they call me alpha

Beyler geçen gün başımdan şöyle bir olay geçti.
Okul kütüphanesinde ders çalışılacağı zaman (özellikle sınav döneminde) öyle bi masayı sabahtan gelip şezlonga havlu atar gibi kapamazsınız tıklım tıklım dolu oluyo çünkü. Kuralda 30dk oturduğunuz yeri bırakma hakkınız olsa da bu işin adabı 1-1.5 saattir yani en fazla (adamın bi acil işi çıkmış olabilir bi yere gitmiş olabilir yemek sırasında beklemiş olabilir vsvs. 30dk kronometre kurup kimse orayı kapmaya çalışmaz zaten). Şimdi ben boş bi yer gördüm baktım masada sadece bi ders kitabı var ne çanta ne bi şey, belli herif yer tutmaya kalkmış. Kitabı kenara koydum kuruldum neyse 2 saati biraz geçti (bu arada aynı masada 3 kişi daha var) ben yemeğe gittim geldim bi baktım dallama benim pcyi felan toparlamış kitapları yığmış bi yere bu diğer 3ü de bunun arkadaşıymış neyse gittim yanına :

- kardeşim orda ben oturuyodum.
+ senden önce ben vardım bak kitaplarım felan burdaydı (dıbına koyim bi de bi haklıymış edalarıyla konuşma şekilleri yok mu)
- kardeşim bi tane kitap vardı burada ne çanta ne başka bi şey toparlanıp gitmişsin işte belli, ben 2 saattir burdayım bi yemeğe gittim sen yer tutmuşsun.
+ eee sen de yemeğe gittiğinde yer tutmuş oldun aynı şey ( :/ ). Ayrıca ben sınava gittim geldim zaten buradaydım.
- kardeşim sen 2 saattir burada yoksun, çantanı eşyalarını alıp gitmişsin, bak benim her şeyim burda. Bak bu konuda ben tamamen haklıyım. Eğer bi sıkıntın varsa kütüphanedeki memurlarla konuşalım kural neyse onlar karar versin.
+ (Beyler bu sözü duyduğu an durdu başta bi şey demedi, bekledi) Tamam kalkıyorum dedi.
Şöyle bi durum da var.
Bu diyalog geçerken 3 arkadaşı da masadaydı bir allahın kulu da sesini çıkarmadı onların lehine bir durum olmadığı için tabii. Sonra çocuk toparlanmışken durumu belki anlar diye bidaha konuşmaya çalıştım.
- Kardeşim bak tavrın çok yanlış burda benim bilgisayarımı kitaplarımı felan toparlayıp yığmışsın düzgünce konuşsan ben başka bi yere otururdum zaten. Ama bu şekilde yaptığın ayıp.
+(cümlenin başını hatırlamıyorum sonlarına doğru zaten anlaşmaz zorunda değiliz diye geveliyodu dkdkdk)
O öyle diyince hiç bi şey demedim bitti konu.
Şimdi bu çocuğun konuşmada kendini haklı çıkarmak, karşıyı yıldırmak için kararlı durmaya çalışan bi tavrı vardı. Çarpıtmalar, gevelemeler felan. Aynı durum kendinin veya oradaki arkadaşlarının başına gelse %100000 kendilerini savunacaklardı işte yav arkadaşım saatlerdir yoksun benim yemeğe gitmemle seninki bir mi diye. Bir yerden sonra düzgünce konuşmanın mantıksız olduğunu anladım ben konuşmayı uzatsam o da gevelemeye devam ederdi sabaha kadar konuşurduk heralde. Ayrıca şunu da farkettim şimdi bu o anki duygularıyla kendini haklı görüyo o edalarda konuşuyo ama ben kütüphane memurları karar versin dediğim anda o tavır anında gitti. Yani karşısında bir somut güç görünce (içten içe de haksız olduğunu biliyo ama o anki duygularının etkisinde sorsan hakkını savunan bi mazlum tribi yapar) hemen caydı. Baktı tabi karşısındaki yemedi bunun vızzığını.

Bide şuna değineyim böyle bi olay oldu diyelim siz insan gibi konuştunuz anlamadı bide üstüne size dayılanmaya çalıştı işte tartaklamaya yeltendi felan. işte beyler kendini herhangi bi kavga durumunda savunabilmek, güçlü olmak, her zaman formda olmak o kadar önemli ki. Gerek kendimizin gerek başka birinin hakkını savunurken böyle bi durumla başbaşa kalabiliriz. Bu da betalar için somut, caydırıcı bi güç olur hem de baya baya somut. Benim için güzel bir yaşanmışlık oldu umarım size de bi faydası olur.

Enerjiye sahip olma konusunda kritik bir mevzu var. Ben hiçbir insanın özünde enerjisiz, moralsiz, tembel olduğuna inanmıyorum. Yarın sabah 5'te sana 1 milyon dolar verileceği söylense zıbınk diye uyanıp o saatte orada olmaz mısın? Olmam neden çünkü zaten milyonerim xd, triplerine bürünmeden olayın ciddiyetine değinmek istiyorum. insanlar erteler, yapması gerektiğini yapmaz çünkü onlar yapmak istedikleri şeyler değildir, kendilerine zul olarak görürler. Okula gitmelisin, derslerine gitmelisin, ödevini yapmalısın, öğretmenini dinlemelisin, yatağını toplamalısın -sın - sın -sın , diye yıllarca birinin sırtına yükleri yüklerseniz bir süre sonra çok ağırlaşır... ( nietzche'nin deve tabirine gönderme yapılmıştır) Fakat karşimiz gibeyim ulan ödevini, hocanı zükeyim ulan! Diyemez ve hep bunları içine atar. Ve bu duygu içten içe büyür, sonra okulu bitirir gibik bir iş bulur 9-5, belki memur olur ofiste patronuna masturbasyonda master yapar. Sabah ayakları geri geri gider, çünkü sadece para kazanmak için o işe gidiyordur. Hah yaşı küçük olan kardeşler siz bu raddeye gelmeyin diye bunları anlatıyorum.
Olayı enerjiye bağlayacağım. Sevdiğiniz şeylere tutunun, yanlış bile olsa kendi kararlarınızı verin ; ve kimsenin müdahale etmesine izin vermeyin.
Korkmayın lan, yanlış yapmaktan korkmayın aq. Bize yıllarca yanlış yapmanın çok yanlış bir şey olduğu empoze edildi. Yemeyin bunu, yanlış demek başarı demektir. Michael Jordan der " I failed, I failed and I failed over and over again, that's why I succeed". Defalarca yanlış yaparsın, fakat çektiğin acıların sonunda olgunlaşmanın verdiği gücü sana bu dünyada kimse veremez. Hele hele kalbinin sesini dinleyip kitleye uymazsan , kendi iç sesinle kararlarını verirsen yıllar sonra koyun sürüsünden ileride olursun. Yanlışlar yaparsın , fakat bunlar sana aittir lan en azından, ve bunu parayla satın alamazsın. Kalbinin sesini dinlemenin iç huzurunu satın alamazsın.
gibik bile olsa bir karar ver ve sorumluluğu üstlen, enerji seviyen tavan yapacaktır. Hayatın çok normal çok iyi gidiyorsa tak gibi yaşıyorsundur. Bir erkeği besleyen tehlike ve oyundur. Kendi kaosunu yarat, seni her sabah kalkmaya teşvik eden şey o zaman gerçekleşecek. Dan pena der, eğer yakınlarınız sizin adınıza manyak mısın, deli misin tarzı şeyler söylemiyorsa yanlış yoldasınızdır. Gidip de züte vurdurmayın lan sakın .d bu sözleri kılıfına uydurup mallıklar yapmayın.

Beyler şimdi bu enerji gitmesi/kendini o kadar da iyi hissedememe/gelişimin durduğunu düşünme uzun hazırlık (kendimizi yetiştirme) dönemlerinde başımıza gelebilecek bir durum tükenmişlik de diyebiliriz. Önce şunu söyleyim gelişimin böyle lineer biçimde sürekli olarak o farkındalık seviyenizin sıçrama yaptığı kadar olacağını düşünmüyorum. (Biraz daha oyunlarda tuşa basılı tutarsınız da charge(yükleme) olur sonra bırakırsınız adam ebesininkine kadar gider ya o biçim. Sen o tuşa basmayı bırakırsan hiç gidemezsin/gidebileceğinden az gidersin, tuşa basılı tutarken daha bırakmadan da bu adam hiç ilerlemiyor ama diyemezsin. O küçük küçük fark ettiğin olaylar, yaptığın seçimler, kendini ne olursa olsun disiplin içinde tutman vs birikiyor ve sonunda bum. Altın vurush.) Yani arada bu şekilde hissetmek insan olmanın gereğidir. Kim olduğuna da bağlı tabi. Yani senin bu konuda tükenmişlik yaşayabilmen için tükenmek gerek fjfjfjgfjg öyle zütünü yayıyosan enerji gitti değişim bitti diye ağlamamak gerek. Şahsen ben de uzun süredir burada olduğumu düşünmesem de böyle bir bitkinliği, boşlukta kalmayı hissettim bir süre önce. Kendimi tekrar buldum ama gerçekten garip bir süreçti. içinizden bir şey yapmak gelmiyor ama boş işlerle uğraşınca da kendinizi suçlu hissediyosunuz. Tam araftasınız çok taktan bir durum. Şunu farkettim arada kafa dağıtmak, böyle abartmadan stres atmak için kendime küçük sürprizler yapmıyodum/çok az yapıyodum. Bu uzun hazırlıklarda kendini canlı tutmak için çok önemli, herkesin eğlenceye ihtiyacı var.

Bunun dışında bu durumun insanı test etme biçimi var. Yani iyi hissederken yardırırsın tabi hormonlar felan rüzgarı arkana almışsın. Biraz kötü hisle karşılaştığında ne yapacaksın ? Eski boş yaşdıbına mı döneceksin, sabır mı edeceksin ? Sonuçta daha böyle durumlarda kendini salan biri ciddi bir durumla (can, mal tehlikesi) karşılaştığında ne yapar bellidir zaten. Her seçim bir vazgeçiştir. Bizi güçlendiren, aklımızı kullanarak yaptığımız seçimler doğrultusunda yaşadığımız amaç uğrunda zorluklara katlanıp çabalamaktır. Dünyada asil bir ittifakın içine, diğer dünyada cennete girmeye değer olup olmadığımızı kanıtlayacak ölçütler bunlar.

Bir de şöyle bi durum var. Bütün bunları ne için yapıyorsun? Gerçekten anladığın bir amaç için mi, birilerinden onay görmek için mi, özendiğin için mi? Ayağı takılıp düşen insanın kalkmak için sağlam sebepleri varsa kendini toparlar ve yürümeye devam eder. Eğer niye ayağa kalkması gerektiğinin cevabını kendi içinde veremiyorsa içinden kalkmak da gelmez. Bu kendini toparlayıp ayağa kalkmanın da bir taktiği yoktur tabi ben kendimle ilgili bir sorun yazdım sadece. Yoksa herkesin kendi çabası böyle net bi taktik verilemez öğüt verilir teşvik edilir.
Neyse beyler uzun süredir yazmayınca böyle de yannan gibi düzeni olan bir yazı ortaya çıkıyor kusuruma bakmazsınız artık.