tim burton istese vermeyecek entel var mı

belki karısı için istiyordur o zaman iş değişir olum.

liseli kız

benim de bir zamanlar sevdiğim vardı
beyaz dantel yakalı liseli bir kız.
bağlarda, bahçelerde, yaylalarda yeşeren
al karanfiller gibiydi aşkımız...

gülünce içimde rengârenk güzel,
güller açılırdı iri.
hani bilirsiniz ya yıldızsız siyah
geceler gibiydi gözleri.

bir mermer çeşmeden akan su gibi,
geçip gidiyordu günlerimiz.
biz bize yaşıyorduk kendi kaderimizi
bütün yaratıklardan habersiz.
ve yuvada bekleşen sabırsız, küçük
serçeler gibiydik ikimiz.

gözleri konuşurdu susunca, mahzun:
'seni seviyorum' derdi.
sevdadan, gurbetten, hasretten yana
sıcak türküler söylerdi...

üstelik bir ceylan gibi sebepsiz
ürkek halleri vardı.
ayrılık deyince oturup sessiz
çocuklar gibi ağlardı.

bilmiyorum şimdi kaç yıl, kaç mevsim
içli mektuplar yazdık.
bazen yan yana yürür, beraber otururduk
ama konuşamazdık.

ben görmedim şimdi öyle diyorlar
büyümüş artık liseli kız, gelin olmuş...
unuttum her şeyi diyormuş
ve her gece rüyâsını nur topu kadar güzel
sarışın çocukları süslüyormuş.

görsem çocuklarını şimdi diyorum
bakamam yüzlerine çaresiz
bana bakar çocuklar sessiz.
çocukları gözlerinden tanırım
biliyorum, hiç birşey bilmezler ama
bakamam, utanırım