çok mutsuzum panpalar bir süre önce biriyle öyle netten tanışmıştık ama öylesine konuşuyodum can sıkıntısı aklıma başka türlü hiçbirşey gelmemişti valla. neyse bu empati yoksunu insanla konuşurken espriler falan havada uçuşuyor bilim milim bile konuşuyoruz öyle böyle derken fotoğraf muhabbeti döndü falan neyse işte yolladık birbirimize. Lan tipine karşı hiçbir önyargı beslemeden konuşmaya devam ettim o gün. Ama hissetmiştim onda bir önyargı oluşmuştu heralde çünkü daha az samimi davranmaya başlamıştı. Her neyse ertesi gün bi açtım beni engellemiş heryerden. Sanki ırzına geçtik. Hiç bir art niyetim olmadan konuşuyodum dertli dünyamda biraz kafam dağılıyodu. Ama engellediğini görünce kendimi öyle kötü hissettim ki. kyk yurdunda bütün gece kimseye duyurmadan sessiz sessiz ağladım. Üzüldüpüm şey birinin beni reddetmesi değildi böyle olacağını bile bile kendime şans vermemdi. Beni kim ne yapsın ha. Tabi böyle darbelerle hemen yıkılmıyor insan ama çok birikti be panpalar heralde bu da altın vuruştu. O günden beri daha da sessizleştim silinip gidicem bu dünyadan kimsenin haberi olmadan. neyse hadi iyi geceler hepinize

https://www.youtube.com/watch?v=i1LFUYCFDZQ