ondan sonra her şey karşılıklı olmaya başlamıştı. ben de onunla muhabbet açmaya başladım. konuştukça tanıdım. tanıdıkça daha da sevmeye başladım. geceleri whatsapp'tan sürekli mesajlaşırdık. saçma saçma muhabbetler döndürürdük, çocukluğuna gitmiş 2 kişinin birbirleriyle konuşması ancak böyle olurdu. bir keresinden bir günlüğü olduğunundan bahsetti.

kitap okumak hayattaki en büyük zevklerimden biridir. oku oku nereye kadar diye düşünüp küçük şeyler yazarak kendimi oyalarım bazen. benim de kısa yazılarım vardı hayat ve bu hayattaki anlamı sorguladığım. yazılardan bahsettim, günlükten bir sayfa atarsa yazılarımdan birini atacağımı söyledim. en sonunda ikna etmeyi başardım ve bir sayfasını aldım.

bir insanın günlüğünden bir sayfa. güzel şeyler yazıyordu. sadece bir sayfa olması ne üzücü diye düşünmüştüm. kendi yazılarımdan birini attım. çok beğendi. şu an bilmiyorum sadece beğendim demek için mi "beğendim" yazdığını. bir yaz daha başladı. gelecek sene lys vardı.

yaz başladığında ailemin bir işi dolayısıyla istanbul'a gittik (istanbul'da yaşamıyoruz). x'in yüzünü görmedikçe mantığımın sesi hislerime karşı "bu kızla senin bir geleceğin yok, ayrı dünyaların insanısınız" demeye başlamıştı. mantık ve duyguların savaşı devam ediyordu bir süredir. eşinden ayrılmış olan teyzemlerde kalıyordum o gün, anneannem de oradaydı.

teyzemle eski eniştemin arası biraz karman çorman. adam buna tokat attı diye ayrılmışlardı. kızını görmek için ayda 2 kere gelirdi falan. küçük kuzenim bu ziyaretlerden biri olan bu günde babasıyla görüşmek istemedi. eniştem camdan anneannem ve teyzemle tartıştı falan, ben mevzu benimle direkt ilgili değil diyerek olaya çok müdahil olmak istemedim ama sonunda kendimi elimde 8'lik inşat demiriyle (o da nereden çıktıysa) eniştemin karşısında buldum. tırsık biridir kendisi ağzını yüzünü kıracaktım da anneannem durdurdu vesaire.

olayın yaşandığı gece benim kafa yandı tabi, adrenalinle uyku da tutmadı düşünüyorum ben koltukta yatarken, ne taktan bir hayat diye. x'ten mesaj geldi. mesajı anlaşılabilecek en uç noktadan anlayıp "yalnızlık" kelimesini içeren bir cümleyle tersledim. tam olarak ne dedim bilemiyorum. orada konuşmayı bıraktık.

yazın ortasında sarhoş bir şekilde beni aradı, daha sonra fark ettim ki arkadaşının doğum gününde içip sapıtmışlar. terslediğim durumdan taviz vermedim. biraz konuştuktan sonra görüşürüz deyip kapattım.

lise 4. en gibik lise yılı. ygs lys derken bin bir curcuna. genel olarak çalışkan bir öğrenci değilim. yannan kafalılığımdan olsa gerek, neyse.

sınıf tm'ye geçip okul değiştirenler yüzünden azala azala 10 kişi kalmış. 10 kişi amk. sayısal iyi sınıf olunca da sıkıntıdan birbirimizi gibeceğiz muhabbet edecek kimse yok. ben köşemde yaşıyorum. x diğer uçta. birbirine küs 2 velet gibi ilk haftalarımızı geçirdik. aramızda tek bir iletişim yok. birbirine sırlarını, sorunlarını anlatmış; evrenin işleyişi üzerine saatlerce felsefik muhabbetler yapmış iki kişi merhabalaşamıyor bile.

bir tenefüs köşemde uyurken z'yi duydum. dinlediğimden değil. gibik sınıfta tenefüste bile konuşan kimse olmadığından. "niye gidip konuşmuyorsunuz?", x'in cevabı şu oldu "o benimle konuşmak istemiyor". o haftanın sonu mantığımı gibip atan duygularıma bir daha yenik düştüm ve yanına gidip kelimesi kelimesine "yazın başında attığın bir mesajı yanlış anladım, babamla ilgili sorunlarda çok takılıyorum, daha sonra fark ettim ki şakayla karışık ciddi olmayan bir şey söylemişsin. tavrım için özür dilerim amacım sana kötü şeyler yaşatmak değildi" dedim. surat ifadesi "ne demeye geliyor yaptıkları yetmedi mi" sorgulayıcı bakışını kaybetmedi söylediklerimden sonra. ama içten içe gülüyordu. yüzü değişmese bile cümleleri ele veriyordu onu. 2 hafta sonra yine barışmıştık.

Devam panpa okuyorum

yerimi alam ben

sınıflarımız hiç ayrılmamıştı. sıralarımız hep ya birbirinin önündeydi ya da yanında. 8 saatlik okulda dersler dışında kalan bütün zaman bizimdi. okul dışında sınıfça yaptığımız 2-3 etkinlik dışında mesajlaşmayı saymazsak beraber olduğumuz zaman dilimi yoktu.

x okulda çok beğenilen bir kızdı, defalarca çıkma teklifi almıştı. yakın arkadaşlarımdan bazıları kızı stalklıyordu bile. hani şununla çıksam okulda efsane olurum dediğiniz kız olur ya. o kız x, ama z dışında kimse bizim okul dışında muhabbetimiz olduğunu bilmiyordu.

yakın arkadaşı z ise yavşak huur çocuğunun önde gideniydi. okuldaki çoğu kişi kendisinden nefret ederdi. kıza sırf x'in arkadaşı diye katlanırdım. ben x'le yakın olmadan önce hep tartışırdık.

bir gün ödevlerden, ders çalışmaktan bunalmış halde gece yarısına doğru bir şeyler yazıp viski içiyordum canım sıkıldığı için. telefonuma mesaj geldi. gönderen x.

napayimsilikyediiiim naber

iyiyim x senden naber

iyi napıyorsun

"öyle boş boş oturuyorum sen napıyorsun" yazdım ki o da ne. cin votka soda üçlüsü. z'lerin muhafazakar ailesi yokmuş evlerinde içiyorlarmış. ben de geri durur muyum yolladım yazdığım şeylerin karalamalarını ve 70'lik grant's family reserve ve viski bardağımı. (z'lerin evi bana uzak bu arada, o saatte de toplu taşıma yok) iyi keyifler falan dedim konuşmayı sonlandırdık. 10-15 dakika sonra telefonum çaldı. x.

okuyoz lan sardi devm et

devaam suraya park edeyim..

bu salaklar vokta cini karıştırıp shotlamışlar anında zil zurna sarhoş olmuşlar z'lerin çatıya çıkmış dans ediyorlar.

napayimsilikyedim nabeeer

ahaha siz sarhoş mu oldunuz senden naber

ya evet biraz olduk seni de rahatsız ediyorum kusura bakma

yok ya ne rahatsızlığı ben de çakır keyifim biraz, güldürdünüz akşam akşam sağol

telefonu z aldı o sırada

"napayimsilikyedim nabeeer" evet şimdi 1 değil 2 sarhoş kızla muhatap olmam gerekiyordu. bunlar çılgınlar gibi bağırırken ben telefonu kulağımdan uzaklaştırıp "evet evet", "aa keşke karıştırmasaydınız onları" falan diyorum. z bir ara x'ten uzaklaştı hoparlörü de kapadı. "ya napayimsilikyedim sence insanlar beni sevmiyor mu, benimle x'in arkadaşıyım diye mi arkadaş kalıyorlar" dedi.

ulan ben şimdi ne diyeyim? sevdiğim kız hemen yanında. evet sen gib kafalı iğrenç bir kürtaj gazisisin deyip de kızı mı ağlatayım. mecbur "yok ya z ne demek insanlar seni sen olduğundan seviyorlar" dedim. "sen x'i seviyor musun" dedi. sarhoşluğun en üst seviyeleri yaşıyor. daha önce açıkça x'i sevdiğimi x'te dahil olmak üzere kimseye söylememiştim, ikimiz de birbirimize karşı hislerimiziz farkındayız ama kimse açılma cesaretini gösterememiş. daha doğrusu ben erkeklerin ilk, seni seviyorum demesi olayına çıkıntılık yapmak istiyorum. hayır desem bu salak gidip x'le aramı bozacak, evet desem gidip x'e söyleyecek diye cevap vermek istemedim. o sarhoş haliyle tereddütümü nasıl anladı bilmiyorum "merak etme x'e söylemeyeceğim" dedi. bir şey demedim. "x seni seviyor, senden bir şeyler beklediği için 3 yıldır gelen bütün çıkma tekliflerini reddediyor" dedi. ben pert. sonra "napıyorsunuz bensiz yaa" diyerek x geldi, hoparlörü açıp kafamı gibmeye devam ettiler. telefonda kızları yatırdıktan sonra uzun uzun düşünmeye başladım.

Rez alalım

Rezerve

mantık ve duyguların çarpışması ilginç bir şeydir. mantık size argümanlar sunar. eğer bu kızla ilişkine devam edersen kendini daha da açıkta bırakacaksın. seni zamanı gelince yaralaması için eline daha fazla koz vereceksin der. sizin yaşam tarzı olarak bir orta noktanız yok, belki asla olamayacak der. "kendi duygularını tatmin etmek için" kendisini sevmeni sağladı, bir gün sevmemeye başlarsa yıkılacaksın der. duyguların argümanları yoktur. argümana ihtiyaçları da yoktur. eğer belirli bir süre maruz kalırsanız mantığa karşı kazanırlar. işte bu kadar ilkel şeyler duygular. ne trajikomiktir ki insanın insan olmasını sağlayan şeylerden biri de duygularımızdır.

ben başka sınıftan kızlarla, aynı erkek arkadaşlarımla muhabbet edermiş gibi muhabbet ederdim. kızlarla o kadar rahat konuşurdum ki "kızlarla rahatça konuşabilen erkek" görmemiş insanlar, o kızla çıktığımı veya kıza yavşadığımı bile zannedebilirlerdi. her şeye at gözlüğüyle baktığımızdan olsa gerek. işte o kızlardan bir tanesine çok uyuz olurdu x. onunla yakın bir şekilde konuşmuş olduğum bilgisi kız arkadaşları tarafından kulağına fısıldanınca bana trip atmaya başladı. bu arada z ile araları da başka bir tartışma yüzünden açılmıştı.

trip en kaldıramadığım şeylerden biridir. bir insanın bir insana trip atması benim açımdan empati kuramama yeteneğinin bir dışavurumudur. daha önce x'ten neredeyse hiç trip yememiştim. ikimiz de inatçılığımızdan vazgeçmeyince soğuk savaş ortamı oluştu. ben trip yediğim için kanser olmaktayım, x'in derdini 1 haftada anca anlayabildim. en sonunda "giberim ilk erkek sevdim diyecek çıkıntılığımı da kız tribini de" dedim ve ilk defa kendisiyle dışarıda buluşmak için aradım.

ön not: y kişisi x'in trip atmasına neden olan kişi.

bir cafe bar'da buluştuk gece 11 gibi. sahil kenarındayız. soğuk savaş sonrası masaya oturan devletler gibiyiz. bu mekana daha önce gelmemiştim, "ne tavsiye edersin" diye sordum. votka enerji istedik ikimiz de. hani önce sudan havadan bahsedilir, nasılsın denir falan. böyle formaliteler nedense bana ters geliyor. masanın üzerinden elini tuttum.

"y'ye karşı bir şey hissetmiyorum. z sarhoş olduğu gün kenara çekilip sen dinlemiyorken bana, beni sevdiğini söyledi. x'i seviyor musun diye de sormuştu. *evet*"

o anki şaşkınlığıyla karışık mutluluğunu hiçbir şekilde tarif edemem. pat diye girip pat diye söyledim. gayet de güzel oldu açıkçası. votka enerjilerimiz geldi. güzel bir sohbet ettik. annesi arayıp nerede kaldığını sorunca kalktık. ama o da ne? içtiğim vokta enerjiler (biraz takunu çıkarttım) beni çarpmış ayakta durmakta değil de dengemi bulmakta zorlanıyorum. o gün bir kıza onu sevdiğimi söylediğim günün yanında, bir kızın benimle beraber sallanarak dolmuş durağına yürüdüğü gün olarak da geçti. beni dolmuşun kenarına yaslayıp öptükten sonra ayrıldık.

beyler sonunu bağlayamayacağım çok canım sıkıldı kusura bakmayın. okuduğunuz için teşekkür ederim.

reserved

devam etseydın keşke.

rezervatuar iyi gidiyo

Kardeş asılmış asılmış da tam ucuna gelince odaya babam girmiş gibi hissediyorum amk gözünü seveyim bitir şu hikayeyi

Rezervasyon

Okuyacam