bu çirkinlik o kadar lanet, taktan, iğrenç.. bir şeydir ki anlatamam. resmen insanın bütün hayatını yiyip bitirir.

yolda giderken insanlar size tipe bak gibisinden şeyler söylerler. çoğu ortamda konuşsanız da genelde dikkate alınmazsınız, söyleyecekleriniz önemli bir şey olsa da asla söylenmez veya hemen unutulur.

insan ilişkilerinde de öyledir. siz karşı cinsten biriyle çok iyi anlaşırsınız, belki de o kişi size pas veriyordur sonra ise tipinizin berbat olduğunu görür ve bütün bu hareketlerini arkadaşça hareketlere çevirir birden.

pgibolojik sorunlar da cabasıdır tabii ki de. her türlü pgibolojik hastalıklara tutulma imkanı vardır.

bütün sosyal hayatınızı etkiler. okulda falan çok sevilen, popüler birisinizdir. dışarıda arkadaşlarınızla sosyal aktivite yapmak istersiniz, bazı arkadaşlarınıza sorarsınız dışarıya çıkalım falan filan diye. cevap %95 bir şekilde hayır 'a gelir. bunun başlıca bahanelerinde ise, yok işim var, yok şu akrabam geldi, yok kendimi iyi hissetmiyorum, yok sıçacam tuvaletim geldi gibi bahaneler

hiç bir insan yüzünüze bile bakmak istemez çünkü görecek bir şey yoktur. zaten niye bakacaksın ki ben olsam ben de bakmam şu tipe bak altın oran 'ın ağzına sıçmış

belki çok klagib olacak ama kesinlikle doğrudur. hayata 1-0 2-0 belki de 10-0 geride başlarsınız. ergenlik döneminin başlarında arkadaşlarınız başkalarıyla flört ederken, siz etmek istersiniz yüzünüze bile bakmazlar, cevap bile vermezler.

bazıları der ki kendini o yönde bu yönde geliştir yok komik ol yok bilgili ol yok şöyle ol yok böyle ol. oldum da ne oldu ? kimse beni takmıyor bile. ben onlar için sadece onları normal anlarında güldüren neşelendiren biriyim. moralleri bozuk olur yardım etmeye çalışırsın, içlerinden geldi yine tipini gibtiğim gibtirse gitse derler. niye ? çünkü biz çirkiniz.

"çirkin şansı vardır sende." hee güzel kardeşim o kadar şanslıyım ki her gördüğüm insan bu yüzden bana tiksinerek bakıyor, yolda gören tipe bak diyor, tanımadığım insanlar yüzüme bakıp gülmeye başlıyor. bu yüzden ortamlara girince en son fark edilen kişi ben oluyorum. "aa sen de mi buradaydın ?" yok ya ben geçerken uğradım arkadaşlarımla falan gelmedim ben zaten, siz konuşurken yanınızda değildim de az önce geldim.

ve arkasında muhteşem bir özgüven ekgibliğini getirir sevgili çirkinlik. bu herhalde bütün çirkinlerde vardır. şahsen bende yok ama sonuç yine aynı. birini seversiniz, ona açılamazsınız, korkarsınız çünkü "kesin reddeder abi ya ben çirkinim." dersiniz. binbir zorlukla açılırsınız belki de aşırı bir heyecanla. sonuç: tabii ki reddedilirsiniz. içinden sana der ki o kişi: "sen kimsin yaa gelmiş bana teklif ediyor." affedersin ya özür dilerim. çirkin olmak benim suçumdu zaten. kimseyi sevemem çok özür dilerim ben gerçekten. çirkinim diye bütün insanlık vasıflarımı inkar ediyorum.

hep içinizden düşünürsünüz çirkin olmamanın nasıl bir şey olduğunu. onu geçtim normal bir insan olmak istersiniz.
dış görünüşünüzü değiştirmeye çalışırsınız ama nafile. saçınızı uzatırsınız çirkin, kısaltırsınız çirkin, kıyafetlerinizi değiştirirsiniz çirkin, amuda kalkarsınız çirkin.

öyle felsefi konuşma falan yapmaya çalışırız bir de. o zaman yandık zaten. bay(veya bayan) çirkine hiç yakışmaz bu sözler. o sözleri aşırı çekici, karizmatik kişiler söylemelidir. bu sözler onlar için yaratılmıştır sanki. siz söylersiniz kimse yüzünüze bile bakmaz, o çekici kişiler söyler, "aa ne kadar tatlıııı, çok cool."

fotoğraflardan hep kaçarsınız çünkü hiç bir fotoğrafta güzel değilsinizdir ki. gülüşünüz iğrenç, tipiniz zaten tak gibi niye fotoğraflarda çıkayım ki . bu yüzden ya fotoğraf çekenin yanındaki kişi olursunuz ya da fotoğrafı çeken kişi.

"önemli olan iç güzellik ama." vay anasını be. insanlık tarihinin en büyük yalanıdır belki de. önemli olan iç güzellikse bu çirkin ama duygusal, cool arkadaşlarımız neden yalnız ? önemli olan iç güzellik çünkü. yeni bir insanla tanışırsınız direk söylediğiniz kelimelere, konuşmanıza bakar zaten. hiç yüzünüze gözünüze bakmaz. "evet ben öyleyim hiç kimsenin dış görünüşüne bakmam." affedersin ama yannan bakmazsın.

yoldan geçen her çifti, sevgiliyi görünce "acaba ben de bir gün böyle olacak mıyım?" dediniz mi hiç? yalnızığı sevdiniz mi? yağmuru, soğuğu, kapalı havaları sevdiniz mi? ben dedim ve sevdim.

bir ortamdaki bir kişi arkadaşlarınızla birlikte otururken sırayla her birine "sevgilin var mı?" diye sorup sizi hiç en sona bıraktı mı? veya hiç sormadı mı? bana oldu.

şu ana kadar çevrenizden hep "o kız benden hoşlanıyor." diye şeyleri çok duyup sizden hoşlanan kimsenin olmadığını görüp üzüldünüz mü ? ben üzüldüm.

işte tipsiz olmak böyle bir şeydir. insan hayatını zehir eder. sizi seven sadece aileniz, akrabalarınız vardır ama onlar da yakınlarınız oldukları içindir. yoksa komşunun çocuğu falan olsan yüzüne bile bakmazlar bir kere nasılsın iyi misin derler o kadar.

Özet: Tipsiziz ve yaşamaya hakkımız yok.