tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

---
Bölüm 3

Her şey bir yana belki de asıl başlangıç bugün olucaktı da biz habersizdik. Sabah ikimiz de öyle bi hissiyatla uyanmıştık. Dün gecenin kasveti yerini güneşli havayla beraber devretmişti. 9 gibiydi kalktığımızda. Son zamanlarda en geç uyandığım sabahtı bu. Kahvaltı için kafeteryaya inmiştik. Orda otururken yeni yeni aklımıza gelmişti dün gece yaşananlar. Mesela pano olayı. Neden diye sordum kendi kendime. Ama bunun cevabını ne ben ne de umut biliyordu.

Arabada gözleri kapanmaya başlamıştı umutun. Bi süre sonra istediğimiz tarzda bi yer bulduk. Direk malzemeleri aldık ve odalara yerleştik, şansımıza yan yana odalar vardı. Bütün her şey ondaydı ama ikimiz de o kadar yorgunduk ki, aklımızdan sadece ve sadece uyumak geçiyodu. Başıma yastığa koymamla sevgilimi düşünmem bir oldu, beraber uyumayı düşünüyodum dün geceki gibi. Aklım düşüncelerin esaretinden çıkmıştı kısa süre sonra ve sonunda kavuşmuştum uykuya.

ulan burda tamamlamaz da gider kitap haline getirip satarsan gelir kitabını zütüne sokarım.

hiç yaratıcı bi hikaye değil kurguysa bunun aynısı onlarca amerikan filminde geçer ,yaşanmışsa yine ayısı amerikan filmlerinde geçiyo, tutmaz bu

şu an bi işim çıktı beyler, takip edenlerden özür dilerim gerçekten. akşam 10 gibi gelip seri şekilde atmış olurum bi kaç part
tekrardan kusura bakmayın

Çok iyi yazıyorsun panpa pcye geçtiğimde teker teker şukularım entryleri

anlat panpa hadi bekliyoruz.

Videoyu izlemişsindir herhalde dedi. Evet dedim. işte o günden sonra bugün olay daha da ciddileşti. Anlattıkça kanım donuyordu resmen.Sen evden çıktığında bi mail geldi. Bizim mantar panonun bi fotoğrafı. Tam cepheden. Bi tek kağıdı kırmızı şerit içine almışlardı. Bu olayların döndüğü otelin adresinin yazılı olduğu kağıt dediği an donakaldım resmen. Bu nasıl olabilir dedim. Sanırım evimde kamera var. Senin takip edilme olasılığın düşük olduğu için sana o videoyu hazırlamıştım önceden. Bi gün bu kadar ilerleyebileciğini düşündüm hep. Şaşkındım. Nasıl bi pgibolojide olduğunu düşünüyodum. Peki ben ne haldeydim. Sabah uyandıktan sonra, ölüm tehlikesi atlatmış ve bi çok gariplikler yaşamıştım. Benim gibi bi adam için fazlaydı bu kadarı.

-Oğlum saçmalama. Ne yapıcaksın hepsini sıra sıra öldürecek misin.
-Gerekirse.
Kaçamak cevaplar sinirimi bozardı oldum olası.
-Tamam gerçi yanında bulunması daha iyi. Sen yine de dikkat et de.
-Olur ederim. Hadi çıkıyorum ben. Sakın gelme bak. Seni de riske atamam.
Cevap vermedim. Baktı son kez bakar gibi, çıktı. Belki de artık sona gelmiştik diye düşündüm.
Her şeyin başlamasına sebep olan kız, bitiricekti de. Ama hayır, bensiz olmazdı tabi. Umutun totemini hatırladım. 1 dakika sayıp atladım arabaya. Onun aksine benim silahım da yoktu. Deli cesareti gelmişti bana da. Adresi telefonla konuşunca almıştı Umut. Haliyle ben de biliyodum.

-Bu sefer gittim bi yerden aldım eceyi. Ordan gittik lunaparka. Girer girmez bi 15 20 tane jeton aldım. intikamım için de masraftan kaçmıyorum bak-bastı kahkahayı-. Başladık sıra sıra oyuncakları binmeye. Çarpışan arabadayken her sarsıntıda sokuldu sanki bana. Öyle hissettim yani. Bu güzel bi gelişmeydi. Ama asıl bomba gondolda patladı. Korkuyomuş gondoldan. Sarıldı da sarıldı. Sıkı sıkı, kolum morardı resmen lan. takunu çıkardı biraz. Ama iyi de oldu ben de onu sardım. Güven duygusu aşıladım ona. Ulan ne sinsiyim ha-yine bi kahkaha-. En son hani şu atış yapıp ayıcık kazandığın oyunlar var ya. Heh onu oynadık. Bi ayıcık kazandım ben de. Ona verdim tabi. Sonra onu aldı kucağına beraberce yürümeye başladık. Yürüyüş yolunda bi 10 dakika kadar yürüdük ve ilk bulduğumuz boş banka oturduk. Uzun uzun konuştuk. Bu sefer havadan sudan değildi. Eskilerden konuşuyoduk. Ve sana bi şey söyliycem dedi. Söyle dedim. Dedi ki. Ben lisede aslında senden hoşlanıyodum. O an ne diyceğimi bilemedim. E o zaman ne dövdürtüyosun be vicdansız diyemedim. Hadi yaa, demekle yetindim.

-Dedim ve sarıldı bi anda bana. ağlamaya başladı. ne yapıcağımı bilemedim. Ben de sarıldım, kendini rahat hissetti diye düşündüm. Yoksa salmazdı kendini. Biraz sonra sildi gözlerini. Kalkalım mı dedi. Ama ayrılmayalım şimdi olur mu dedi. Ben de kabul ettim, Yürüyüşe çıktık beraber. Sahil havası aldık biraz. iyi geldi ikimize de. Yüzü gülmeye başlamıştı. Sonra vedalaşıp ayrıldık. Bu sefer yanağıma öpücük konduran o olmuştu. Galiba ağıma düşüyo lan, ama üzülmedim de değil yani.
- Vay be yazık kıza diycem de, amacımızdan sapmayalım sonra bi de. Neyse neyse. Var mı başka bi şey yoksa gel eve bi çay ısmarlıyım sana.
-Olur olur çıkalım