördüğüm beyaz elbiseli soluk benizli donuk bakışlı küçük kız vardı korkmadan ne olucaksa olsun diye üstüne koşmaya başladım kızda sokağa girdi

bir sonraki sokağın başında görülüyordu kız yine koşmaya başladım ama yakalayamadım bir sonraki sokakta kızın yanında
siyah köpek vardı ama köpekle kız oyun oynuyorlardı.

çılgın köpek gayet uysaldı korkutucu kız gitmiş şirin bir kız vardı. yavaş yavaş yanlarına yaklaşıyordum kıza sesleniyordum ama duymuyordu beni tam onlara dokununacağım anda içime bir ürperme geldi

birden kendimi köy meydanında yerde yatarken buldum deli rıza beni uzaktan süzüyordu başım çatlamış gibi ağrıyordu ayağa kalktım ve onu durdurmak için koşmaya başladım deli rıza korkmuş bir şekilde mezarlığa doğru koşmaya başladı

rızayı kovalıyordum mezarlığın içinde birden arkamdan itlendim ve yüz üstü yere düştüm baygındım gözümü açtığımda deli rıza yanımda bana bakıyordu deli rızanın elinde iki tasma vardı biri benim boynumdaydı biri kara köpeğin boynundaydı

deli rıza tasmayı kendine doğru çekti kara köpek birden kara pipisini ağzıma soktu ağzıma giren pipi hızlıca sertleşmeye başladı köpek gibi domalmıştım kara köpek ağzıma soktukça havlıyordu birden

donumun indiğini hissettim ağzım kara köpeğin gibini çıkardıkdan sonra arkama döndüm soğuk benizli beyaz elbiseli kız arı vız vız vız arı vız vız vız şarkısını söylüyerek ortamı daha da anormal bir hale getiriyordu

deli rıza zütüme kürek sokmuştu bende çıldırmıştım ve kara köpeğin havlama sesleri köyü inletiyordu o günden beri her hafta böyle fantaziler yapıyoruz

son hiddetimle bagirarak yattigim yerden firladim. derin bir nefes cektim, cezaevindeki yatagimda, uyanmis ve oturur vaziyetteydim ancak bir sorun vardi. kabustaki birseyler devam ediyor gibiydi. o

tuhaf, saz sesine benzer, telli ve akortsuz igrenc ses devam ediyordu. karsimda halil abi yataginda arkasi donuk vaziyette oturmus, saz caliyordu. birden herkes ayni anda kafasini kaldirip bana bakmaya

basladi. butun herkes tum dikkatleriyle uzerime odaklanmis halde faltasi gibi gozlerle beni izliyorlardi. -n'oluyo/ dedim gucsuz bir sesle. insanlar ayni insanlardi, tek bir farkla: herkesin ama

istisnasiz herkesin gozleri sasiydi. - rifat oglum kendine gel.. o kadar kisa surede yanima kadar nasil geldigini anlayamadigim fehmi abi iki elini birden arkasinda kavusturmus, sanki komik birsey

varmis gibi siritarak benimle konsuyordu. -rifat, oglum beni duyuyor musun? bir yandan benimle konusuyor, bir yandan da siritmasi artiyordu. ellerimi degil, ayaklarimi kullanarak, resmen ayaklarimla

yataga tepik atarak, kendimi tuvalete atmak icin yataktan bir fuze gibi firladim ancak yanlislikla kafami duvara gecirdim. o hizla kendimi durduramamis olmaliydim/. iste simdi saz sesleri kesilmisti.

herkes basima toplanmisti, ve normal gorunuyorlardi. yinr tuhaf bir sekilde uyanip, insanlardan kacarak gidip kafami duvara vurdugumu soylediler. kafamin acisiyla yavas yavas duvara coktum. aci

cekiyordum.. kafamdaki aci belki de bana beyin travmasi gecirtmeye yetecek kadar siddetli bir aciydi ama cektigim aci bu degildi. butun bu vuku bulan olaylarin acisi kafami degil, yuregimi sizlatiyordu

artik. gucum kalmamisti. o an gayr-i ihtiyari aglamaya baslagidimi hissettim. hungur hungur degil, sessiz sessiz, icli icli agliyordum. tipki o koyunlarini kaybeden kiz gibi.. bekir abi battaniyesini

uzerime gecirdi. iki kolumdan kavrayarak -haydi, dedi. -haydi kalk abicm, yavas yavas.. yardim etsenize lan! biri cayimi getiriyor, oteki bir torbaya sarilmis buzu kafama koyuyordu. kafamin acisindan sag

gozum gormuyordu. elimle ogusturdum. sol gozumu de ayni elimle ogusturduktan sonra sag elimle cayima seker atmaya, yine sag elimle cayimi karistirmaya basladim/ birden kafamda simsekler sakti. sol elimi

hic kullanmadigimi o an farkettim ve yine o an dehset icerisinde gordum ki; sol elimin orta uc parmagini neredeyse hic ama hic kimildatamiyordum..

mola veriyorum picler. e yoruldum amk

panpa devam

gibecem molanı tak kafa sanki çok yazıyorsun mola veriyorsun birde hadi olm yarin öğlende okuyum 5 entry daha gir

boşaldım amk

bilmem kaçıncı reserve

hiç sorma amk rezerve yaza yaza parmaklarım kireç tuttu okumasaydım daha iyiydir amk yaza kadar bitirmicek bu hikayeyi karı kız gibmekden vakit bulamiyor paşamız

bence kurgu için düşünüyor da olabilir

rezerved panpa hemşeri hemşeriyi gurbette gibermiş senin amk bitir la artık

rüyaları kısa kes. gerçekleri anlat panpa
ayraçtır

reserved. yaşanmış yaşanmamış ikiside olabilir ama efsane hikaye şuku

zombimi la yoksa o? zombi olmasin

lan nerden okumaya başladım. anlat gözünü seveyim bin. deli gibi sardı amk.

lan anlatma dıbına koyım bende piskopata bağlıcam bu gidişle

geldim picler. uyudunuz mu yoksa devam mi?

devam ederken birden ağzıma... devam et bin

lan anlat amk anlat ya.kaç gündür ağlayanların çilesine ortak oldum. keşke görmeseydim başlığı.

-bu boyle olmayacak.. buna baska bir care bulmali.. \ hernekadar alcak sesle konusurlarsa konussunlar, konusmalarini gayet net duyabiliyordum. kogus agalari, abilerim, buyuklerim, hasan dedenin

yoklugunda bana ve garip hallerime care ariyorlardi. -bekir, oglum kos git gardiyanlari cagir bakalim.. fehmi abi cenesini sivazliyordu, kendinden emin durusu ve olaylara mudahele eden, sahip cikan,

koruyucu abi kivamindaki ifade, gozlerinden kolaylikla okunabiliyordu. gardiyanlar geldikten sonra uzun uzadiya konusan fehmi abi, huur cocugu hapishane mudurumuz ile randevu ayarlamaya calisiyordu.

saskin vaziyette olan biteni seyreden ben, insanlarin bana aciyan gozlerle baktigini yeni farketmistim. evet, sanirim herkes delirdigimi dusunuyordu. uzun uzadiya randevular, gorusmeler neticesinde,

tutuklu vaziyette bir hastaneye veya rehabilitasyon merkezine gonderilecegimi ogrendikten sonra, hayat benim icin biraz daha cekilir bir hal almisti durust olmak gerekirse. hapishane duvarlari arasinda

iyice boguldugumu hissediyordum, bu bana iyi gelecekti. hatta bir sure icin de olsa deli numarasi yapmaliydim belki de? kimbilir, bakarsin deli olur suctan da yirtarsin.. sonra bir an gulumsedim: bunun

icin sanki rol yapmama gerek varmis gibi.. dogal halim insanlarin deli oldguuma inanmalari icin ziyadesiyle kafiydi.. apar topar randevular ayarlandi, iki elimde kelepce, iki kolumda iki asker, canakkale

devlet hastanesinin yolunu tuttuk..

rezervedd