ilk önce: (bkz: http://www.incisozluk.com.tr/e/157557450/)

bu mesajı okuduktan sonra bu başlığa gelin. Yıl 2018. başıma gelenleri ve hissettiklerimi sözlükle paylaşacağım. muhtemelen sözlüğün en uzun hikayelerinden biri olacak. okurken zaman zaman bsg diyeceksiniz bazen vay amügün diyeceksiniz bazen abi o kadar da olmaz ya diyeceksiniz. canı sıkılan gelir arada bir okur. denk gelirse yorumlara ve sorulara dönerim.

aslında burada yazılacaklar bazen hikaye bazen itirafname gibi gelecektir ama günümüz ilişkilerinin ne olduuğuna dair gerçek bir hikaye... sallamasyon diiilll... arada bir takip edin, maksat ders alıp benim gibi olmamanız...

Selam. Umarım iyisindir.

Nereden başlasam bilmyorum ama anafikri en son söylemek yerine şimdi söyleyim: Herşeye rağmen Seni düşünüyorum ve sana karşı bir zaafım var. Yani istediğin gibi algıla aşk meşk dostluk bilmemne. Bildğin düşünüyorum işte. Ne geçmişin ne yaptıkların ne hissettirdiklerin umrumda. Sadece düşünüyorum. Daha önce de söylediğim gibi seni sırt çantama atıp gidesim var. Hemde seni bıraktığım döneme göre daha da kirli olduğunu bildiğim halde ve halen hemen hemen aynı durumda olmana rağmen sana olan düşkünlğümden zerre değişme yok.

Sana kızmadım da. (Hiçbir zaman kzmamıştım.) Kızdığım farklı bişey benim bu yüzden burada madalyonun öteki yüzünü yani benim tarafı anlatacağım.

Zira sen benimle ilgili kendin düşünerek ve bardağın bir türlü farklı tarafına bakmayarak, "ulan ya o bir nebze de olsa haklıysa" ihtimalini düşünmeden halen benim adıma düşünüp, benim adıma karar alıp, benim adıma, benim düşünmediğim ve hissetmediğim şeyleri sanki bana aitmiş gibi algıladın, anlattın ve davrandın. (Bu durumun halen devam ettiği son yazdıklarından da anlaşılıyor.)

Maalesef sen halen Birisi hakında herhangi bir düşünceye (iyi yada kötü olabilir bu) kendini kaptırdın mı objektifliğini kaybediyorsun. Hani herkes biraz subjektiftir ama sende bu olay daha katmerli: Sen yalnız subjektif düşünnmekle kalmıyor senin kapıldığın düşünceleri destekleyecek insanlar da buluyorsun. Gerekirse yaratıyorsun. Gerekirse kitapları karş karış edip, kendini rahatlatacak doğru olduğuna inandığın kanıtlar buluyorsun. Alternatiflere hiçbir şekilde tahammülün kalmıyor. Bana sennle ilgili iyi olduğumuz dönemde de daha sonrasında da neler neler anlattılar. Ben hiçbirisine sarılmadan son dakikaya kadar senin yanında kalmayı tercih edip bir mucize bekledim. Olmadı.

Geçtğimiz 3.5 yılda Eski ortak arkadaşlara benim hakımda ne anlattığını biliyorum. Addıbına göre zaman zaman beni bir hocayla aynı kefeye koymuşssun bazılarına da "ya iyi çocuk ama bitmesi gerekiyordu." demişsin (mealen dediklerin yani kelimesi kelimesine değil. ayrıca bu söylediklerin benim evinden ayrılışımdan kısa süre sonra söylenenler.) Eski ortak diyorum zira seninle ortak hiç arkadaşımız artık yok. Hemen hepsini sen ayarttın zaten bazılarıyla ben ilişiği kestim.

Benim kesme sebebim sürekli seninle alakalı hissettiklerimi, düşündüklerimi anlatacak insan aramamdan kaynaklanıyordu. insanlar hakikaten sıkılıyorlardı. Malesef herkes alenen delirdiğimi doğrudan yardıma ihtiyacım olduğunu bildiği halde umurasamadılar, geçiştirdiler, boş ve klişe tavsiyeler verdiler.

Bazıları anlamayıp direkt hakaret bile etti. Mesela FAtmagül bana "Eroinmansın sen galiba uyuşturucu kullanıyorsun" dedi. Daha sonraları eğer doğruysa "ya söylememem gereken şeyler söyleyip, karışmamam gereken şeylere karışmışım" dediğini de/düşündüğünü de tahminen biliyoruz.

harun abiyle ile 1.5 sene önce ilişkimi saçma sapan bir bahane uydurup kestim. (Yakın zamanda fen edebiyat fakültesinde gördü beni görmezlikten gelmek istedim ama kendisi yanıma geldi konuşmak zorunda kaldık son 2 yıldır tek konuşmamız budur.)

Eyşan ile daha iyi bitirecektim hatta okula geldiği bir an buluşmakta istedim, sanırım size not için geldiğini söylemiş sizde gitme demişsiniz. Ama gelmişti. Deliliğime biraz daha katkıda bulunup gitmişti.

Muhtemelen o da bayan Koska gibi ses kaydımı almıştı ki bayan koska benim 3 kere ses kaydımı aldı, farkettim sen bana söylemeden evvel zaten.

genede ben bu buluşmadan sonra artık hakikaten eyşan'ı rahatsız ettiğimi düşündüğümden onu son bir kere okula davet ettim, ona artık görüşemeyeceğimizi zira hem kendime hemde kendisine zarar verdiğimi kendisiyle ilgili hakkımı helal edeceğimi söyleyecektim (en çok kızdığım şey senin intahar girişimini bilmesine rağmen bana hiç söylememesiydi. Ben senden öğrendim. Bunu bile affettiğimi söyleyecektim.) Ona son bir hediye olarak nazar boncuklarından oluşan bir bileklik bile alıp paket yapmıştım.

Ben hep böyleyimdir: Eğer veda etmem gerekiyorsa yada bir yere gönderiyorsam uzun süreliğine birisini, ona bir hediye veriririm. Melis'e Kristal satranç takımı ve sümerya'ya Ali Şeriati külliyatı vermek istemiştim.

Ama sen bana "Bu eve gelmek için numara yapıyorsun dimii nah gelirsin." dedin. (Ama benim ney'imi aldın. Hatta sonraları Nida Melis ve sen ses çkarmaya çalşmışsınız sadece Nida ses çkartabilmiş.. Şimdi kim bilir akıbeti nedir ?) O yüzden onlara bu hediyeleri veremedim. Eyşan'ın da verdiği tek tepki beni heryerden engellemek oldu. O bileklikte kızkardeşime gitti. Bunu yapması gerekmezdi.

Yakın zamanlara kadar herhangi bir ortamda seninle alakalı sadece ben iyi yada kötü konuşurdum bir başkası asla konuşamazdı ki bunu benim tüm yakın dostlarım bilir. Artık seninle ilgili konuşmalarım seni savumak üzerine.

Benim halimi görüp sana yüklenen dostlarıma karşı seni savunmaktan bazen bihal oluyorum. Senin hatalarına ben kızdığım zamanlarda "niçin bizim de konuşmamıza izin vermiyorsun, kıza laf söyletmiyorsun" diyorlar. Böyle de garip bir durum işte.

Seninle iletişim kurmak senin hakkında düşünmek seninle kötü bile olsa eski günleri anmak beni bir nebze rahatlatıyor. Ne bileyim ses tonunu hatırladıkça mutlu oluyorum. Mutlaka sana, hissetiklerimi ve hissettirdiklerini söylememe ihtiyacım var. Eğer kendi içimde seni sahiden terketseydim bu yazı olmazdı. Yoluma daha farklı bir şekilde devam ederdim.

Halbuki senin yüzünden yaşamadığım kayıp kalmadı. Sonra sen bana "ben sana hiçbişey yapmadım ki" diyebildin. Bu yazıda senin bana yaşattıklarına rağmen seni halen nasıl düşünebildiğimi ve düşüncelerine ne katman gerektiğini anlatacağım.

Dolayısıyla en en en baştan herşeyi anlatacağım. Biliyorum ki kazanacak bişeyim yok. Sadece eğer o çok sevdiğin "hatıraların" bir nebze olsun hatrı varsa bu yazıyı baştan sona ekgibsiz okuman gerekiyor sadece.

Özetle çayını çorbanı al bu yazıyı halen silmediysen ve buraya kadar okuduysan eh zamet etmişsin bundan sonrasını da oku. Zira buradaki hikaye senin de kişisel gelişimin açısından oldukça faydalı olacaktır. Ayrıca senden bir ricam var: Bu yazıyı facebookan göndermemin sebebi sen beğendiğin mesajları facebookta kendikendine mesaj atıp saklıyorsun. Bu yazıyı da sakla, sakla ki birdaha aynı hatalara bir daha düşmeyesin.