uzaktan bir akrabalığımız vardı. ziyarete gittiğimde etrafta insanlar ağlıyor, koşuşturuyordu. o ayakta kalmış, yere bakıyordu. gözlerinde hüzün ve göz yaşı vardı. ben onu izliyordum. birden gözlerini yerden kaldırdı. göz göze geldik. üzüntümü anlatır gibi başımı salladım ve dışarı çıktım. arabama binerken arkamdan bir ses bekle

karnımdan kalbime doğru bir sıcaklık yükseldi. yavaşça başımı çevirdim. o gözleri gördüm ancak hüzün ve gözyaşının dışında başka bir şeyler de vardı gözlerinde. benim yıllardır uzaktan gördüğüm ve bazen de şans eseri göz göze geldiğim o gözlerde ilk defa bu bakışı görüyordum. tedirgin şekilde evet? dedim. yavaş yavaş yaklaşarak arabamın kapısını açtı. boynunu sağa kırdı ve omuzlarını silkerek gidelim dedi. bir şey demeden direksiyona geçip sürmeye başladım.

Kuzenimi gibtim yazınca trendde başı çekiyorum ama şimdi durum içler acısı

var mı dinleyen

bir süre hiçbir şey konuşmadık. sadece dışarı bakıp gözünü siliyordu. ben teyzen, iyi biriydi. dedim. baba dönüp teyzem babamla annemi aldattı. teyzem öldü, babam kaçtı, annem kendini dünyaya kapattı. buralardan gidelim. dedi. ben içimden gidelim ama aramızda bir şey yok ne demeye gidiyoruz. diye düşünüyordum. kaybedecek bir şeyim olmadığını içimdekileri söylemem gerektiğini düşündüm. ama onu sevdiğimi söylersem de bu durumundan yararlanmak istediğimi düşünür diye korktum. daha fazla dayanamayıp titrek bir sesle başladım. ben seni uzun zamandır izliyorum. kızınca elini beline koyduğunu, sevinince yüzünü kapattığını, üzülünce elini çenende gezdirdiğini her ayrıntısına kadar ezberledim. seninle uyanıp seninle uyuyorum. gözümü kapattığımda gözlerini görüyorum. aldığım nefeste bile sen varsın. sanırım ben seni seviyorum.

rez alın devam edecek

ben cümlelerimi bitirdiğimde hüngür hüngür ağlamaya başladı. gözlerinden yaşlar hızla akıyordu. korkmaya başladım. arabayı sağa çekip öylece beklemeye başladım. o ağlıyordu ben önüme bakıyordum. utanç ve korkudan kulaklarım alev alev yanıyordu. ben ne halt ettim diye düşünürken bana hızlıca sarıldı. kafası omzumda ağlıyordu. öyle ağlıyordu ki omzum bile ıslanmıştı neredeyse. bana bakıp sen... sen çok iyisin dedi hıçkırarak. gözlerindeki gitmeyen hüzün yine oralardaydı. ben de korkarak ona sarıldım. kulağına fısıldadım buralardan gidelim.

uzun bir yolculuğun ardından yol kenarında bir mağaza gördüm. yanımda uyuya kalmıştı. uyandırmadım. gidip gömlek aldım ve otel aramaya başladım. sonunda bir otel buldum ve bir oda tuttum. daha sonra arabadan onu aldım. uyur uyanık odaya zütürdüm. yatağa yatırdım ben de koltukta uyuya kaldım. sabah olduğunda benim aldığım gömlekle dışarıyı izliyordu. uyandığımı anlayınca dönüp günaydın dedi. bende günaydın dedim. üzerini göstererek duştan sonra giyecek bulamadım dedi. bana bir şeyler almamışsın diye ekledi. bende seni uyandırmak istemedim dedim. gülümseyerek yaklaştı ve yanağımdan öptü. sanırım artık sevgiliydik.

Belki devam ederiz yarın

Araya geçtik. Yolculuk devam ediyordu. Sulu gözlerindeki hüznü atmamıştı. Yaşadığı kolay değildi. Sağ elimi kavradı birden. ikimizde yola bakıyorduk. Sımsıkı tuttu elimi ve bende karşılık verdim. Elimi yanağına dayadı. Aynı anda birbirimize baktık. Hüzünlü gözler, kalkmış kaşlarının altında buruk ama mutlu bir gülümseme vardı. Bende ona gülümsedim. Bana öyle bakıyordu benim de içimden her bakışında bir parça kopuyordu. Ben onu yıllarca takip etmiştim ve sonunda şans eseri birlikte olmuştuk ama kafamı kurcalayan bir soru vardı. Yaşadıklarından kaçmak için beni mi kullanıyordu?

(bkz: cinayetin getirdikleri)