Başlıyoruz yavaştan;

Selanik 1881 bölgesine girmiş olup;bütün baskı bir anda yok olmuştu.
Buraya yapılacak herhangi bir saldırı;saldıran kişiler için ölüm demekti.
Buraya her türlü takviye yapılarbilirdi.
Askerden tut tanka tanktan tut helikoptere helikopterden tut uçağa kadar
hepsi olası bir saldırıda gelebilirdi.

"Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmektir.
Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir;
Kahramanlık; saldırıp bir daha dönmemektir. "
şiirden bu kesiti içimden söylüyorum;sonra aklımda kalan şiiri ya da şarkı varsa
onları tekrardan söyleniyordum.

Emre ve Alper Tğm. arkada birbirleriyle sohbet ederek geliyorken;
Yaşar Tğm. uzaklara dalmış gibi sesi yok görüntüsü var.
Geri kalan personel ya suskun ya da kendi arasında sessizce konuşuyor.

Kapıyı açıp içeriye girdik;esirin başında ki çuvalı çıkarıp sandalyeye oturduk.
-"Kimsin?"
-"Siz kimsiniz?"
Güzel bir osmanlı şamarı çakıyorum yüzüne ve ;
-"bizim esirimizsin;biz soracağız sen cevaplayacaksın tamam mı?" devam ettim;
-"Türkçeyi nereden öğrendin?"
-"Mardinliyim"
-"Bir vatan haini daha;ne zaman katıldın örgüte?"
-"5 sene oluyor"
-"Doktor Agit kim tanıyor musun?"
-"Hayır"
yüzüne bir tane daha vuruyorum ve;
-"emin misin?"
-"Halep bölge komutanı, Diyarbakırlı devlet kurulursa ordu komutanı olacak"
-"Ne devleti?"
-"Kürdistan devleti"

Araya Mehmet Tğm. girerek nah işareti yaptı ve;
"Al bak kurarsınız"dedi aynı şekilde
Alper Tğm;
"Yarrrrrrrak kurarsınız siz" dedi

Adam dah fazla konuşmadı;dinlenmesi için rahat bırakıp
içeriye geçtik ve televizyonda yerel bir kanalı açtık.
Arap kanalında az önce saldırğımız karakol vardı.

"Ahmet buraya gel de şunu çevir"
"Emredersiniz komutanım"

Ahmet uzman arapça ve ingilizceyi ana dili gibi bliyor ve tim de tercümen görevinde bulunuyordu.
"Komutanım şöye diyor; Karargah Destek Karakoluna yapılan saldırıda 12 gerillamız öldürüldü,
5 tane gerillamız yaralandı. Saldıran grubun 600 kişilik bir örgüt olduğunu ve 40 tane ölüsü ele geçirildi"

Herkes şaşkın biz 600 kişi?
Bizden 40 ölü?
Ben bahçede saydım 34 tane ölü vardı, yaralılar bu sayının iki katı bile olabilir.
Anlaşılan halkı ve gerillaları korkutmamak için böyle bir şey yapıyorladı.

Bu arada yine aklıma binada kaldığımız gün yaşanlar geldi ayağa kalkıp
ele geçirdiğimiz karakol komutanının yanına gittim;uyuyordu ya da numara yapıyordu.
Ayağımla dürttüm "kalk hadi"diye bağrdım. kalkınca sandalyeye otur dedim.

-"4 Temmuz gecesi neredeydiniz?"
-"Karakolda hazırlık yapıyorduk"
-"Neyin hazırlığı?"
-"Bize bir binadan bahsettiler;saldıracağımızı söylediler hazırlandık"
-"kim söyledi, kimden aldınız emri?"
-"PYD Hudut sorumlusu General Bahroz'dan aldık"
-"O kim lan?"
-"Hudut karakollarının genel komutanı"
-"O nereden biliyordu?"
-"Söyledikleri ihbar almışlar bizi de oraya göndermek için aradılar"
-"ihbarı kim yapmış"
-"Bilmiyorum o bölgede oturan kişiler herhalde"

Odadan hemen çıktım ve tim komutanlarının yanına gittim.

"Yok öyle olmuy.." Emre Tğm. cümlesini tamamlayamadan içeriye daldım;
-"Beyler köstebek var"
Hepsi ayağa kalktı Yaşar Tğm.;
-"Ne diyorsun sen Mustafa, emin misin?"
-"Eminim usta;4 temmuz gecesi bize saldırdıkları gün, bizi binaya kilitleyip gittiler?"
-"Niye daha önce söylemedin hacı?"sesin sahibi alper Tğm.
-"Ne biliyim aklımdan çıktı gitti!"

-Kendimizi telsiz odasında bulmamız bir oldu;
-"Halep Kahramanları konuşuyor;köstebek var!"
-"Merkez konuşmada; kim?!1!1"
-"Halep'e vardıımız ilk gün bizi almaya gelen adamlar;oğuz boyları!"
-"Araştırıp;TV'nizin 1905.ci kanalını açın şifre Hüsat1923;fotoğraflar oraya gönderilecek"
-"Anlaşıldı"

Biz hemen TV yi açıp kanalı tuşladık;Şifrenizi Girin
kumandadan Hüsat1923 yazdık ardından bir panel açıldı;
"Hoş geldiniz Halep Kahramanları 2 bildiri var;gönderen Merkez 3"

Açar açmaz adamı tanıdım; hafif sakallı, saçları bembeyaz orta boylu ve zayıf bir de kumral.
-"Aydın;şu şerefsiz adamı buraya getir"
-"Emredersiniz komutanım"

iki dakika sonra adam direne direne geliyor;sağa sola hareket yapıyıyor;
-"Gel otur şöyle"
-"aç bakalım görüntüyü"

Adam fotoğrafı görür görmez yüz ifadesi değişti;
-"Bu adamı tanıyor musun?"
-"Hayır tanımıyorum"
-"Bana hiç öyle gelmedi"diyen Emre Tğm adamın karın boşluğuna bir yumruk attı.
-"Komutanım tamam vurma; bu adam PYD Hudut Karakolları genel komutanı"

Emre teğmen bana baktı ve;
-"Vay arkadaş;filmler de biraz zaman alıyordu"
Ben tebessüm ederek adama baktım
-"Bana bak biz sana zarar vermeyiz;seni öldürmeyeceğiz Türkiye'ye geri dönüyorsun"
Adam sustu biliyor bir şey derse dayak yiyeceğini.

Telsiz odasından bir ses geldi;

"Merkez konuşmada;Selanik 1881 bölgesinden başka bölgeye geçin"
"Anlaşıldı konum şifresi?"
"X-T-Q-X Allah yardımcınız olsun"
"Vatanımızın"

Hattan çıkar çıkmaz harita üzerinde kriptolu bölgeyi çözmeye başladık.
X=1
T=7
Q=6
X=1

-"Bölge şifresi 1-7-6-1; neresi buldun mu Emre?"
-"Hımmm... 3.Selim Bölgesi"
-"Pekala bu akşam saat 23.00 da hareket ediyoruz"
-"Anlaşıldı"
-"Adamı ne yapacağız"diye söylendi Yaşar Tğm.
-"Merkeze durumu bildirmemiz lazım"diyerek elime telsizi aldım;

-"Halep Kahramanları;elimizde esir var akşam 00.00 da 1881 Selanik bölgesinden alın"
-"Anlaşıldı"

Tekrar bizimkilere döndüm ve;
"Timlere söyleyin uyuyup;dinlensinler"
Ardından dışarı çıkıp;cebimde ki paketten son sigarayı çıkardım
güzelce yaktım ve içime çekerken uçsuz bucaksız sarı otlara baktım.

Telsizimden;bir hışırtı geldi ön cebimden çıkararak,
Kulağıma doğru yanaştırdım birisi frekansıma girmek istiyordu!
Frekansı kabul ettikten sonra dinlemeye başladım;
-"Gomutanım beni dinliyor musun?"
-"Evet, kimsin?"
-"Katilin!"
-"Haha komik mi? kimsin lan sen?"
-"Bir dot gomutanım"
-"Lan sen misin şerefsiz?"
-"Gomutanım hayatının son günü görüşmek üzere, kendine iyi bak"
-"Şerefsiz"
-"... "
-"Duyuyor musun beni?"
dememle hat kesildi;ne olduğunu anlayamamıştım ama kim olduğu açıktı!
Bir dost... köstebek şerefsizi.

Seri hadi zaten gec basladin yazmaya

Yavaş yavaş bölgeden çıkmaya başlamıştık;3.Selim'e doğru intikal etmeye.
Hava soğuk ve puslu...
Daha da kötüsü Sessiz ve olabildiğince karanlık;Gece görüşler olmasa kafayı yeriz herhalde.
Yaklaşık 2 saatlik yol;düşünerek geçecekse düşüneceğim eşim ve doğacak çocuğum.

ilerlerliyoruz;Hasan'ın başına gelen olaydandır galiba herkes daha tedbirli...
Herkes daha ciddi ve herkes bir öncekinden daha çok korkuyor!
Öncü olarak 15 dakika erken çıktık;yolda herhangi bir unsuru kaldırmak için.

Arada sırada yırtıcı kuşların sesi geliyor kulağıma bilmiyorum hangi tür;
arada sırada da Halep semalarına yükselen silah sesleri;bazen o kadar abartıyor ki
mermi gökyüzünü yararken görüyoruz ama çok uzaktan.

Kendim;kendimle konuşuyor aklım aklımı düşünüyor kalbim kalbimi hissetmeye çalışıyor;
ve en önemlisi ruhum ruhumu korkutuyor.
Bu durumlarda AŞKIN ne kadar kutsal bir duygu olduğunu anlıyor insan.

Eşimin resmine bakarken;onun için ölmeyeceğim diyorum!
Eşimin resmine bakarken;tekrar bir araya geleceğimiz
günü düşünüyorum bu bana umut veriyor.
Demem o ki böyle durumlarda birisine bağlı değilseniz;
bağlı olanlara nazaran daha ümitsizsiniz!

Botumun içi kum oluyor;rahatsız etsede devam ediyorsun,
hafif üşüyorsun yürümen enerji veriyor;
bazen yürümek zorunda kalıyorsun, yoruluyorsun ama zorundasın...

Sadece ben,biz ve Allah var başka kimse yok!
Belki sevdiklerimizin duası da var ama kesinlike gam yok! pişmanlık yok!
vatan sağ olsun da biz önemli değiliz!

iç sesim başlıyor konuşmaya;
"Eğer öleceksem;öyle yatarak değil, trafik kazasıyla değil, manyağın biriyle kavga ederek değil
düşman ile çarpışarak vatan uğruna öleyim...
Tamam kabul ediyorum böyle ölüm olacaksa her türlü acıya razıyım."

Bu sefer iç sesim değil nefsim konuşuyor;
"Acı mı? aman Allah korusun düşünsene parçalanarak ölüyorsun;
aman bizden uzak olsun da kime olursa olsun"

Biz orada sadece Türk Askeri-pkk mücadelesi değil
Ruhumuzla-Nefsimizin mücadelesinide veriyoruz;
alınan kararların anlık olarak ne ekgib ne fazlasıyla geri döndüğü mücadeleden!

Gece görüş dürbünüyle gökyüzüne baktım;bir lazer tutulmuştu.
Hangi ev olduğuna karar veremedim fakat biraz daha yaklaşırsam karar verirdim.
Lazerin olduğu yere doğru hareketlendik...

Sürekli yanıp sönen gökyüzüne tutulmuş lazerin bulunduğu eve yaklaştık.
iki tane ıslık duydum;time doğru dönüp mevzi alın dedim.

Üçüncü kez ıslık çalınca;doğru yerde olduğumuzu anladım ve
tim ile birlitke kalkıp;bizi karşılayan Türkmen askerinin elini sıktım ardından
binaya doğru ilerlemeye başladık.

-"hoş geldiniz komutanım"
-"hoş bulduk kandaş"
-"buyurun komutanım şöyle geçin bizim burdan sonra yolumuz ayrılıyor;
hakkınızı helal edin"
-"Gel bi çay ısmarlayayım?"
-"Başka zaman nasipse komutanım Allah'a emanet"

Gecenin karanlığına cesurca koşar adım kayboldu gözden;
biz ise loş ışık ortdıbına girdik;ışık azda olsa gözlerimizi rahatsız etti.

Operasyonun temel görevi Dr.Agit fakat adam hakkında tek bir adım bile
atamamıştık daha da kötüsü;zamanımız daralıyordu.
Oturur oturmaz hemen çay hazırlansın dedim.
Hava soğuk ne yapacağız?
Hem memleket hasretini azda olsa azaltıyordu.

Yine uzaklardan gelen keleş sesleri;moralimi bozmadı ama merakımı milyonlara katladı.
Nasıl bir yerdeydik;her mahallede birbirinden farklı örgüt ya da gruplar çatışıyordu.

Sigaramı söndürdüm ve yaklaşan olan konvoyun gelişini izlemeye başladım.
Telsizmi elime aldım ve;
-"RPG yi hazırlayın"
-"Anlaşıldı"
-"Emrimi bekleyin"

Yarım saniye sonra cevap geldi;
-"Rpg hazır emrinizi bekliyoruz"
-"Bak önde ki pikapı gördün mü silahlandırılmış?"
-"Evet komutanım"
-"Stabil nişan al!"

Ardından telsizin frekansını değiştirerek;
-"Rpg yi hazırlayın"
-"Anlaşıldı"
-"Hazır komutanım"
-"Arkada ki silahlı pikap sen de!"
-"Anlaşıldı komutanım"

Ardından ilk atış emrini vermek için menzil alanına girmelerini bekledim;elime
telsizimi aldım ve;
-"Ateş"

15 saniye gibi kısa bir sürede önde ki pikap gürültüyle patladı ve alev aldı;
ardından ikinci rpg arkada ki pikapı yine aynı şekilde isabetli vurarak etkisiz hale geldi.

"Ateş"diye bağırmam ile tim yerde ki düşman unsurlarına yoğun bir biçimde atış
yapmaya başladılar;hedef köstebekti!

Hangi araçta olduğunu bilmiyordum fakat ya ölü ya diri;
dirisi daha yararlı olurdu orası ayrı fakat öldürülmesi lazımdı!
Çatışma bütün şiddetiyle devam ediyordu;
gözüm sanki onu arıyormuş gibi anında gördü şerefsizi;
sol gözümü kapattım nişan aldım 3,2,1 tetiğe bastığımda
yere düşmüş ve acısından kıvranıyordu.

Cebinde ki telsiz ucunu gördüm;hemen telsizimi aldım ve frekans çekiciyi
çalıştırarak konuşmaya başladım;
-"Ne oldu katilim?"
Adam etrafına bakıyordu;
-"Sen kazandın"diye inleyerek söyledi
-"Son cümlen ne olurdu?"diye sordum
Tebessüm etmiş gibi cevapladı;
-"dıbınıza koyayım;hepinizin"
-"sen zahmet etme ben seninkine koyarım"diyerek
telsizimi cebime koydum ve nişan alıp anında sıktım;
baktığımda yerde cansız yatıyordu;kanı arkadan akmaya başlamıştı.

Kalktım ve cesedini diğer leşlerin yanına zütürülmesini söyledim.

Rez + Şuku

Beklerken dinleyin 10 dk müsaade edin WC ye gidiyorum;

https://www.youtube.com/watch?v=KaVGjlAqSO0

3.Selim bölgesine varmıştık;binaya giren herkes gibi bende
kendimi yatağa atmış ve dinlenmeye çalışmıştım.
Annemin ve babamın fotoğraflarına baktım;aklıma yaramazlıklarım geldi
tebessüm ettim;ardından kızımın ultrason fotoğrafını aldım elime.

Acaba ismi ne olacak diye düşündüm durdum?
Kime benzeyecek?
hepsini merak ettim;düşündüm ee vakitte geçmiyordu!
Telsizimden bir hışırtı sesi geldi;birisi yine frekansıma girmek istiyordu
-"Kimsin?"
-"Bir dostun başka bir dostu!"
Sesi daha önce de duymuştum ama çıkaramıyordum;
-"Tanımadın mı hala komutanım?"
-"Lan amcık kelime oyunu yapma dökül"
-"Agit ben ya nasıl tanımazsın!"
Agit mi? yoksa ben mi öyle duymuştum;
-"Nereden buldun frekansı?"
-"Nereden bulduğumun bir anlamı yok;sadece bulduğum kişi öldü onu bil yeter"
-"Köstebek mi verdi sana?"
-"Köstebek kim bilmiyorum ama yakında hesaplaşacağız şimdi size iki teklifim var;
ya topraklarımdan çıkar gidersiniz hiç bir şey yapmam;ya da topraklarımı işgal etmeye devam edersiniz kellelerinizi Türk kapısına asarım"
-"Sen bizi yanlış tanımışsın bay huur çocuğu;dava vatansa asla taviz yok"
-"Öyle olsun genç adam;kardeşimin intikdıbını da dostumun intikdıbını da acı şekilde alacağım"

Ardından telsiz kesildi;ben ise anlam veremedim?
Frekansı mızı almıştı ve bizzat benim ile iletişime geçmişti

-"Halep Kahramanları konuşuyor;Dr.Agit benim ile iletişime geçti"
-"Merkez konuşuyor;ne söyledi?"
-"ya topaklarımdan gidersiniz ya da topraklarımda ölürsünüz!"
-"Merkez tetikte olun;bunu size sabah rapor edecektik fakat vakti varken söyleyeyim,
şu son saatlerde PYD de inanılmaz bir hareketlilik var!"
-"Anlaşıldı tedbiri alırız!"

Ardından konuşma kesildi;yine ben benle kaldım...

-"Mustafa kal"gözümü hafif açtığımda karşımda Emre Tğm vardı;
-"Ne oldu?"diye söylendim
-"ihbar var"
-"Burası bizim toprağımız mı amk ne ihbarı?"
-"Dr.Agit'e gidecek olan önemli raporlar;bir grup tarafından zütürülecekmiş"
-"Ne diyorsun?"yerimden doğruldum
-"ihbarı yapan kim? güvenilir mi?"
-"Kimin yaptığını bilmiyoruz fakat iHA(insansız Hava aracı) 3 tane üst düzey korumada aracın
bir bölgede beklediğini raporlamış, büyük ihtimal raporu alacak adamları bekliyorlar.
O raporlar elimize geçmeli!"
-"Tamam timleri hazırlayın çıkalım!"
-"Olmaz Merkez tek tim olarak beni görevlendirdi!"
-"Niye olum manyak mısınız?"
-"Emir öyle zaten sayıca azlar;dikkat çekmemek için silahları da yok!"
-"Bak ben şüphelendim!"
-"Gidip bakıcaz artık;beklemekten iyidir amk baksana vatan kaç km ötede burada bekliyoruz elimize bir şey geçsin durumu öne taşıyalım"
-"Ben söyledim!"
-"Merak etme sen yat biz 2 saate geliyoruz!"

Sessizce baktım Emre'ye;odadan kafasıyla selam verip çıktı pencereden baktığımda
timi hazırlamış yavaştan gidiyorlardı.
Biraz heyecanına yenilen birisiydi;fakat üstesinden gelir diye düşünüyordum!
Raporları merak etmeye başladım;belki bizim isimlerimiz fişlenmişti bel ki de başka bir
şeydi bunu raporlar gelince görecektik.

Yaklaşık 3 saat geçmişti;Yaşar, Alper ve ben masada oturmuş sohbet ediyor
o arada çayları yudumluyorduk.
Telsizci hızlı adımlarla geldi;
-"komutanım acil telsiz başına gelin"
-"Dinlemedeyiz?"
-"Malazgirt 1071 konuşuyor;çatışmadan çıktık geliyoruz;4 şehidimiz var!!!"

herkes dondu kaldı;1-2 dk cevap veremedim;
-"A-a-a-nlaşılmadı?"
-"Malazgirt 1071 timi çatışmaya girdi;4 şehidimiz var komutanım"
ağlıyordu hatta ki asker;
-"Yavrum Emre Teğmen nerede?"
-"Yaralandı komutanım;çatışmadan zor bela geri çekildik geliyoruz"
-"Takip edilme durumu var mı?"
-"imkansız komutanım;geri çekilirken izimizi kaybettirdik"
-"Konumunuz neresi?"
-"Bilmiyorum komutanım yaklaşık 45 dk ya orada oluruz"
-"Anlaşıldı"

Hemen ayağa kalkıp kendi ve Yaşar teğmenin timini aldım;
gelecek olan grubu yolda karşılayacak, yaralıları ve şehitleri taşıyacak
aynı zamanda güvenliklerini sağlayacaktık.

Yaklaşık 20 dakika durmadan koşuyorduk;hiç bir şey göremiyordum derken;
-"komutanım oradalar"diye birisi arkadan bağırdı
Sağ tarafıma;ağaçların sıklaştığı yerden bir grup geliyordu
hemen oraya doğru koşmak yerine ilk önce bizlerden mi yoksa pusu mu?
tedbiriyle mevzi aldırtıp, görüş alanına yaklaşmalarını bekledim.

-"Komutanım biziz!"
-"Aslanım geri kalanlar nerede?"
-"Ormanda bekliyorlar"
-"Beyler hadi gidip alalım"

Ormana girip vardığımızda gördüğüm görüntü benim kalbimi
çok acıttı;yerde yatan 7 ye yakın silah arkadaşımız, onları öyle görmek!

hemen kucaklayıp güvenli bölgeye doğru gitmeye başladık.
Emre Teğmen'i ben aldım omuzlarıma ve daha önce hiç koşmadığım kadar
koşmaya çalıştım;o arada Allah'a dua ettim Emre'yi sevdiklerine bağışlaması için!

Beyler bugünlük bu kadar;yarın hikayenin final günüyle bitiyor.
Yarın tam 28 bölüm atacağım kesin olarak!

Bu arada şimdi yaz diyenler darılmasın ne olur;
bu arada yarın hepinizi saat 20.00'da burada bekliyorum final günü yalnız bırakmayın beni.

gitmeden önce son parçamı atayım;
- https://www.youtube.com/watch?v=yRapi3OJd2gV

Esenlikle vesselam

Yaz diyenler yapmayın aq içim gidiyor;yarına

Guzellmis

Rezervasyon

Rezerved

Reserved

Diğer hikayelerinide bekliyoruz.