tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

Günün Sabahı
Sabah daha 6 yeni olmuştu. Gece izlediğimiz videodan sonra Umutun beklentileri vardı bana karşı. Bir plan beklemişti. Bir şeyler yapmak istiyordu. Ama gece de hiç bir şey söylemedim. Çünkü planım plan yapmamaktı. Eğer yapsaydım bu bizim için değil sadece Umut için olurdu. Benim gelmemi istemeyeceğini biliyordum. Zaten en başından beri beni dahil ettiği için pişmandı.

-Bi plan yapmalıyız. Duydun, daha 24 saatimiz var.
-Aklında bi şey var gibi
-Var, dinle sen
-Dinliyorum
-Şimdi güzelce düşünmeye başlıyoruz ve geceye kadar planımızı yapıcaz
-Bu mu yani aklındaki
-Evet
-Of
Dün olan diyalog aynen böyleydi.

Dedim ya planım plansızlıktı. Sabah erkenden kaçıp plana tek başına uymasına izin veremezdim. Böylece yine kendi gidecek ama bana karşı bi engellemesi olmayacaktı. Hem gittiğinde haberim de olacak, takip edebilecektim. Arkasını kollamak gibi bir nevi yani. Silahının dolu olduğunu biliyordum. O son mermi var ya da yok boşaltmam gerekirdi. Silahı da boşaltmıştım. Artık bir saati boş boş geçirip kahvaltı hazırlamaya başlayabilirdim.

Şimdi
-işte böyle Umut. Asıl planım buydu. Seni plansızlağa inandırmaktı.
-Takdir ettim ama az kalsın çizdiriyoduk.
-Zamanlama da biraz yanlışlık olabilir evet.
-Neyse boşverelim artık işimize bakalım.
-Bir kişi daha vardı. içeriye girdi.
-O zaman daha dikkatli olmalıyız. içeride başka birisi yok anlaşılan.
-Yoktur inşallah.
-Silah olsaydı iyiydi de, neyse artık ilkel olarak kullanırız.
-Kafaya indiririz artık napalım.

kimse okumuyo mu amk

içeri girmeliyiz dedik. Ayaklandık. Yürümeye başladık. içeriye girdik. ilk adımızı sağ ile atmıştık, bu da olsun be. Her ihtimale karşı Umut silahını elinde tutuyordu. Gözdağıydı hiç olmazsa. içeride ilerlemeye başladık. Dikkatli adımlar atıyorduk. Az sonra aradığımız adamımızı sırtı dönük yakaladık. Silah işlevini görmüştü.

Artık sadece biz bize kalmıştık Aslı, Ece, Umut ve Ben. Bütün odalara bakıcaktık onları bulmak için. O sırada aklıma bir şey gelmişti. Videoda görmüştüm, camdan gözüken ağaçların tepesiydi. O zaman üst katta olmalılardı. Merdivenlerden çıkmaya başladık. Ama artık sessiz olmaya çalışmıyor gibiydik. Birazdan tahminlerimizde yanılmadığımızı anlamıştık. Odada bağlı Ece, yanında Aslı vardı. Biraz daha ilerlediğimizde odada birinin daha olduğunu gördük. Ebru mu, ne alakaydı o?

-Evet beyler hoşgeldiniz. Biz de sizi bekliyorduk. Gelirken elinizde silahla geldiğinize göre bu da demek oluyor ki bizim çocukları da halletmişsiniz. Aferin beyler. Ama şu silahı bi indirin de aşağı, sonradan üzüleceğimiz şeyler olmasın. -eceyi gösteriyordu-. Evet anlaşmayı hatırlıyosundur umarım. Gerçi pek kabul etmeye niyetin yok gibi duruyor ya neyse. Kahramancılık oynama istersen.

Sonuç sen olunca bende inanmak istemedim

-Aslı tamam. Ama önce bazı şeylerin açıklığa kavuşmasını istiyorum. Ebru, nasıl burada olabilir?
-Kolay. Düşmanımın düşmanı benim dostumdur diyelim. ikimiz için de sen konusunda sevmediğimiz bi nokta vardı. Ece takıntın. Sadece ondan bir mesajla yardım etmesini istedim. O da sana o mesajı attı. Kafanı karıştırmak içindi. Belki bir kaç çift lafı da olabilirdi sonrasında. Nitekim de öyleymiş. Bak burda işte. Aa ama şöyle bi şey vardı. Birisi sadece ona isim vermeden şu numaraya şöyle bi mesaj atabilir misin demiş de olabilir değil mi haha -ebruya dönerek- kişisel algılama canım lütfen.

Ebru da şaşırmıştı. Tamam bugün buraya gelirken ona yüzleşme fırsatı verilmişti ama bu önceki olayı bilmiyordu. Para karşılığında yapmıştı bunu. Basit bir mesaj için 2500 Tl almak işine gelmişti. Kullanılmıştı yani.
-Peki ya takip edildiğimiz hissi, ki buna inanıyorum. E-maile gelen fotoğraflar... Onların da mı arkasında sen varsın? Cevabı biliyorum aslında sadece nasıl olduğunu öğrenmek istiyorum.
-Herhalde ben varım. Çok da zor olmadı açıkçası. ilk başlarda her şeyi açıktan yapıyordun, sonra biraz gizlemeye başlasan da takip edenler Eceyle buluşmalarını anlattıktan sonra gizlemenin de bi anlamı kalmadı. Kağıtları ben değiştirdim bazen ve evet o yaralandığın gün de otelin adresini ben göndermiştim. O gün bitirmek istiyordum işi ama Alper' in seni almaya geliceğini düşünmemiştim.

Ondan sonra biraz daha uzatmak istedim. Bak sen şimdi ayağıma kadar geldin ve yapıcak da hiç bi şeyin yok. Ece de Ayşe de ölücek ve senin elinden hiç bi şey gelmez.
Haklıydı. Umut da ben de hatta ağlamaya başlayan Ece de her şeyin bittiğinin farkındaydık. Artık boyun eğmekten başka yapacak bir şeyimiz yoktu. Umuta döndüm.
-Sanırım burada biti...

Bir ses gelmişti. Biri birine vurmuştu. Kafamızı çevirdik. Gördüğümüz manzara şok ediciydi.
Elinde kırık vazo parçaları olan Ebruydu.
-Belki Umuta kızgın olabilirim ama senin gibi bir insanı bunları yaparken ve de beni de kullanmışken daha fazla izleyemezdim.
ikimizde koştuk ona sarıldık sonra hemen Eceyi çözdük. O da ağlıyordu. Kurtulmuş gibi duruyordu. Hemen Aslıyı bağladık. Çok sırası değildi ama Eceye görüntülerinin nerede olduğunu sorduk. O biliyordu. Burada yanında getirmişti. 4 cd.

Onları da aldık yanımıza. Başka kopyası yokmuş. Varsa da bilen yokmuş. Bunları öğrendik ve hemen polisi aradık. Ahlak şubeyi yönlerdirmelilerdi. Cdler ise kanıt olucaktı. Polis gelene kadar bahçedekileri de bağladık birbirine. Polis geldi ifadelerimiz alındı. Her şey anlattık tabi. Bazı küçük detaylar hariç. ifadelerden sonra da

-Ebru
-Umut
-Burada yollarımız ayrılıyor herhalde.
-Öyle gözüküyor. Ebru senden öncelikle her şey için çok özür dilerim ve az öncekiler için de çok teşekkür ederim. Bu yaptıklarını hak etmemiştim.
-Kimse kötülük hak etmez.-o sırada arkadan Aslı ve adamları geçiyordu- Bazıları hariç.
-Haklısın sanırım. -gülümsedi-. Belki tekrar karşılaşırız. Şimdilik hoşçakal
-Hoşçakal, belki
Hepimiz sarıldık uzun uzun ona. Ben bir taksiye atlar giderim demişti kendisi. Israr etmedik. Biz de 3 ümüz bana geçtik. Emel döndüğünde anlatacağım bir çok şey vardı en başından

Çok kızacaktı ama, böylesi daha iyiydi. 1 ay boyunca tutuklu yargılandılar. Sonra davaları görüldü. O sırada da Umut Eceyle iyiden iyiye sevgili olmuştu. Biz Emelle bayağı tartışmıştık bu konuda. Ya sana bir şey olsaydı dedi. Söylememiş olmama çok kızmıştı gerçekten haklıydı da. Ama sonra gönlünü aldım.

ayşe teyze tedavi masraflarını karşılamak için ace çamaşır suyu reklamlarında oynamaya başladı.

Bu arada Aslı 25 yıl adamları da 17şer yıl yemişlerdi. Bu da bizim için bayağı sevindiriciydi. Artık hayatımızı biraz olsun düzene sokabilirdik.
2 Yıl Sonra
Yeni yaşamımıza başlayalı neredeyse iki yıl gibi bir zaman olmuştu. Bugün daha da güzel adımlar atılıyordu. Ben Emelle Umut da Eceyle evleniyordu. Çifte düğün olucaktı. tesadüflere inanır mısınız? ben pek inanmam açıkçası. her şeyin bi sebebi olmalı hayatta diyenlerdenim. neden dünyaya geldik, neden yaşıyoruz vs vs. işte böyleydi her şeyin sonuna geldiğimde aklımdan geçenler. peki bu bir son muydu? değildi tabiki, son zamanlardaki yaşantımızdan sonra sefil gelicek eski hayatımızın sonu; beraberce açılan mutlu yarınların başlangıcıydı. Artık düğün arabalarına biniyorduk. Ama önce:
-Umut var mısın 1 dakika tutmaya

---SON---

reserved

devamı nerde amk en heyecanlı yerinde kestin be panpa
edit : son partı yazmadan yazmıştım bunu panpa kusura bakma :D eline sağlık şuku.