Yav gibtin attın hergün takip ediyorum hikayeyi takunu çıkardın reyiz

Beklemedeyiz. Panpa anlayissizligimi mazur gor, habire buraya yaz diyemem tabi ama keske ilk gunlerdeki kadar seri yazsan. Cok güzel yaziyorsun. Merakla bekliyorum devdıbını. Eline yuretine sağlık.

beyler devdıbını getireyim mi ne dersiniz

rezerve

Bacı sende az huur değilmişsin şimdi yani haketmişsin bari zevk almaya baksaydın :D :D :D

bende duvara bakıyordum öyle çaresizce. sanırım bu ev puştun dedesinin olmalıydı ki zaten duvarda asılı olan tüfekten de belli oluyordu. benim dedemde küçükken bana tüfek kullanmayı filan öğretmişti. biliyordum az çok. herneyse

içeriye önce puşt girdi. sallanıyordu, baya içmişti arkadaşlarıda aynı şekildeydi. bende nasıl kurtulurum diye plan yapıyordum kafamda. çünkü bunun tekrar yaşanmasını istemiyordum. pgibolojimi düzeltmeye çalışırken bir daha olmasına göz yumamazdım. neyse bu bana doğru yürüdü yanıma oturdu t-shirtünü çıkartmaya çalışıyor filan. bu salak t-shirtünü çıkartırken çok fazla zorlanıyor resmen sarhoş olmuştu ki tam çıkartmaya çalışırken koltuğa yan bi şekilde yattı.

benim aklıma hemen duvarda ki tüfek geldi. dışardakilerin ceplerinde ki bıçaklardan başka bişeyleri olmadığını biliyordum. tüfek görünce korkup kaçacak tiplerdendiler. hele ki benim cinnet geçirdiğimi anlarlarsa kesinlkle uzaklaşacaklardı. o an tek istediğim tüfeğin dolu olmasıydı çünkü eğer boş olduğunu anlarlarsa kurtuluşum olmayabilirdi. en azından bir el havaya atardım içinde kalan diğer fişeklede onları korkuturdum gibisinden planlar kuruyordum kafamda. çünkü o an kendimi savunacak başka hiç birşey yoktu etrafta. buna mecburdum o an ki pgibolojimi kesinlikle anlayamazdınız..

bugün saat 10 da devam edicem gençler. siz ana entry'i şukulayın biraz üstlere çıkalım. alın rezlerinizi bekleyin. neler neler olacak daha

Panpa izledigim dizi, okudugum kitap vs ne varsa bıraktım. Devamini bekliyorum. Kitabini bas almazsam... cok yeteneklisin. Emegine sağlık. Teşekkürler

içerdeki asılı tüfeği aldım elime, mandalını kaldırıp tüfek boş mu değil mi ona baktım ve korktuğum başıma gelmişti. içi boştu. başka bi plan yapacaktım ve buda sizinde düşüneceğiniz gibi blöf yapmaktı. 10 dakika düşündüm, dışarı çıkıp tüfeği onlara karşı tutacaktım ve deliye dönmüş gibi bağıracaktım ve onlarda benim cinnet geçirdiğimi sanıp korkacaklardı. planım buydu ama ne kadar iyiydi bilmiyorum yapacak başka hiçbirşeyim yoktu çünkü. kararımı verdim

dışardan bağırıyorlardı puşta, 'hadi çık artık, ağaç olduk birazda biz eğlenelim' gibisinden iğrenç şeyler söylüyorlardı. ben bunları duydukça sinileniyordum. elimde tüfekle bir hışımla dışarı çıktım. üçününde gözleri bi an bana döndü, sessizlik oldu. tüfeği onlara karşı kaldırdım 'dur sakin ol, kendine gel' diye sesleniyorlardı. önümden çıkmalarını söyledim yol boyunca beni takip etmeyeceksiniz dedim ve bir kaç tehditle çıktım yola. tüfeği yolda bi ağacın altına bıraktım. gereksiz ağırlık yapıyordu zaten çok korkmuşlardı peşimden gelemezlerdi. yazlığımız yürüme mesafesiyle uzaktı baya. yoldan taksi geçiyordu bazen veya minibüs. ki zaten düşünürken geldi hemen bir taksi. üzerimde para yoktu ama arkadaşımın evine gidersem ondan para alıp taksininde parasını verebilirdim.

yapacağım en mantıklı olay o olurdu zaten. bindim taksiye sonra da o bahsettiğim kız arakdaşımın evine gittim çünkü bizim eve gitseydim açıklaması zor olacaktı bizimkilere. herneyse yeniden çıktım onların evine. anlattım herşeyi, artık ağlayamıyordum bile duygusuzlaşmıştım resmen. içimden ruhumu almıştı bu olaylar. kendimi ekgib hissediyorum ve bu o yaşlarda birisi için çok zordu. ertesi gün dönmüştüm istanbula. okula devam anlayacağınız. rutin üniversite hayatıma devam ediyordum..

Rez okurum

Rez okuruz bi ara

go go

reserve

2 ayı geçti hadi amk

rezzzzzz

tamam ulan yazıyorum..

Tüm yarımda bırakan hikayecilerin anasının .mk

Lan hadi 1 yıl oldu be

lan iş aramadığın zamanlarda yaz bari

hadi lan yazsana amk