thecilekli nin sesinden ibretlik insanlık

dersi veriyorum binler. arkanıza yaslanın ve tadını çıkarın. sağır binler için altyazı da veriyorum. okuyun da ibret alın şuursuz pekekentler.

http://vocaroo.com/i/s1TFCrnR8b2J

insanlık

iş çıkışı, alsancak... köpek gibi açım. ama önce arabayı koyduğum yerden almam lazımdı. beleş diye limanın otoparkına bırakıyordum arabayı. geç saate kaldı mı sorun oluyordu o yüzden. neyse efendim arabaya bindim ama eve gitmek istemiyordu canım. şöyle güzel bi restoranda bi ziyafet çekeyim kendime dedim. o kadar açtım ki parayı falan görmüyordu gözüm. ışıklardan sağa dönüp sahil yoluna çıktım. piyasa yapmaya gelen huur çocukları mini cooperlarıyla yolu tıkamıştı. sermayenin çocuğu mirasyedi pekekentler diye geçirdim içimden. baba parasıyla havanız kime? dura kalka ağır ağır ilerlerken dilencinin biri önüme geçti. hay gibeyim dedim bi sen ekgibtin. koltuk değneğinden destek alarak cama yanaştı. "abi be.. bi su alır mısın?" dedi. arkadan onlarca korna küfredercesine çalıyordu dilenci için.

bi yolu tıkayan zengin binlerine bi de hayata 10-0 yenik başlayan bu adama baktım. temiz yüzlü bi gençti. "alırım kardeş" dedim, ama yolun ortasında durma sağ tarafa geç. sağ tarafın cdıbını açtım, arabanın bozuk para kabında ne varsa verdim. "allah razı olsun abi" dedi. ve koltuk değneğinden destek alarak gitti. bu sefer kornalar acımasızca bana çalmaya başladı. "ulan sizin vicdanınızı gibeyim ben insanlıktan nasibini almamış huurçocukları" diye bağırdım camı açıp. sonra da iyice adamları tilt etmek için indim arabadan. sucu adama yetiştim. "kardeş, karnın açtır senin; ben de açım. gel seninle bi yemek yiyelim" dedim. tereddüt eder gibi oldu. "hadi hadi açız olm eheh hadi gel uzatma" dedim. girdim koluna arabaya kadar zütürüp bindiridm. kıyafetleri eski ama temizdi. kokmuyordu. şaşkın gözlerle baktı bana.

aldım bunu güzel bi kebapçıya zütürdüm. "donat masayı garson" dedim. bin türlü meze, iskenderler, beytiler, pirzolalar, köfteler duble duble akıyordu masaya. "çekinme abisi, ye" dedim. ürkek bi tavırla uzandı hayatında hiç tatmadığı yiyeceklere. ben de kolları sıvayıp giriştim sofraya. eleman da açıldı sonradan. hayvan gibi yiyorduk. bi ara yerken elemana baktım. gözlerinin içini görseniz nasıl da parlıyordu sevinçten. işte insanlık bu dedim. öyle mini cooper'larla piyasa yapmakla olmuyo o işler mınıgibtimin alsancak concoları... ulan keşke bütün dünya, bütün herkes böyle olsa. keşke bütün insanların gözlerinde bu sevincin ve sevginin parıltısı olsa...

sonra bu keyifle yemeğini yerken ben müsade alıp tuvalete kalktım. zamazingoyu çıkarıp 2 sorti işedim. donumu toplarken kafamda şimşekler çaktı. cüzdanımı evde unutmuştum!


tuvaletin penceresinden atlayıp arabama binerekten uzaklaştım. ayağımı gaz pedalından hiç çekmeden vardım eve. insanlığını da giberler, gözünün parlayan bebeğini de.

• **

özet: özet mözet yok bin. okumaya üşenenler için seslendirildi hikaye. amı bulup kıllısını aramayın.

beğenilirse bu tarz sesli kısa öyküler yazmaya devam edicem siz, kültürlü huur çocukları için.