tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

. Bu sefer köşeye sıkışan Umut olmuştu.
-Geç lan şuraya.
-Tamam indir silahını
-Biz de seni bekliyorduk. Aferin, akıllı çocukmuşsun polis de yok.
Tam o an Umut bir hata yaptı ve silahını hızla çekip bir kaç kez bastı tetiğe. Ama bir şey olmamıştı Umutta şaşkınduı. Adam gülümsedi.
-Ne oldu lan mermiyi mi unuttun yoksa. Geç içeri geeç.

3 adam kalmıştı. Birisi gezen sürekli. Umutu fark etmiş gibiydi. Tam hareketlendi silahını çıkarıp ilerliyordu. Bi anda yerde kaldı. Umut saklanmıştı köşede. Elinde de eterli olduğunu düşündüğüm bi bez tutuyodu. Bu sefer ben bile fark edememiştim. Gerçekten başarılıydı. Bir amacı vardı ve uğrunda savaşıyordu. Artık harekete geçmeliydim, hatta fazla bile beklemiştim. Ama umut direk arkaya yönelince beklemek zorunda kalmıştım. Ben de dalmıştım o anda bahçeye. Adamlardan birisi içeriye girmişti. Bahçede tek bir kişi kalmıştı. işte o an çok kötü bir şey oldu. Bu adam sürekli gezinendi ve Umut onu unutmuş gibiydi.

Çok da hızlı gitmiyordum. Umuta yetişsem yeterdi. Arabadayken Emel geldi aklıma, alelacele bi mesaj yazdım ona. Seni çok seviyorum tarzıydı. Biraz daha süslü tabi. Sonumuz belli değil sonuçta. Çatalca taraflarındaydı bu yer. Yetişmek istiyordum kötü bi şey olmadan. Bu arada Umutun da arabasını görmüştüm. Yolu nerdeyse yarılamıştık. Mesafe bırakmıştım araya bilerek biraz. Nihayet varnıştık. Tabi o hala benden habersizdi. Çok büyük, eski bir evdi. Korku filmi çekmeye müsait bir yerdi tam. Umutu hala takip ediyordum çünkü eğer bahçeye dalmadan göstersem kendimi, beni geride tutmaya çalışırdı. Bekledim biraz. Bahçenin çevresinde 4 adam vardı. ikisi önde birisi de arkada. Birisi de sürekli gezip duruyordu. Umut serikanlıydı belki ama kesinlikle salak değildi. Hareketlerini önceden tasarlamış gibiydi. Bekledi önce. Arkaya yöneldi sonra. Arkadaki adamı kolayca bayılttı. Kafasına vurmuştu bi şeyle. Yavaşça çekti. Silahının sesinin duyulma riskini almıyordu.

---
23 saat sonra
-Her şeyi bitiricem, gidiyorum.
-O silah ne oğlum, çıkar onu cebinden.
-Çok yardımcı olacak bu bana. Senden o masanın altındaki her şeyi istediğimde, tek bir mermi de getirmiştin, işte o mermi benim silahımın şarjörünü dolduran mermi. Beni bilirsin batıl inançlarım vardır. Bu kez de o son mermiyi koyduğumda kullanmam gerektiğini biliyordum. Dün gece daha önceden getirdiklerimiz arasında buldum ve kararımı verdim.

ikimizde sus pus olmuştuk. Yalan söylemiyim eceyi pek sevmezdim. Ayşe ablayı tanımıyordum, ikisine de üzülmüştüm evet. Acımıştım hatta. Ama kendimi onlar için tehlikeye atar mıydım? Elbette. Çünkü iki kişinin ölümüne izin veremezdim. Bu kız bu kadar şey yaptıysa cinayet de işlemiştir. Listeye 2 kişi daha eklerken zorlanacağını zannetmiyorum.
-Bi plan yapmalıyız. Duydun, daha 24 saatimiz var.
-Aklında bi şey var gibi
-Var, dinle sen

Bölüm 10
Başlangıcın sonu

-...
-Alper bir şey söyle
-Umut...
-Ne yapacağız oğlum. Bir şey söyle. Her şeye aklın erer de şimdi neden susuyosun. Hadi bi şeyler yapmalıyız. Düşün lütfen. Alper çıldırıcam. Müsaade mi edicez bu kıza.

final başlıyor burda olan ses versin

---
Saat 3
Ben önceden gelmiştim sahile beklemeye başlamıştım. Tam zamanında da ece gelmişti. Oturdu yanıma
-Evet bekliyorum
-Bak çok uzatmıycam. Sana bi teklifim var, direk reddetme düşün bi önce. Ayşe ablanın tedavisini ben üstlensem nasıl olur
-(şaşırmış gibiydi) Be be ben bilmiyorum. Nasıl yani
-işte tedaviyi ben sürdürücem ve sen de onların elinden kurtulabiliceksin.
-Hayır umut, yani teşekkür ederim ama o kadar kolay değil. Eğer olsaydı bugüne kadar yapmaz mıydım sanıyosun.
-Ama neden
-Umut, sen bugüne kadar pek anlayamasan da benim için çok değerlisin. Bunu bil, onun için sana bazı şeyler daha anlatıcam. Ama şimdi değil. 2 gün sonra akşam sana gelirim. Konuşuruz. Sonra sen de hak vericeksin bana eminim. Şimdilik gitmek zorundayım hoşçakal.
Gidiyordu yine. Tam bi şeyler yakalıyorum derken... Alper' e bir şeyler anlatıcaktım tabi ama önce işin aslını astarını tamamen öğrenmem gerekirdi.

Şimdilik yeter bu kadar dedim ben. Dışarıya çıkıyorum dedim. Tamam çok gecikme dedi umut. ilk gitmek istediğim yer son gittiğim mekan oldu. Ortaköye doğru sürdüm. Masaya oturduğumda fark ettim ki sabah oturduğum masaydı bu. Masadaki küllüğün altına sıkıştırılmış bi kağıt vardı. Alıp baktım. Benim bıraktığım kağıttı ama üzerinde beni bekleyen bi sürpriz vardı.

Ece hiç pas vermezdi umuta. Yakışıklı çocuktu da aslında. Hep merak etmişimdir neden diye. O gün durdurmuştum bizim salağı. Ulan belli mi olur topuğumuza kurşun yeriz maazallah deyince sarhoş kafayla aşırı ciddiye alıp eve gitmişti. O gün evde ne yaşadı bilmiyorum ama ertesi gün ece okuldan ayrılmış. Öyle söyledi umut bi cevap alamamıştım sebebiyle ilgili ben de. çok sallamamıştım da, umut çok üzülmüştü be, tek aşkıydı onun. Sadece bildiğim ece ve ailesinin o hafta aynı zamanda evden de taşınması olmuştu.

Ama herkesin söylentisine göre pek sağlampabuç değildi pek ailesi. Bizim gördüğümüz kadarıyla da evlerinin çevresinden polat alemdar gibi adamlar ekgib olmazdı genelde. Ne döndüğünü merak ederdik hep. Kendi kendimize cevaplar uydururduk. Bi gün bu umutun ergenlik damarı tuttu. Bi kaç bira içti. Sarhoş oldu ve ben bu kızı kaçırıcam dedi

son partları atıyorum bu gecelik

---
8 sene önce

Lise son sınıftayız. Tabi o zamanlar umutla okulumuz farklı olsa da ilkokuldan sonra kopmadık biz. Aynı mahallenin çocuğuyduk. Umut bi kıza aşıktı. Ona şarkılar, şiirler yazardı. Neler yapardı neler. Eceydi ismi.Ha birde aslı vardı umuta deliler gibi aşık olan. Pek önemli değil.

burdayız panpa

Başla bakalım dedim yarasına pansuman yaptıktan sonra. Zaten sıyrık gibiymiş. Neden o kadar kan çıktıysa. Başladı anlatmaya en başından. Sözüne yeni başlamıştı ki oteli sordum. Kağıtları. Ne bağlantısı vardı öğrenmek istedim. Çok eskiye dayanıyo dedi. Taa lise zamanlarına. Olum ne alakası var anlat işte dedim. Anlatmaya başladı.

amk sen böyle gerilim yaratmayı nerden öğrendin bin

---
Tekrar arabadayız.
-Kanka
-Efendim
-Hani dün ben bi telefonla dışarı çıktım ya
-Evet
-işte arayanlar bu adamlardı
-Hasgibtir oğlum. Neden, noldu
-Anlatıcam hepsini. Ama önce bi eve gidelim. Size gidelim hatta
-Tamam tamam
Yol boyunca bıçak açmadı ağzımız ikimizin de. Anlamaya çalışıyodum. Ama hiç bi ipucu yoktu elimde. Bütün kartlar kapalıydı. Eve gelmiştik. Emel evine gitmişti belli ki. Ev boştu. Daha iyi oldu. Yalnız konuşabilicektik.

2 part daha girip bırakıyorum bu gecelik beyler, canınız sağ olsun

takip eden kalmadıysa yarın devam edelim beyler

işler garip gelmişti o zaman da. Ama önüme bakmalıydım. Bense emelle 2 yıldır beraberdim o zamanlarda. Lise aşkıydı bizimkisi de. Aynı okuldaydık. Ece okuldan ayrıldıktan bir hafta kadar sonra umutta bi haller olmuştu. Aşk acısı işte bilirsiniz. Bi gün bunun telefonuna bi mesaj gelmişti. Sonra da kağıda yazarken yakaladım onu. Ama sakladı benden. Üstelememiştim. Ertesi gün onu fena halde dayak yemiş şekilde bulduk. Ağzı yüzü dağılmıştı. O günden sonra da bi kez bile ece lafı çıkmamıştı ağzından. O gün telefonuna o mesajı kimin attığı belirsizdi. Ama ne olduğunu öğrenmiştim sonunda.