the end hayat hikayem capsli

1983 yılından bir gün evin 5. üyesi olarak doğmuşum babamın tek hayali bi erkek evlada sahip olmakmış 1.sinde en büyük ablam olunca canı sıkılmış ama bir daha deneriz diye fazla takmamış. 2. çocukta ise yine evin ortanca kızı ablam doğmuş babam hastaneye erkek diye çiçeklerle annemin yanına gelmiş fakat yine kız olduğunu anlayınca çicekleri yere atıp sinirli şekilde eve gitmiş ablamlara hep kötü davranır olmuş babam bi anda kötü derken fiziksel şiddet yok oğlum olmadı diye bazen tersliyomuş. ( bunları bana annem anlatır babamın ağzından hiç dinlemedim ) en sonunda annem 3. çocuğa hamileyken yani bana babamın maddi durumu biraz iyileşmeye başladığı zamanlarmış ultrasondan baktırmışlar doktor %95 erkek demiş babamda havalara uçmuş sevincinden ablamlara iyi davranmaya başlamış anneme en iyi şekilde bakmış morali yerindeymiş yani adamın ne bilsin ilerde ne olucağını

dinliyoz panpa

dur bakalım bı takluk var bellı

anlat panpa

ablalarin huur sende pazarlayicisimi oldun sonunda panpa

annem hastaneden taburcu olmuş biz eve gelince annem evi bir çok oyuncakla bir çok yeni eşyayla donatıldığını görmüş yıllardır görmek istediği mutluluğun sadece bir çocukla geleceğini hiç tahmin edememiş evde ben erkeğim diye bana ayrıcalıklı bakılıyomuş bir gün babam beni kucağına almış etrafında ablalarım ve annem varmış

babam

-eğer bu çocuğa en ufak bişey olsun yapan veya yapmayan herkes balkondan kendini atsın demiş. ablalarım o günden sonra yaşları dolayısıyla bunun etkisinde kalmışlar annem bu olayı hatırlamıyo ama ablam gayet net şekilde anlatıyo bunları bana...

anlat panpa

bu arada kişilik analizlerinide yazayım

babam ;

devlete aşırı önem veren atatürkçülük esasına deliler gibi sarılmış bir insan şuan bile evlerine girsem etrafta atatürk portreleri resimler ufak büstler ve babamın eski çalışma odasında türk bayrakları var çokca...

annem ;

hikayemde rolü çok büyük değil çünkü kan ayaklı herşeyi alttan alan yıllarca hayata boyun eğmiş ve benim yüzümden bir çok kez birilerinin karşısına dikilmiş bir insan

ablalarım ;

şuanlık bi rolleri yok ama ilerde gayet açık rolleri olucak orda yazarım..

http://fizy.com/#s/1lvfwi

öyle böyle büyümüşüm biraz hep ablalarım benimle ilgilenirlermiş çok severlermiş beni nede olsa evin havasını değiştirmişim..

toplumda hep çok akıllı birisi olucağım konuşulurmuş gözlerim fıldır fıldır dönermiş falan..

3-4 yaşlarında ablamlar bana okuma yazmayı öğretti -mişleri bırakmamın sebebi o günleri hatırlıyor olmam.. okuma ve yazmayı gayet güzel öğrendikten sonra babam beni daha sever oldu günlerce işi asıp beni gezdirdiği lokantalarda oyuncakçılarda gezdirdiği günler hala hayal mayal gözümün önünde...

reserved

zeka seviyemin çok yüksek olduğu konuşulur oldu bi anda 3-4 yaşlarından 5-6 yaşına kadar babam istiklal marşını andımızı gençliğe hitabeyi bütün plaka numaralarını ve bunlarla bitmeyen atatürkün yaşamından bir çok şeyi ezberletti.. yalnız zekanın yanında bir eksi vardı boyum çok ama çok kısaydı o zamanlar normal yaşıtlarıma göre 2-3 yaş daha kısa gibiydim babam fakültelere mi yollatmadı doktorlar testesteron hormonunu alıp kontroller mi yapmadı sayamıyorum artık doktorlar her seferinde buluğ çağında aniden boy atacak dedilersede babam bi türlü inandıramamış buna kendini..

öyle göz ucuyla baktım insanların yüzde doksanının yaşadığı gayet gibko sıradan bi hayat. boşuna anlatma bence

ve en sonunda okula başladım anaokuluna gitmedim çünkü istememiştim o zamanlar... bir öğretmenim vardı gülümser hocam bana hayretle bakıyordu öğretmenlik hayatında hiç görmediği üstün zekayı annemin okula her gelişinde anlatır olmuş.. artık ailedekiler benimle gurur duyuyorlarmış bizim oğlumuz şöyle böyle diye...

giblenmiyorum galiba lan bırakıcam anlatmayı ?? kendim yazıp kendim mi okuyorum ??

neyse ben anlatıyım biiraz daha belki ziyaretçi binler vardır amk bi kaç sayfa devam ederim giblenmiyosam gibtirolup giderim amk.

yıllarca hiç zayıf getirmedim ilköğretimde çünkü altyapım mükemmeldi hocamda her seferinde bana destek veryordu. babam en sonunda 7. sınıfta lanet olası atariyi aldı günlerimi hep ataride süper marioda geçirir oldum derken annemde benim bulunduğumuz mahallenin içinde karışıp kaybolmamdan korkuyomuş çünkü mahalle gerçekten çok pislik işlerle dolu sürekli değişik dolapların döndüğü bi mahalleymiş..

işte asıl davalar asıl entrikalar şimdi başlıyomuş ama bunu yeni yeni çözdü herkes belkide.. o pis işlerin döndüğü mahalle benim sonumu hazırladığını küçük yaşımda nasıl bilebilirdim ?

evdekiler benim başarımın düştüğünü farketmişler çünkü saatlerce ataride zaman geçiriyordum atarinin adaptörü patlar diye babam hep korkuturdu bende gidip çok ısınınca buzdolabına koyar tekrar alırdım.

babam işi gücü düzeltmiş şehirde 4-5 dükkanı 10-15 dairesi vardı

hafiften onada güvenirdim babam beni yanına alır dıye atariye kasardım bi yandanda buzdolabında adaptörün soğumasını beklerken mahalledeki binlerle camdan şakalaşarak kaynaşırdım..

rezerved

küçük ablam çok başarılıydı matematikte deha seviyesinde herşeyi bilirdi günde en az 7 saat ders çalışan ineğin tekiydi en sonunda üni sınavında büyük ablamla aynı sınıfa düşmüşler zavallı annemle babamda diğer ablamda biyerleri kazanıp gitsin kendisini kurtarsın diye sürekli küçük ablama şöyle kopya versen olmaz mı böyle olsa olmaz mı dye konuşurlardı küçük ablam strese bağlamıştı kendini hergün ağlıyodu odasında artık çalışmayı bırakmıştı ki üniversite sınavları gelip çattı bunların ikisi sınava girmişler fakat eve ağlayarak döndüler. küçük ablam diğer ablama kopya vericem diye uğraşmış 4-5 soru haricinde verememiş konsantre olamadım sınavda hep ağladım falan diyodu büyük ablamın bu olayları pek takmadığının farkındaydım..

büyük ablam sürekli seda diye bir arkadaşıyla buluşmak için annemden izin ve para isterdi ablamın nereye gittiği ne yaptığı gibimde miydi ? hayır.. çünkü ben atariyle meşguldüm sabah atari öğlenden akşama okul uyuyana kadar atari.. hep böyle giderdi..

oha bin bende adaptörü buzdolabına koyardım amk