tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

amacın neydi ? ♞
edit: adam hikaye yazıyomuş ya amk ♞

panpa hikayeni begendim. kurgusu felan guzeldi merak duygusu gizemi yerindeydi. bana guzel bi 2 saat gecirttin tesekkurler. bu hikayeye bu kadar az entry girilmesine de sasirdim. okumayi yazmayi yeni ogrenmis ergenler ciks hikayesi yazinca 10larca sayfa entry girilir bu guzelim hikaye deger gormesin gibeyim boyle sozlugu. neyse baska hikayelerini de beklerim sonu biraz holywood vari olmus ama guzeldi suku.

@143 tamamdır panpa buyur

ben inanırım. başımdan geçen bir olayı anlatayım. yağmurlu bir gün eve gidiyorum. yanımda park halinde bir araba var ve camları buğulu. içimden şu camdan biri çıksa ne korkarım dedim. sonra arabanın içindeki çocuk camın buğusunu sildi ve eve elim zütümde gittim

tenefüse inanırım

Bu kadardı. okuyan okumayan beğenen beğenmeyen herkese teşekkürler. sevgilerle

eline sağlık kardeşim, güzel yazmışsın. yalnız insanları fiziksel olarak tarif etmediğin için isimler karışıyor arada, aklında olsun.

Adı aslı. Babasının gözbebeği. Benimle anlaşamıycağı kesindi. Nitekim öyle oldu evde hep besleme gibiydim. Hep dışlandım evde itildim. Zengin bi aileydi. Ama iş adamı gibi değillerdi. Kötü adamlardı sanki bunlar. Evde yakın olduğum tek kişi hizmetçilerdendi. Ayşe abla. Ne kadar da severdi beni. Kendi kızı gibi. Her fırsat bulduğumda yanında alırdım soluğu. Ama yakınlığımızdan bile rahatsız olurlardı. Bi an önce büyüyüp terk etmek istiyodum burayı. Ama o kadar kolay değilmiş. Aslıyla iyi kötü büyüdük ve liseye başladık. Ayşe abla hastalandı o zamanlar.

O gece komşularla kaldım. Anlayamamıştım hiç bi şeyi. Ne yani bi daha gelmiycek miydi annemle babam. Zaman geçtikçe anladım gerçeği. Öyleymiş meğer. Hayatta olan tek akrabamız, babamın uzaktan kuzeni... Onun ailesiyle yaşıycakmışım artık. istanbula geldik. Sonra beni bırakıp döndüler komşularımız. Uzun uzun sarılırken ağladılar. Ben ise ne yapıcağımı bilmiyordum. Yerleştim eve, ailenin bi tane de benimle yaşıt kızları vardı.

-Umut öncelikle senden çok özür diliyorum. Seni de içine çektim. işte bu akşam yaşadıklarımız var ya, işte bu yüzden olamayız biz anladın mı. Ben de çok isterim ama olmuyo işte. Evet belki tahmin etmişsindir bile. Kahrolası bi fahişeyim ben. O adamı tanımamayı ne kadar isterdim ben de biliyo musun. Ama o kadar basit değil işte. Ben küçüktüm daha. 6 yaşındaydım. Anaokulundaydım o zamanlar. Eve bırakırken beni servisteki abla, bizim evin kapısı açıktı. Çok kalabalıktı bütün konu komşu ordaydı. Ne olduğuna anlamaya çalıştım ben. Annemi aradı gözlerim. Babam da işten gelmiş olmalıydı. Baktım evin önüne arabamız yoktu yerinde. Anne diye bağırdım. Ağlamaklı olanlar daha fazla tutamadılar kendilerini. Söylediler bana, annenle baban bu dünyadan göçmüş dediler. Ben eve gelince annemin yaptığı kurabiyelerden yiycektim ama dedim. 6 yaşındayım daha.

-Oğlum bu kız bu işe ayşe ablası bahane edilerek sokulmadı mı
-Evet
-Ee işte, tedavisini üstlensem ben kadının, şansımı denerim işte
-O kadar da kolaydı zaten.
-Anlamıyo musun oğlum, kız hep beni sevmiş, zorla düşmüş bu duruma. Neler gelmiş başına. Bense az kalsın bu kıza kötü şeyler yapıcaktım. Seviyorum ulan işte seviyorum. Ne tak olursa olsun da sevicem, belki bu kız bana yar olmaz ama başkalarının kollarında eriyip gitmesine müsaade edemem anla artık.
Sonuna doğru sinirlenip kalktı. Kapıyı çarpıp çıktı. Kötü değildi istediği ama zordu be. Ben de isterim gencecik bi kız kurtulsun, yaşlı bi kadın iyileşsin, ama yok her şey o kadar kolay değildir bu hayatta. Hayat her zaman istediğiniz fırsatları vermez elinize. Kıyısından köşesinden kaçırırsınız.

Adama saldırmıştım bi kaç yumruktan sonra iki kişi koşarak geldi ayırdılar. Tabi onun yanındalarmış bu sefer ben bi kaç yumruk yedim. Arabalarına doğru gelenler ayırdılar. Güvenlikler de hareketlenince kaçtılar
-Kızım sen görüceksin, görüceksin.
Beni yerden kaldırıyolardı. Ağzımın kenarı kanıyordu. Elimi bastırdım. Ece ağlıyodu.
-Arabaya hemen!
itiraz etmeden bindi. Tek kelime etmeden hızlıca sakin bi yere çektim arabayı.
-Kimdi ulan onlar. He kimdi
-Umut -hala ağlıyordu-
-Tanıyo musun o adamı, yoksa sadece sarhoş bi it miydi?
-Umut ben özür dilerim.
-Kim ece onlar nerden tanıyosan cevap ver!
-Tamam anlatıcam her şeyi lütfen bağırma lütfen. Ama burda olmaz sana gidelim.
Tek kelime etmedim eve giderken. Eve girdik ve oturdu. Sigara var mı dedi. Günlerdir hiç görmemiştim içtiğini. Uzattım pakedi.

Biz de çıktık yola. Konser alanına doğru geldiğimizde, anlamıştı her şeyi arabadan inince atladı boynuma. Demek bayağı mutlu olmuştu. istemsizce gülümsedim ben de. Girdik içeri 2 saat boyunca beraber şarkı söyledik. O söylerken ona baktım. Mutluydu, kaç gündür olmadığı kadar hem de. Konser bittiğinde otoparka doğru birbirimize bakarak ilerlerken birisi
-Hişt yavrum, ne işin var senin buralarda be
-Sen kimsin ya tanımıyorum ben seni
-Ece ne oluyo
-Bilmiyorum umut
Öyle bi biliyordu ki
--Gülerek- Neyini bilmiyosun güzelim, geçen gece yanımda değil miydin daha.
-Ne saçmalıyosun sen ya
-Hadi hadi, şimdi yanında başkası var diye mi bu nazlar, bak gelmem bi daha özlersin beni -kahkaha atmıştı-
-Ne diyosun ulan şerefsiz.

-Neden bu kadar güzel olmak zorunda ki, neden zorlaştırıyo her şeyi-
Yakın davranıyodu bana. Beklediğimden hızlı bi yakınlaşma oldu tabi. Ama dedim ya, işime geliyordu. Sonra işe 2 saat geç geldim işte. Sonra
Dün gece
Gündüz aramıştım akşam seni kaçırıcam yine diye. Tamam demişti ama bi süre de davet etme demişti. Sıkıldın mı benden dediğimde yine başka işleri olduğunu söylemişti. Eh sen bilirsin ısrar yok dedim ben de. Akşamı biraz zor ettim. Akşam çıkıp aldığımda çok güzel birisi vardı karşımda. Biraz makyaj yapmıştı. Saçları çok güzeldi. Etkilenmiştim. Bunu da söyledim tabi. Teşekkür etti.

Ertesi gün gözlerimi açtığımda öğlen olmuştu. Alelacele kahvaltı yaptım. işe uğrasam fena olmaz diye düşündüm. Bu günü sakin geçirmeyi düşünüyodum. işteyken umutu aradım. Açmadı telefonunu, daha doğrusu ulaşılamıyodu. Herhalde uyuyo hala diye düşündüm. Çok da umursamadım. iş yapmayı özlemiştim resmen. Saatler birbirini kovaladı derken telefonum çaldı. Baktım arayan emeldi. Açtım hemen
-Bebeğim
-...
-Aa noldu, neden ağlıyosun sen
-Büyük teyzem...
-Nolmuş ona, kötü bi şey mi
- -Daha da ağlayarak- Ölmüş... bi kaç saat önce, yeni haber verdiler.
- Canım nerdesin, geliyim yanına. Başın sağ olsun
- Sağol. Ama annemlerle çıktık bile -ağlamaya devam-, izmire gidiyoruz. şimdi kapatmam gerekiyo. hoşçakal.
-tamam canım kendine çok dikkat et, tekrardan başınız sağ olsun.
Kapattı telefonu, bi de bu çıktı şimdi. Üzülmüştüm, ama daha önce sadece bi kere geçen bayram görmüştüm. Yaşlı bi kadıncağızdı, allah rahmet eylesin demekten başka bi şey gelmezdi elden.

2 Gün önce
-Alo ece, nasılsın
-iyiyim canım sen nasılsın.
-iyi işte ben de. Sana çook cazip bi teklifim var
-Hım neymiş bakalım.
-Sürpriz olsun. Ama sen yine 1 saate hazır ol, aynı yerde buluşalım. Hani 2 gün önce takıldığımız yerde.
-Tamam peki 1 saate ordayım.
-Görüşürüz

Yola çıkmıştım bile yanına gidiyordum. Mutluydum çünkü her şey istediğim gibi gidiyordu. Yanına vardım ve boğaza kahvaltıya gittik. Güzel bi kahvaltıdan sonra sarıyere doğru gittik. Arabayı bi yere park edip, sahil kenarında banklarda oturduk. Çay içtik. işte o an aklıma geldi. Dağ evinde telefonu çaldığında zil sesi yüksek sadakatın bi parçasıydı. Billboarda baktım, konserleri var. Yarın akşama. işi orda tam anlamıyla bağlarım diye düşünüyodum. Biraz lafladıktan sonra kendisi gitti. Ben de bilet almaya.

bunu eskiden anlatıyodun panpa şöyle @1 e sadece senin yazdıklarını okuyabileceğimiz bi link koy da okuyalım

-Bi saniye bi saniye. Aslı, bizim aslı mı yani
-Evet öyle. Ne diyodum, işte büyüyorduk daha da. 17 yaşına geldik ve sen o zamanlarda dikkatimi çekmeye başladın. Tam seninle tanışmak istiycektim artık. O zamanlar. Bi gün eve gittiğimde salonda bazı yabancılar vardı, hep olurdu ama farklıydı. bunlar. Bi şeyler konuştuklarını duydum. Güzel kızmış tarzı şeylerdi anlam veremedim. Yanına çağırdılar istemeye istemeye gittim. Talih amca, yani aslının da babası, otur bakalım dedi. Beş dakika sonra olay bi pazarlığa döndü sanki. Hala anlayamamıştım tam, yani olmamasını diliyordum.
-Şimdiii bu akşam bu beylerin yanına gidiceksin ece
-Nasıl yani ben anlamadım
-Sorgulama yok gidiceksin işte
Çok kötü bi gülümseme vardı yüzünde. Adamlar kalkmıştı gidiyolardı. Mutlu bi iş yapmış gibilerdi sanki.
-Amca sen ne diyosun, gidemem onların yanına
-Ayşe ablanı çok seviyosun dimi. Onun tedavisi sürsün istersin herhalde
-iyi de
-Şşşş, akşama kadar düşün bakalım sen. Şimdi gidebilirsin.

-Böyle işte
-Ee sen ne yapmayı düşünüyosun şimdi
-Bilmiyorum abi. Hepsi boşa gibi geliyo. Hiç bi şey onun isteğiyle değilmiş ki, hatta abartıp beni korumaya çalışıyomuş bile diyebilirim
-Yok ulan o kadar da değil de, yani kötü niyetli değilmiş.
O arada umutun telefonu çaldı. Açtı, arayan eceydi, konuştular.
-Ne diyo
-Az önce öyle çıktım, buluşalım mı diyo
-Sen de kabul ettin
-E yani
-iyi hadi gibtir git. Akşam da gelirken yiyecek bi şeyler al
10 saat sonra
Sonunda gelmişti umut. Öyle düşündüm yani. Kapıyı açtığımda yanılmadığımı gördüm. Geç. içeriye girdi. Seni dinliyorum dercesine bir hareket yaptım. Önce umut konuştu
-Kanka çok ani olucak biliyorum ama sana söylemem gereken bi şey var
-Hayırdır lan hamile misin?
çok gereksiz bir espriyle gergin ortamı daha da germiştim.
-Gerizekalı, söyleyeceğim o ki, ben eceyi kurtarmak istiyorum.
-Lan aptal mısın sen nasıl kurtarıcaksın, bi kere peşine düştün kolu kaybediyodun. Günlerdir buluşmalarınızda nasıl bir şey olmadı şaşırdım ya, neyse.

---şimdi---
-işte böyle, anlatmasını bitirdiğinde biz de bi paket sigarayı bitirmiştik.
-Vay be umut. Yıllar boyu, koştun kızın peşinden. Ebru bile gibtiri çekti sana takıntın yüzünden. Yıllar sonra intikam almak istedin, şimdi öğrendiğin şeylere bak. Üzüldüm kıza da.
-Ben de tabi oğlum. Sarıldı bitirdiğinde. Sonra da çıktı, bi şey diyemedim kıza.
-Aslıyla da akraba çıktı kız iyi mi.
-He ulan ona da şaşırdım ya. Demek araları iyi değilmiş ondan hiç bilmedik.
-Demek ki