tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

Bu gecelik bitiriyorum arkadaşlar yarın devam ederim bi sakatlık çıkmazsa, takip eden etmeyen herkese cümleten iyi geceler

beyler sınavlarım dolayısıyla yazamıyodum kusura bakmayın, şimdi tekirdağa gidiyorum, 2 ya da 3 saate seri atmaya başlıyorum

Sabah uyandık ve kahvaltıya indik. Çok konuşmadık kahvaltı boyunca. Hemen yukarı çıktık, odamda üstümü değiştirip umutun yanına gittim.
-Ee napıcaz şimdi
-Aklımda çok güzel bi plan var. Bugün ayın kaçı abi.
-24
-Evet 24, yarın ecenin doğum günü oğlum. Yarına bi şekilde buluşma ayarlamam lazım. Ama gündüz olması lazım, gece kesin planı vardır. Sonra şaşkınlığı mutluluğa çeviricem zamanla ayarlarım işte oğlum bi şeyler. Güven sağlamam lazım.
-Aynen çok iyi planmış da nasıl olucak bu kadar çabuk. Ben pek inanmıyorum. Yollu mu ulan bu kız. Hem ya sevgilisi varsa. O gün arabaya giderken gördüğün adam sevgilisiyse.
-Yok ulan öğrendim işte arkadaşlarından manita falan yok.
-E iyi bari o zaman başla sen.
-Kanka -telefon elinde- başladım bile

O mesajlaşırken ben aşırı boğulduğumu farketmiştim. Yapmam gereken çıkıp hava almak diye düşündüm. Aldım anahtarları çıktım dışarı. Biraz sürdükten sonra park gibi bi yere geldim. Hava bugün soğuktu. En sevdiğim gibi. Tam düşünmelik, kendi kendine yalnızlık. insanın iç sesini duyması sadece. Banka oturduğumda düşünmeye başladım ben de. Daha önce böyle şeyler yaşayan kişiler var mıdır acaba diye. Varsa sonları nasıl olmuştur?. Kim bilir, biz farklı olucaktık.

Dakikalar sonra, tam da en güzel yerinde gelen telefon... Umut çağırdı. Bi şeyler olmuş. Gittim hemen ben de tabi. Duyduklarıma inanamadım çünkü ece buluşmayı kabul etmiş. Ulan bu ne hız. işimize gelmiyo değil tabi.. Yarını beklemeye koyulduk biz de. Günün kalanı çok da aksiyonlu sürmemişti açıkçası. iyi de olmuştu. Koşuşturmacalar yormuştu bizi. Geceyi etmiştik sonunda ve herkes odasına çekilmişti. O gece gerçekten de güzel uyuyabilmiştim

Sabah beklentilerimiz olarak uyanmıştık. Güzel hissediyorduk. Ben emelin yanına gidicektim bugün. Umutun eceyle buluştuğu anlarda hem de. Saat 2 gibi bi kafede buluşmaya karar vermişlerdi. 12 gibi çıktı umut. Sonunun nereye varıcağını merak ettim giderken. Ondan bi yarım saat kadar geç çıktım ben de. Aklımın bi köşesinde de umutun hala kendini kaybediceği düşüncesi vardı. Ece söz konusuydu çünkü.

4 Yıl önce
Kampüste zütü başı saldığımız zamanlar. Son haftaları dönemin. Pastırma yazı var gibi. Bahçede yayılmak yerine kantine tıkılmayı tercih ettiğimiz günlerden biri. Ebru ve umutun ilk büyük kavgası. Aslında başlangıcı ufacık bi tartışma. Masadaydık. Umut patavatsızca bi espri yapmıştı geçen bi kızın ardından. Ebru da kızdı haliyle tabi. Sonra umut ebruyu sakinleştirmek isterken ececim lütfen ama demişti. Ebruya daha önce ece takıntısı konusu laf arasında söylenmişti. Ama pek umursamamıştı. Şimdi ise hem az önce kızdı hem de onu bi an ece gibi düşünmüştü.

. Ebru o an patlamayı yapmıştı ve ilk büyük kavgalarının dolaylı sebebi, umutun ece takıntısı olmuştu.
işte yoluma devam ederken aklımı bu düşünceler meşgul ediyodu. Ama bu sefer daha fazla güveniyodum arkadaşıma. Yaşanmış çok şey vardı bu kez. Ve artık çocuk değildik.

---
Bölüm 5
Yeni yollar.
insanın her zaman denemesi gereken şeylerdir. Ama bunları yaparken de eskilerden edindiği tecrübeleri kullanmaldır. Umut öyle yapardı umarım. Önceki yediği tokatların acı tecrübelerini aptallık etmeden nefrete çevirebilicek miydi? Amacına ulaşmak için böyle yapmak zorundaydı. Ben de varmıştım emelin yanına güzel vakit geçirdik. Sinemaya gittik. Yemeğe zütürdüm sonrasında güzel bi yerde. Cam kenarında oturmanın avantajını yağmur yağınca anladık. Damlalar camdan akıyodu yavaş yavaş. izlemeye doyum olmazdı gerçekten. Sonra onu çok özlediğimi söyledim ve işin beklediğimizden hızlı ilerlediğini ekledim. Herhalde müşteriye çabuk teslim edicez dedim. Sevindi garibim. Evine bıraktım.

beyler takip eden var mı

Onu bıraktıktan sonra aradım umutu. Noldu naptın diye. Gelince konuşuruz dedi. Bi kafeye çağırdı. Gittim oturdum. Tokalaştık oturduk. Başladım dinlemeye.
-ilk önce ben gittim oraya onu beklemeye başladım. Geldi, gördü... Ulan bi şaşırdı var ya. Görsen. Neyse işte sonra konuşmaya başladık havadan sudan. 10 dakika sonra da bi şekilde konuyu doğum gününe getirdim. Yolda giderken bi kolye aldım güzel. işte onu verdim doğum günün kutlu olsun diye. iyice şaşırdı tabi, hatırlamış olmama özellikle. Sonra neden buldun beni dedi. Bilmem fena olmamış mı diye kaçamak bi cevap verdim. Gülümsedi sonra-Ulan öyle bi anlatıyo ki sanki anıları depreşip yeniden sevmeye başlamış- Anladım anladım dedim ben de gülümseyerek. Eskilerden kaçmaya çalıştım genelde. O zaman konu zora girebilirdi. Ağzını aradım ben bunun biraz. Sevgilisi var mı, yok mu, ya da o tarz birisi. Ama o da taviz vermedi pek kendinden. Kapalı bi konuşma oldu genelde. 1 saat oturduktan sonra nerdeyse bi mesaj geldi, baktı benim kalkmam gerekiyo dedi. üstelemedim, iyi peki sen bilirsin dedim. kalkarken yanağına bi öpücük bıraktım. gülümsediğini fark ettim. Sanki güvenini kazanmaya başlamıştım gibiydi. Belki de daha fazlası.
-Vay anasının dini be. Beklediğimden hızlı oluyo her şey. Bi terslik çıkmasın.
-Yok yok olmaz bi şey.
-E tamam hadi bitir çayını kalkalım.
-Dur bi dakika dedi.
Saymaya başladı 1, 2, 3... diye tam bir dakika saydı, ben de bekliyorum bi şey olucak diye.
-Tamam şimdi kalkabiliriz.
-Napıyosun oğlum. Toteme mi sardın bi de.
-Aynen, bundan sonra böyle. Bugün işe yaradı, bundan sonrada yarar herhalde.
Dedi ve kahkasını da attı. Güzel bi gündü açıkçası. Otele doğru dönerken zaman bu sefer çabuk geçmişti.
---
1 Hafta Sonra
---

Bütün hafta boyu umut ve ecenin cilveleşmelerine şahit olmuştum. Ha bi de 3 gün önce artık eve dönmüştüm. Emel şüphelenebilirdi iyice. Bu yüzden de dönmüştüm işte. Emele de bende kalmasını söyledim, gözümde tütüyodu açıkçası. Evde olmadığım bütün zamanlar umutlaydı. Evde olduğum tüm zaman ise emelleydi. Sanki evlendik de balayımızdayız. Bugün tekrar buluşucaktı ece ve umut. Bu sefer farklı bi yerde olucaktı. Evde sonucu bekliyodum. Saatler geçti ve sonunda çaldı telefonum. Heyecanla açtım:
-Alo
-Kanka 5 dakikaya ordayım sizin sokaktaki cafeye gel.
-Tamam, dedim ve hemen üzerime bi şeyler giydim. Emele haber verip indim cafeye. Umutta gelmişti zaten. Geçtik:
-Anlat bakalım neler oldu
-Anlatıyım anlatıyım. Bak şimdi ilk giden ben oldum. o da geldi bi 5 dakika kadar sonra. Oturduk konuşmaya başladık havadan sudan yine. iki eski dost gibiydik. Sanki yıllar boyu yüz vermeyen o değilmiş gibi. Oturalı bayağı olmuştu, bi anlık dikkatim koluna gitti. Morluklar doluydu, şaşırdım.

---Buluşma---
-Ece kim yaptı bunu sana söyle çabuk!Kim!
-Söyleyemem umut(ağlamaklı oldu). Hem çok da önemli değil ki zaten.
-inanmıyorum pek ama neyse hadi öyle olsun bakalım.
---

-Dedim ve sarıldı bi anda bana. ağlamaya başladı. ne yapıcağımı bilemedim. Ben de sarıldım, kendini rahat hissetti diye düşündüm. Yoksa salmazdı kendini. Biraz sonra sildi gözlerini. Kalkalım mı dedi. Ama ayrılmayalım şimdi olur mu dedi. Ben de kabul ettim, Yürüyüşe çıktık beraber. Sahil havası aldık biraz. iyi geldi ikimize de. Yüzü gülmeye başlamıştı. Sonra vedalaşıp ayrıldık. Bu sefer yanağıma öpücük konduran o olmuştu. Galiba ağıma düşüyo lan, ama üzülmedim de değil yani.
- Vay be yazık kıza diycem de, amacımızdan sapmayalım sonra bi de. Neyse neyse. Var mı başka bi şey yoksa gel eve bi çay ısmarlıyım sana.
-Olur olur çıkalım

Eve çıkmıştık, tesadüf ben evden çıkarken çay yapmaya başlamış emel, ondan çok beklemedik. Valla işimize geldi bu. Birazdan çaylarımızı yudumlamaya başladık. Televizyonda da hiç bi şey yoktu. O an aklıma geldi, olaylar çok istediğimiz gibiydi. Sakin, sıkıntısız, çabuk. Hiç gürültü patırtı olmamıştı şimdiye dek. Uğraşmadık biz de iyi oldu da. Fırtına öncesi sessizlik değildir inşallah diye düşünmüyo da değildim. Umut kalkıyodu artık. Onu yolcu ettik ve artık uyumamız gerekiyodu. Tabi pek istekli değildim ben. Ama çabalarım sonuçsuz kalınca hüsrana uğrayıp uyumak zorunda kalmıştım. Ah şu kadınlar...
---

Bölüm 6
ilk gerçek
Artık işleri biz de biraz daha yavaştan alıyoduk. ilk başlardaki gibi tüm odak noktamızı intikam yapmamıştık. Ki son buluşmalarının üzerinden 2 hafta geçmişti. Artık yeni bi buluşmanın zamanı gelmişti. Mekan belliydi. Lunapark. Hem eğlenceli hem de romantikliğe gebe. Plan belliydi. Şans dileyip gönderdim buluşmaya bizimkini. Benim yine boş vaktim vardı. Sinemaya gittik emelle. Güzel bi romantik komedi. Bir tarafta en yakın arkadaşım intikam peşindeyken ben her fırsatta aşk tazeliyodum. Filmden çıkarken aradı umut. Bize gelicekti. Ben de emeli evine bırakıyodum. Bi kaç gün kendi evinde kalıcaktı. Emeli bıraktıktan sonra eve dönerken markete uğradım. Bi kaç bira aldım, çıktım. Eve gelirken baktım umut apartmanın önüne oturmuş yakmış sigarasını

-Hayırdır beklettim mi
-Yok lan daha yeni geldim ben de.
-Tamam hadi yukarıda içersin kalanını.
-Tamam çıkalım.
Eve girdim hemen mutfağa yöneldim ve açacak aradım. Biraları açtım, baktım umut koltuğa yayılmış bile.
-Kalk ulan ayı. Yayılmışsın hemen
-Tamam oğlum heyecan yapma anlatıcam
Yüzünde pis bi gülümseme vardı.
-Al iç biranı.
-Eyvallah
Yudumunu alırken anlat bakalım dedim. Başladı:

-Bu sefer gittim bi yerden aldım eceyi. Ordan gittik lunaparka. Girer girmez bi 15 20 tane jeton aldım. intikamım için de masraftan kaçmıyorum bak-bastı kahkahayı-. Başladık sıra sıra oyuncakları binmeye. Çarpışan arabadayken her sarsıntıda sokuldu sanki bana. Öyle hissettim yani. Bu güzel bi gelişmeydi. Ama asıl bomba gondolda patladı. Korkuyomuş gondoldan. Sarıldı da sarıldı. Sıkı sıkı, kolum morardı resmen lan. takunu çıkardı biraz. Ama iyi de oldu ben de onu sardım. Güven duygusu aşıladım ona. Ulan ne sinsiyim ha-yine bi kahkaha-. En son hani şu atış yapıp ayıcık kazandığın oyunlar var ya. Heh onu oynadık. Bi ayıcık kazandım ben de. Ona verdim tabi. Sonra onu aldı kucağına beraberce yürümeye başladık. Yürüyüş yolunda bi 10 dakika kadar yürüdük ve ilk bulduğumuz boş banka oturduk. Uzun uzun konuştuk. Bu sefer havadan sudan değildi. Eskilerden konuşuyoduk. Ve sana bi şey söyliycem dedi. Söyle dedim. Dedi ki. Ben lisede aslında senden hoşlanıyodum. O an ne diyceğimi bilemedim. E o zaman ne dövdürtüyosun be vicdansız diyemedim. Hadi yaa, demekle yetindim.

@119 valla denk geldi lan ayarlamadım

edit: hikaye yarın 4 gibi devam edicek panpalar

up up up aylar sonra devam