tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

-ilk önce şunu bilmelisin ki benim bu taktan kurtulamamamın tek sebebi amcam değildi. Zaten de o geberip gitti 2 sene önce
-Öldü mü
-Evet öyle de denebilir. Geberdi demek daha çok hoşuma gidiyor benim. Bu öldü ama aslı tek varisi gibiydi ve adamlarına da her zaman hükmetmişti aslı. O yüzden de başa geçmesi çok zor olmadı. Tabi her işi devraldı diyebiliriz. Bütün kirli işler. Ama benimle ilgili farklı bi şeyi vardı. Diğerlerini iş olarak görüyo gibiydi gerçekten. Ama ben her pisliğe battığımda daha da zevk alıyo gibiydi. Sebebini de biliyodum zaten. Onun sebebi sendin işte.

-Ben mi
-Evet. Sendin. Yani seninle başlamadı belki ama seninle arttı. ilk zamanları hatırlıyorum küçükken. Yeni geldiğimde. Aslı hep yabani bi çocuktu. Çevresindekilerle pek iyi geçinemezdi. Herkese havadan bakardı. Ve benim onun yıllardır kuramadığı samimiyeti bi kaç ayda kurmam, bayağı rahatsız etmişti onu. Büyürken de buna benzer bir sürü sebep tetikledi bana olan nefretini. Ama belki de en büyüğü lisede oldu. Hani sana demiştim ya tam seninle konuşmaya karar vermiştim. Günlüğüme de yazıyordum bunların hepsini. Bi gün bulup okumuş aslı. Bana yapmadığını bırakmadı resmen. Çünkü o da seni seviyordu. Takıntılı bi şekilde hem de. Deli seviyede hatta. Benim hakkım olamazmış böyle bi şey. Sonrasını da biliyosun zaten. Bi daha da öyle bi şansım olmadı. Ama korkaktı aslı, hiç bi zaman sana yaklaşamadı. Bu sefer de sen ne zaman bana yaklaşsan sana zarar verdi.

-Şimdi anlıyorum bazı şeyleri.
-Anlıyosundur evet. Bu arada tedaviden de ibaret değil sadece. Bi gün aslıya polise gideceğimi söyledim. Ama o zaman karşıma acı bi gerçek daha çıktı. işte dedim ya bundan zevk alıyodu diye. Daha da ileriye gidip videoya almış bazı geceleri. Hem tedaviyi de kesiceğini söyledi. Ölüme terk etmek yani. O babasından daha acımasızdı. Yapabilirdi. Artık kaderime boyun eğmeye devam edeceğimi biliyordum.Çıkış yolu yok işte umut. Mahkumum tüm bunlara. Sana da zarar verir. Takıntılı çünkü, sadece basit bir sevgi değil.

Lütfen bu işin peşini bırak. Zaten bu sıralar biraz fazla görüştük, şu an bile tehlikede olabilirsin.
-Gerçekten çok şaşkınım, diyecek bi şey yok. Ama bu işin peşini bırakacağımı sanıyorsan yanılıyorsun. Sen merak etme bana bi şey olmaz. Sana da bi şey yapamazlar, yapmamak zorundalar.

-Evet ben konusunda haklısın
-Ben halletmeye çalışıcam sen kafanı yorma buna.
-Peki umut ama lütfen dikkat et kendine, lütfen. Ben gidiyorum ve seni seviyorum
-Ben de...
Kapıyı çekmişti bile. Ama hissediyordum bundan başka fırsatlarımda olucaktı. Artık tatil zamanıydı. Yarın Alper' le barışıp ona her şeyi anlatmalıydım. Hem o benden daha mantıklıdır belki aklına bi şey gelir.

---
Yarın
Daha yeni uyanmıştım. 12 gibiydi saat yanlış hatırlamıyosam. Umut gelmişti. Soğuk bi karşılama oldu. Geldi oturdu yanıma.
-Kanka
-Efendim
-Ben geçen gün için özür dilerim senden. Gereksiz bi tepki gösterdim sana. Öyle oldu işte, istemezdim. Lütfen daha fazla kırgın olma he, bak akşam için bira da aldım. Yuvarlarız pes atarken.
-Oğlum şerefsizsin lan

iki dost gibi sarıldıktan sonra umut dün ecenin ona anlattıklarını anlattı. Şaşkınlıktan dilimi yutmuş gibiydim. Vay aslı vay dedim sadece. Tam bunlara şaşırırken bildirim geldi telefonuma. E-mail gelmişti. Şansıma bilgisayar da açıktı. Açtık, tanımadığımız bi hesap. Videoydu. Spam zannederken baktık ki videoda aslı vardı. Eceyi bi yere zütürmüşlerdi, harabe. Bağlıydı. Kaçırmışlardı resmen.

Video

Sevgili Umut ve Alper günlerdir beraberce polisçilik oynuyorsunuz. Özellikle sen umut. Öğrendim ki eceyle-kamerayı ona çevirdi, o sırada bağlı- bu sıralar biraz yakınmışsınız ve her şeyi anlatmış sanırım -eceye vuruyor-. Bu pek hoşumuza gitmedi ama yıllardır seni avucuma çekmek için yaptığım uğraşların meyvesine daha çabuk ulaşmama vesile oldu diyebilirim. Şimdi madem her şeyi biliyosun, ki Alpere de yumurtlamışsındır zaten. Sana bi teklifim var, her şeyi bırakıp benimle gelirsen; eceyi bırakırım, kasetlerini yok ederim ve ayşenin tedavisini de asla kesmem. Ha eğer ki dersen ben bunu kabul etmiyorum. Önce çok sevgili ecenin görüntülerini her yere yayar, sonra da ikisini de öldürürüm. Seçim senin. Karar verdiğinde ara 24 saatin var. Polis yok.

Evet arkadaşlar yarın finali yapıyoruz, okuyan okumayan herkese teşekkürler

reserved

reserved

final başlıyor burda olan ses versin

Bölüm 10
Başlangıcın sonu

-...
-Alper bir şey söyle
-Umut...
-Ne yapacağız oğlum. Bir şey söyle. Her şeye aklın erer de şimdi neden susuyosun. Hadi bi şeyler yapmalıyız. Düşün lütfen. Alper çıldırıcam. Müsaade mi edicez bu kıza.

ikimizde sus pus olmuştuk. Yalan söylemiyim eceyi pek sevmezdim. Ayşe ablayı tanımıyordum, ikisine de üzülmüştüm evet. Acımıştım hatta. Ama kendimi onlar için tehlikeye atar mıydım? Elbette. Çünkü iki kişinin ölümüne izin veremezdim. Bu kız bu kadar şey yaptıysa cinayet de işlemiştir. Listeye 2 kişi daha eklerken zorlanacağını zannetmiyorum.
-Bi plan yapmalıyız. Duydun, daha 24 saatimiz var.
-Aklında bi şey var gibi
-Var, dinle sen

---
23 saat sonra
-Her şeyi bitiricem, gidiyorum.
-O silah ne oğlum, çıkar onu cebinden.
-Çok yardımcı olacak bu bana. Senden o masanın altındaki her şeyi istediğimde, tek bir mermi de getirmiştin, işte o mermi benim silahımın şarjörünü dolduran mermi. Beni bilirsin batıl inançlarım vardır. Bu kez de o son mermiyi koyduğumda kullanmam gerektiğini biliyordum. Dün gece daha önceden getirdiklerimiz arasında buldum ve kararımı verdim.

-Oğlum saçmalama. Ne yapıcaksın hepsini sıra sıra öldürecek misin.
-Gerekirse.
Kaçamak cevaplar sinirimi bozardı oldum olası.
-Tamam gerçi yanında bulunması daha iyi. Sen yine de dikkat et de.
-Olur ederim. Hadi çıkıyorum ben. Sakın gelme bak. Seni de riske atamam.
Cevap vermedim. Baktı son kez bakar gibi, çıktı. Belki de artık sona gelmiştik diye düşündüm.
Her şeyin başlamasına sebep olan kız, bitiricekti de. Ama hayır, bensiz olmazdı tabi. Umutun totemini hatırladım. 1 dakika sayıp atladım arabaya. Onun aksine benim silahım da yoktu. Deli cesareti gelmişti bana da. Adresi telefonla konuşunca almıştı Umut. Haliyle ben de biliyodum.

Çok da hızlı gitmiyordum. Umuta yetişsem yeterdi. Arabadayken Emel geldi aklıma, alelacele bi mesaj yazdım ona. Seni çok seviyorum tarzıydı. Biraz daha süslü tabi. Sonumuz belli değil sonuçta. Çatalca taraflarındaydı bu yer. Yetişmek istiyordum kötü bi şey olmadan. Bu arada Umutun da arabasını görmüştüm. Yolu nerdeyse yarılamıştık. Mesafe bırakmıştım araya bilerek biraz. Nihayet varnıştık. Tabi o hala benden habersizdi. Çok büyük, eski bir evdi. Korku filmi çekmeye müsait bir yerdi tam. Umutu hala takip ediyordum çünkü eğer bahçeye dalmadan göstersem kendimi, beni geride tutmaya çalışırdı. Bekledim biraz. Bahçenin çevresinde 4 adam vardı. ikisi önde birisi de arkada. Birisi de sürekli gezip duruyordu. Umut serikanlıydı belki ama kesinlikle salak değildi. Hareketlerini önceden tasarlamış gibiydi. Bekledi önce. Arkaya yöneldi sonra. Arkadaki adamı kolayca bayılttı. Kafasına vurmuştu bi şeyle. Yavaşça çekti. Silahının sesinin duyulma riskini almıyordu.

3 adam kalmıştı. Birisi gezen sürekli. Umutu fark etmiş gibiydi. Tam hareketlendi silahını çıkarıp ilerliyordu. Bi anda yerde kaldı. Umut saklanmıştı köşede. Elinde de eterli olduğunu düşündüğüm bi bez tutuyodu. Bu sefer ben bile fark edememiştim. Gerçekten başarılıydı. Bir amacı vardı ve uğrunda savaşıyordu. Artık harekete geçmeliydim, hatta fazla bile beklemiştim. Ama umut direk arkaya yönelince beklemek zorunda kalmıştım. Ben de dalmıştım o anda bahçeye. Adamlardan birisi içeriye girmişti. Bahçede tek bir kişi kalmıştı. işte o an çok kötü bir şey oldu. Bu adam sürekli gezinendi ve Umut onu unutmuş gibiydi.

. Bu sefer köşeye sıkışan Umut olmuştu.
-Geç lan şuraya.
-Tamam indir silahını
-Biz de seni bekliyorduk. Aferin, akıllı çocukmuşsun polis de yok.
Tam o an Umut bir hata yaptı ve silahını hızla çekip bir kaç kez bastı tetiğe. Ama bir şey olmamıştı Umutta şaşkınduı. Adam gülümsedi.
-Ne oldu lan mermiyi mi unuttun yoksa. Geç içeri geeç.

O an ben de arkalarına gelmiştim tam. Sessizce yandaki sandalyeyi alıp adamın kafasına vurdum.
-Ben boşalttım.
Bayılmıştı.
O an beni gören Umut daha da şaşırmıştı. Hemen adamı bi köşeye çekip. Biz de bi kenara saklandık.
-Alper ne işin var burda senin
-Nasıl ne işin var oğlum, hayatını kurtarmaya geldim.
Gülüştük
-Anca beraber kanca beraber ha
-Herhalde