tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

reserved

inanırım.

Tesadüf diye birşey yok panpa onun bir terimi var hatirlayamamdim,bu durum olasılıksız adli kitapta geçiyor

inanmak nedir yada kime göredir ona baglı ornegın bana ınandırıce gelen sey senın ıcın ya en hayal urunu olan bır duygu ıse hıc boyle dusundumu acaba ınanmayamı ınanmak lazım yoksa bırcaya ınanmadıgına mı ınanmak lazım aslında bunlar bır tesadufmudur burdan bu sonuc da cıkarbılır

takip eden arkadaşlar cumartesiye kadar en geç bitirmiş olurum, her gün editliycem yazdıklarımı

ooo hikaye varmış burada

reserved

Bölüm 10
Başlangıcın sonu

-...
-Alper bir şey söyle
-Umut...
-Ne yapacağız oğlum. Bir şey söyle. Her şeye aklın erer de şimdi neden susuyosun. Hadi bi şeyler yapmalıyız. Düşün lütfen. Alper çıldırıcam. Müsaade mi edicez bu kıza.

Sevgilim bile olmamış. Gittim o iğrenç adamların yanına. Birisi koruması gibi bi şeydi. O dışarıda kaldı. Diğeriyle odadaydık. Yavaş yavaş yaklaştı bana, ağlıyordum. Ama onun için önemsizdi. ilk kez o gece oldu. Parayı biz hallettik demişti gülerek. Ben ise soğuk, hareketsiz yatıyordum. Onlar çıktıktan sonra duş aldım ağlaya ağlaya ve çıktım. Döndüm eve gece 2,3 gibi. Kim bilir kaç farklı kişinin yanında geçirdim o geceden sonra geceleri, kaç farklı kişinin kollarındaydım kim bilir. O gece ilkti belki evet ama son olmayacaktı. Onu biliyordum. O günden sonra da hiç bi şey eskisi gibi değildi. Ben artık gençliği, hevesi, olası aşkları ve hayatı elinden alınmış bi fahişeydim. Artık hiç bi şey güzel olamazdı. işte seninle neden birlikte olamadığımızın ve olamayacağımızın cevabı.

Odama çekilmiştim. Bir saat sadece ağlamışımdır belki. Sonrasında ayşe ablayı hasta yatağında ziyaret ettim. Konuşucak hali yoktu. Saçlarını okşadım. Baktık birbirimize. Sonra da amcamın yanına çıktım. Ne olucaksa olsun dedim. Aferin dedi, akıllı kızsın. Biraz sonra odama kıyafetler geldi, bugüne kadar giymediğim tarzdaydı. Tahmin edersin. istemeyerek de olsa giydim. Taksi de çağırılmıştı. Direk adrese gittim. işte ilk o gün başladı yaşamımın karanlık kısmı. Oteldeydim ve daha 17 yaşındaydım.

Sabah gözümü açtığımda birisi kapıya dayanmıştı. Geliyorum diye bağırdım. Gittim açtım kapıyı sinirle, baktım umut.
-Lan ayı yavaş olsana insan uyuyo şurda
-Tamam oğlum da insan bi telefonuna bakar dimi.50 kez aradım
-Tamam uzatma geç
Oturduk mutfağa
-Çay istiyon mu lan
-Salla bir tane. Kanka
-He
-Sana anlatmam gerekenler var. Çok önemli ama sonuna kadar dinle tamam mı?
Bunu beklemiyodum.
-Dinliyorum.
-Bak şimdi :

5 gün sonra
Geçen günlerde sabah umutla işteydik, yeni bi projenin çizimlerine başlamıştık. Ama akşam olduğunda umut eceyi alıyodu. 2 Kez müsait olduğunu söylemişti ve 2 kez çıkmışlardı. Bu seferse konsere gideceklerdi. Ama sürpriz olucaktı. Haber vermemişti eceye. Çıktı işten. Son buluşmalarının da hep üstünden geçti anlatırken, istediğim ayrıntılılar yoktu. Bakalım yarın bu akşamı nasıl anlatıcak diye düşündüm. Hadi iyi şanslar dedim. Gidiyodu. Ben de eve gidiyim dedim. Yapıcak daha iyi bi şeyim yoktu. Film izlerdim evde. Eve varınca patlamış mısır yaptım kendime, taktım filmi izlemeye başladım. Film biterken nerdeyse uyumak üzereydim. Hiç yatağa kadar gidesim yoktu, olduğum yerde kıvrıldım yeni bi film açıp. ilk 15 dakikasında uyuyakalmıştım.

inmeye başlamıştık aşağıya şimdiyse ikimizin de ağzını bıçak açmıyodu. aldığım yere bırakmıştım. Ve ortağımla konuşmam gereken şeyler vardı
Şimdi
-işte böyle
-Vaay umut, ulan iyice playboy oldun sen de he.
-Valla öyle olduk.
-Şimdi biraz daha bağla kızı kendine çok bi şey kalmamış da gerçi.
-Evet aynen. Ama çok şaşırdım, neden şimdi beraber olamayız diyo. Ve o şey neyse bugün de bu noktada olmamızın sebebi bu. Gururum da okşanmadı değil hani. Of ulan yapbozu birleştiremiyorum tam, bi kaç parça ekgib kalıyo.
-Valla ben de anlamadım pek. Ama bu gidişle öğrenicez gibi ha ne dersin.
Kahkaha atmaya başlamıştık. Merak ediyodum, tüm bunları. Acaba umut hala intikamı için mi koşuyodu, yoksa aşk mıydı onu ecenin peşinde sürükleyen. Artık sadece bi meraktır belki de. Emeli aramayı düşündüm ama telefonu elime aldığımda gelen mesajı gördüm. Mesajda annesinin bayağı kötü olduğunu bir hafta kadar kalıcakları yazıyodu. Cevap verdim mesajına ben de. Bir hafta yalnızım demek oluyodu bu. Belki de son zamanlarda aksattığım işlere odaklanmalıydım biraz. Umut zaten kendi işlerini gayet güzel hallediyordu.

neden bütün kızların ismi e ile başlıyo ? ece emel ebru ..

hangover terk

-Hayırdır beklettim mi
-Yok lan daha yeni geldim ben de.
-Tamam hadi yukarıda içersin kalanını.
-Tamam çıkalım.
Eve girdim hemen mutfağa yöneldim ve açacak aradım. Biraları açtım, baktım umut koltuğa yayılmış bile.
-Kalk ulan ayı. Yayılmışsın hemen
-Tamam oğlum heyecan yapma anlatıcam
Yüzünde pis bi gülümseme vardı.
-Al iç biranı.
-Eyvallah
Yudumunu alırken anlat bakalım dedim. Başladı:

Bölüm 6
ilk gerçek
Artık işleri biz de biraz daha yavaştan alıyoduk. ilk başlardaki gibi tüm odak noktamızı intikam yapmamıştık. Ki son buluşmalarının üzerinden 2 hafta geçmişti. Artık yeni bi buluşmanın zamanı gelmişti. Mekan belliydi. Lunapark. Hem eğlenceli hem de romantikliğe gebe. Plan belliydi. Şans dileyip gönderdim buluşmaya bizimkini. Benim yine boş vaktim vardı. Sinemaya gittik emelle. Güzel bi romantik komedi. Bir tarafta en yakın arkadaşım intikam peşindeyken ben her fırsatta aşk tazeliyodum. Filmden çıkarken aradı umut. Bize gelicekti. Ben de emeli evine bırakıyodum. Bi kaç gün kendi evinde kalıcaktı. Emeli bıraktıktan sonra eve dönerken markete uğradım. Bi kaç bira aldım, çıktım. Eve gelirken baktım umut apartmanın önüne oturmuş yakmış sigarasını

Eve çıkmıştık, tesadüf ben evden çıkarken çay yapmaya başlamış emel, ondan çok beklemedik. Valla işimize geldi bu. Birazdan çaylarımızı yudumlamaya başladık. Televizyonda da hiç bi şey yoktu. O an aklıma geldi, olaylar çok istediğimiz gibiydi. Sakin, sıkıntısız, çabuk. Hiç gürültü patırtı olmamıştı şimdiye dek. Uğraşmadık biz de iyi oldu da. Fırtına öncesi sessizlik değildir inşallah diye düşünmüyo da değildim. Umut kalkıyodu artık. Onu yolcu ettik ve artık uyumamız gerekiyodu. Tabi pek istekli değildim ben. Ama çabalarım sonuçsuz kalınca hüsrana uğrayıp uyumak zorunda kalmıştım. Ah şu kadınlar...
---

---Buluşma---
-Ece kim yaptı bunu sana söyle çabuk!Kim!
-Söyleyemem umut(ağlamaklı oldu). Hem çok da önemli değil ki zaten.
-inanmıyorum pek ama neyse hadi öyle olsun bakalım.
---

Bütün hafta boyu umut ve ecenin cilveleşmelerine şahit olmuştum. Ha bi de 3 gün önce artık eve dönmüştüm. Emel şüphelenebilirdi iyice. Bu yüzden de dönmüştüm işte. Emele de bende kalmasını söyledim, gözümde tütüyodu açıkçası. Evde olmadığım bütün zamanlar umutlaydı. Evde olduğum tüm zaman ise emelleydi. Sanki evlendik de balayımızdayız. Bugün tekrar buluşucaktı ece ve umut. Bu sefer farklı bi yerde olucaktı. Evde sonucu bekliyodum. Saatler geçti ve sonunda çaldı telefonum. Heyecanla açtım:
-Alo
-Kanka 5 dakikaya ordayım sizin sokaktaki cafeye gel.
-Tamam, dedim ve hemen üzerime bi şeyler giydim. Emele haber verip indim cafeye. Umutta gelmişti zaten. Geçtik:
-Anlat bakalım neler oldu
-Anlatıyım anlatıyım. Bak şimdi ilk giden ben oldum. o da geldi bi 5 dakika kadar sonra. Oturduk konuşmaya başladık havadan sudan yine. iki eski dost gibiydik. Sanki yıllar boyu yüz vermeyen o değilmiş gibi. Oturalı bayağı olmuştu, bi anlık dikkatim koluna gitti. Morluklar doluydu, şaşırdım.

yazsana panpa