tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

O gece komşularla kaldım. Anlayamamıştım hiç bi şeyi. Ne yani bi daha gelmiycek miydi annemle babam. Zaman geçtikçe anladım gerçeği. Öyleymiş meğer. Hayatta olan tek akrabamız, babamın uzaktan kuzeni... Onun ailesiyle yaşıycakmışım artık. istanbula geldik. Sonra beni bırakıp döndüler komşularımız. Uzun uzun sarılırken ağladılar. Ben ise ne yapıcağımı bilmiyordum. Yerleştim eve, ailenin bi tane de benimle yaşıt kızları vardı.

Adı aslı. Babasının gözbebeği. Benimle anlaşamıycağı kesindi. Nitekim öyle oldu evde hep besleme gibiydim. Hep dışlandım evde itildim. Zengin bi aileydi. Ama iş adamı gibi değillerdi. Kötü adamlardı sanki bunlar. Evde yakın olduğum tek kişi hizmetçilerdendi. Ayşe abla. Ne kadar da severdi beni. Kendi kızı gibi. Her fırsat bulduğumda yanında alırdım soluğu. Ama yakınlığımızdan bile rahatsız olurlardı. Bi an önce büyüyüp terk etmek istiyodum burayı. Ama o kadar kolay değilmiş. Aslıyla iyi kötü büyüdük ve liseye başladık. Ayşe abla hastalandı o zamanlar.

bunu eskiden anlatıyodun panpa şöyle @1 e sadece senin yazdıklarını okuyabileceğimiz bi link koy da okuyalım

-Bi saniye bi saniye. Aslı, bizim aslı mı yani
-Evet öyle. Ne diyodum, işte büyüyorduk daha da. 17 yaşına geldik ve sen o zamanlarda dikkatimi çekmeye başladın. Tam seninle tanışmak istiycektim artık. O zamanlar. Bi gün eve gittiğimde salonda bazı yabancılar vardı, hep olurdu ama farklıydı. bunlar. Bi şeyler konuştuklarını duydum. Güzel kızmış tarzı şeylerdi anlam veremedim. Yanına çağırdılar istemeye istemeye gittim. Talih amca, yani aslının da babası, otur bakalım dedi. Beş dakika sonra olay bi pazarlığa döndü sanki. Hala anlayamamıştım tam, yani olmamasını diliyordum.
-Şimdiii bu akşam bu beylerin yanına gidiceksin ece
-Nasıl yani ben anlamadım
-Sorgulama yok gidiceksin işte
Çok kötü bi gülümseme vardı yüzünde. Adamlar kalkmıştı gidiyolardı. Mutlu bi iş yapmış gibilerdi sanki.
-Amca sen ne diyosun, gidemem onların yanına
-Ayşe ablanı çok seviyosun dimi. Onun tedavisi sürsün istersin herhalde
-iyi de
-Şşşş, akşama kadar düşün bakalım sen. Şimdi gidebilirsin.

Odama çekilmiştim. Bir saat sadece ağlamışımdır belki. Sonrasında ayşe ablayı hasta yatağında ziyaret ettim. Konuşucak hali yoktu. Saçlarını okşadım. Baktık birbirimize. Sonra da amcamın yanına çıktım. Ne olucaksa olsun dedim. Aferin dedi, akıllı kızsın. Biraz sonra odama kıyafetler geldi, bugüne kadar giymediğim tarzdaydı. Tahmin edersin. istemeyerek de olsa giydim. Taksi de çağırılmıştı. Direk adrese gittim. işte ilk o gün başladı yaşamımın karanlık kısmı. Oteldeydim ve daha 17 yaşındaydım.

Sevgilim bile olmamış. Gittim o iğrenç adamların yanına. Birisi koruması gibi bi şeydi. O dışarıda kaldı. Diğeriyle odadaydık. Yavaş yavaş yaklaştı bana, ağlıyordum. Ama onun için önemsizdi. ilk kez o gece oldu. Parayı biz hallettik demişti gülerek. Ben ise soğuk, hareketsiz yatıyordum. Onlar çıktıktan sonra duş aldım ağlaya ağlaya ve çıktım. Döndüm eve gece 2,3 gibi. Kim bilir kaç farklı kişinin yanında geçirdim o geceden sonra geceleri, kaç farklı kişinin kollarındaydım kim bilir. O gece ilkti belki evet ama son olmayacaktı. Onu biliyordum. O günden sonra da hiç bi şey eskisi gibi değildi. Ben artık gençliği, hevesi, olası aşkları ve hayatı elinden alınmış bi fahişeydim. Artık hiç bi şey güzel olamazdı. işte seninle neden birlikte olamadığımızın ve olamayacağımızın cevabı.

@143 tamamdır panpa buyur

ooo hikaye varmış burada

reserved

takip eden arkadaşlar cumartesiye kadar en geç bitirmiş olurum, her gün editliycem yazdıklarımı

inanmak nedir yada kime göredir ona baglı ornegın bana ınandırıce gelen sey senın ıcın ya en hayal urunu olan bır duygu ıse hıc boyle dusundumu acaba ınanmayamı ınanmak lazım yoksa bırcaya ınanmadıgına mı ınanmak lazım aslında bunlar bır tesadufmudur burdan bu sonuc da cıkarbılır

Tesadüf diye birşey yok panpa onun bir terimi var hatirlayamamdim,bu durum olasılıksız adli kitapta geçiyor

inanırım.

reserved

---şimdi---
-işte böyle, anlatmasını bitirdiğinde biz de bi paket sigarayı bitirmiştik.
-Vay be umut. Yıllar boyu, koştun kızın peşinden. Ebru bile gibtiri çekti sana takıntın yüzünden. Yıllar sonra intikam almak istedin, şimdi öğrendiğin şeylere bak. Üzüldüm kıza da.
-Ben de tabi oğlum. Sarıldı bitirdiğinde. Sonra da çıktı, bi şey diyemedim kıza.
-Aslıyla da akraba çıktı kız iyi mi.
-He ulan ona da şaşırdım ya. Demek araları iyi değilmiş ondan hiç bilmedik.
-Demek ki

-Böyle işte
-Ee sen ne yapmayı düşünüyosun şimdi
-Bilmiyorum abi. Hepsi boşa gibi geliyo. Hiç bi şey onun isteğiyle değilmiş ki, hatta abartıp beni korumaya çalışıyomuş bile diyebilirim
-Yok ulan o kadar da değil de, yani kötü niyetli değilmiş.
O arada umutun telefonu çaldı. Açtı, arayan eceydi, konuştular.
-Ne diyo
-Az önce öyle çıktım, buluşalım mı diyo
-Sen de kabul ettin
-E yani
-iyi hadi gibtir git. Akşam da gelirken yiyecek bi şeyler al
10 saat sonra
Sonunda gelmişti umut. Öyle düşündüm yani. Kapıyı açtığımda yanılmadığımı gördüm. Geç. içeriye girdi. Seni dinliyorum dercesine bir hareket yaptım. Önce umut konuştu
-Kanka çok ani olucak biliyorum ama sana söylemem gereken bi şey var
-Hayırdır lan hamile misin?
çok gereksiz bir espriyle gergin ortamı daha da germiştim.
-Gerizekalı, söyleyeceğim o ki, ben eceyi kurtarmak istiyorum.
-Lan aptal mısın sen nasıl kurtarıcaksın, bi kere peşine düştün kolu kaybediyodun. Günlerdir buluşmalarınızda nasıl bir şey olmadı şaşırdım ya, neyse.

-Oğlum bu kız bu işe ayşe ablası bahane edilerek sokulmadı mı
-Evet
-Ee işte, tedavisini üstlensem ben kadının, şansımı denerim işte
-O kadar da kolaydı zaten.
-Anlamıyo musun oğlum, kız hep beni sevmiş, zorla düşmüş bu duruma. Neler gelmiş başına. Bense az kalsın bu kıza kötü şeyler yapıcaktım. Seviyorum ulan işte seviyorum. Ne tak olursa olsun da sevicem, belki bu kız bana yar olmaz ama başkalarının kollarında eriyip gitmesine müsaade edemem anla artık.
Sonuna doğru sinirlenip kalktı. Kapıyı çarpıp çıktı. Kötü değildi istediği ama zordu be. Ben de isterim gencecik bi kız kurtulsun, yaşlı bi kadın iyileşsin, ama yok her şey o kadar kolay değildir bu hayatta. Hayat her zaman istediğiniz fırsatları vermez elinize. Kıyısından köşesinden kaçırırsınız.

Bölüm 9
Sonun başlangıcı
1 gün sonra
-Mesaj
Gönderilen: Ece
Bugün sarıyerde sahilde takıldığımız yere gel lütfen. Saat 3 gibi orada ol. Konuşmamız gereken şeyler var. Önemli
10 dakika sonra
Gelen kutusu (1)
Ece: Tamam ama çok vaktim olmayacak. Kendini ona göre hazırla

---
Saat 3
Ben önceden gelmiştim sahile beklemeye başlamıştım. Tam zamanında da ece gelmişti. Oturdu yanıma
-Evet bekliyorum
-Bak çok uzatmıycam. Sana bi teklifim var, direk reddetme düşün bi önce. Ayşe ablanın tedavisini ben üstlensem nasıl olur
-(şaşırmış gibiydi) Be be ben bilmiyorum. Nasıl yani
-işte tedaviyi ben sürdürücem ve sen de onların elinden kurtulabiliceksin.
-Hayır umut, yani teşekkür ederim ama o kadar kolay değil. Eğer olsaydı bugüne kadar yapmaz mıydım sanıyosun.
-Ama neden
-Umut, sen bugüne kadar pek anlayamasan da benim için çok değerlisin. Bunu bil, onun için sana bazı şeyler daha anlatıcam. Ama şimdi değil. 2 gün sonra akşam sana gelirim. Konuşuruz. Sonra sen de hak vericeksin bana eminim. Şimdilik gitmek zorundayım hoşçakal.
Gidiyordu yine. Tam bi şeyler yakalıyorum derken... Alper' e bir şeyler anlatıcaktım tabi ama önce işin aslını astarını tamamen öğrenmem gerekirdi.

2 Gün sonra
Bu geçen 2 gün boyunca sadece Alper' le işle ilgili şeyler konuştuk gibiydi. Evden öyle çıkışımdan sonra kırılmış gibiydi bana. Haklıydı da belki. O yüzden de şu iki gündür arkadaş değil de sadece ortak gibiydik. Akşamı iple çektim, eve geçtim hemen. Şu iş bitse de her şeyi yoluna koysam artık diyordum. Yakmıştım sigaraları art arda eceyi beklerken. Gelmişti sonunda. Aldım içeri. Geldi yanıma, sigarası yanındaydı bu sefer. Uzattı var dedim. Başlıyorum o halde dedi başla dedim.

Rezerved