the arms of sorrow

canım acımıyor artık dinlerken, belki çok az. bir şeyleri çok geç de olsa kabullendim, kendimle olan savaşıma da yavaş yavaş son verdim. zaten şu dünyada beni kendim kadar üzebilecek başka hiç kimseyi tanımıyorum, kendimin celladı olmaktan da vazgeçtim artık. bu başlığa da daha yazmam herhalde, hadi selametle dostlarım buradan bir saripipi geçti.

yine mi geldik buraya. bariz akari kokari yok 3-4 yildir agir bir depresun icindeyim lan ben biliyordum bunu zaten ama tekrar fark ettim buraya girince, biri inanmazsa bu basligi aticam direkt artik. neyse, ne diyorduk? blindly, descending...

yine buradayim. kafayi daga tasa vurmaya devam, yarab sal beni kurban oldugum sal bi rahatlayim nolur ya bu kadar mi zor? kaldiramiyorum artik kesicem kendimi 100 parcaya az kaldi sabrim tukeniyor.

açtım yine, kafayı dağa taşa vuruyorum. üzerimde hoş etkileri yok 180 gün sonra bunu tekrar fark ettim.

hayret başlık yoktur sanıyordum, varmış. hüzünlü bi killswitch engage parçasıdır, epey geç keşfetmenin hüznünü de buna katıyorum tabii.
sözler:
imprisoned inside this mind
hiding behind the empty smiles
so simple (the anguish)
as it haunts me
crawling back into the dark

running, always running, into the distance
stop me before i bleed, again
the echoes of my voice
follow me down
the shadows i cast
follow me down

deeper i'm falling
into the arms of sorrow
blindly descending
into the arms of sorrow

there must be serenity

the echoes of my voice
follow me down
the shadows i cast
follow me down

deeper i'm falling
into the arms of sorrow
blindly descending
into the arms of sorrow

the demons of my own design
this horror must not remain

deeper i'm falling
into the arms of sorrow
blindly descending
into the arms of sorrow

there must be serenity

there must be deliverance

deeper i'm falling

blindly descending

üf üf üf

favorim.