Reeeezerve

Sonrasında onun fotoğraflarına bakmaya koyuldum... Ondan ayrıldığım vakit benden sakladığı o güzel gülüşünü, bütün pozlarında takınmıştı... Kimi zamanlar saçlarının arkasına sakladığı gözleri ise, bana masumiyeti hatırlatıyordu... Ve ben onun gözlerindeki manayı çözmekle uğraştığım sırada bir mesaj geldi... " Alperen " diyordu. " Bu akşam saat 8'de bizim evin altındaki parka gelir misin? Sana söyleyeceklerim var "...

O an gelen mesajın etkisiyle, hayattaki bütün sıkıntılarımı bir kenara bırakarak, hiçbir şeyi düşünmeden ve sadece mutluluğu hissederek evin her odasını, tek tek dolandım… Ama sonrasında, içime bir ağırlık çöktü. Niçin böyle bir şey istiyordu? Niçin bir daha görüşmeme kararından 1,5 ay sonra tekrar bana dönüyordu…

Bunları düşünmeden karar vermek istemiyordum ama onun yanına gitmeden de yapamazdım. Ben de hemen bilgisayara oturup ona geleceğimi söyledim… Kafamın içi, her zamanki gibi yüzlerce düşünce ve ihtimalle dolmuştu… Hatta parka gitmek için giyinmeye başladığım da bile doğru karar verip vermediğimi sorguluyordum. Ama sonrasında sözümün arkasında durmam gerektiğimi ve onu çok özlediğimi fark edip evden dışarı çıktım. Yeterince hızlı adımlarla yürümeye başladım ve buluşma saatimizden 10 dakika önce parka vardım…

Yaklaşık 15 dakika sonra ise Elif’i parkın köşesinden girerken gördüm ve yeniden onu görmenin heyecanıyla olduğum yerde kala kaldım… Bu sefer gözüme daha da güzel gözüküyordu… Omuzlarının üzerine düşen saçları rüzgarla oynaşıyor… Kırmızı çizgi eteği de onlara eşlik ediyordu… Benim karşımda durduğunda ise tenime dokunan kokusu düşünme yetimi çoktan kaybetmeme neden olmuştu…

Ben onun büyüsünde çoktan kapılmışken, Elif bana dikkatlice baktı ve… “ Alperen, seni yüz üstü bırakmamın üstüne buraya gelmeyeceğini düşünmüştüm… Sen ise teklifimi geri çevirmedin ve buraya kadar geldin. Sana çok teşekkür ediyorum... ” dedi. Bunun üzerine ben “ Önemi yok “ diyecektim ama o buna fırsat vermedi ve sözlerine devam etti…”Alperen… Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama... ” Yüzündeki gülümseme bir anda silinmişti Elif’in ve titrek gözlerle bana bakarak “Benim” dedi. “2,5 yıldır birlikte olduğum bir çocuk var… Ve onunla yaşadığım onca şeyden sonra onu terk edip de sana dönemem… Eğer böyle bir şeye kalkışırsam, senin o masum sevgine hakaret etmiş olurum…” Bu sözlerden sonra benim yüzüm kıp kırmızı olmuştu. Hem sinirlenmiş hem de kederlenmiştim… Sonrasında kızgın bir tavırla “Peki ya Elif, Bütün bunları söylemek için mi çağırdın beni ?” “Hem de tam 1,5 ay sonra” dedim… O an Elif’in fazlasıyla utandığını sezmiştim… Ayrıca benim anlayamadığım bir şeye de fazlasıyla üzülüyor gibiydi…

Uzun bir sessizlikten sonra, ellerini kavuşturdu ve... “Hayır” dedi. “ Sana tam anlamıyla veda edememiştim… Şimdi ise o vedayı yapmak istiyorum” dedi… ve usulca yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Gözlerini sakince kapadı sonrasında ise dudağımın kenarına küçük bir öpücük kondurdu…

Tam o sırada içimden bir şeyler çekildi… Onun o tatlı kokusunu bütün bedenimle kavradığımı hissediyordum ve Elif’in de heyecandan titrediğini sezmiştim… Sonrasında ise ben daha olanlardan bir şey anlamamışken, ani bir hareketle geri çekildi ve “Kendine iyi bak” deyip geçen buluşmamızda yaptığı gibi koşmaya başladı… Ve parktan çıkarken, Elifimin gözlerinden akan yaşları görmüştüm… O manzaradan sonra ben de ona eşlik etmekte gecikmemiştim…Film izlerken birbirimizden sakladığımız o yaşlar, şimdi ikimizin de gözlerinden akıyordu…

https://www.youtube.com/watch?v=HL1HTIv9wtA ( Finalimizi şarkı eşliğinde yapalım. )
işte kardeşlerim o günden sonra Elif’ten hiçbir haber alamadım… Kafamdaki yüzlerce soru işareti ve kalbimdeki derin acı ile ortada bırakmıştı beni…
Okulun son günü neden gelmediğini, 1,5 ay boyunca beni neden aramadığını, o çocukla neler yaşadığını hiçbir zaman öğrenememiştim… Zaten öğrenmek de istemiyordum… Elif, benim zihnimde her zaman masum bakışlarıyla yer etmeliydi…
Bu yaşananlardan yaklaşık 1 ay sonra ise, üniversiteye gitmek için evimi, mahallemi ve en kötüsü Elif’in beni öptüğü o şirin parkı terk etmek zorunda kalmıştım… Onun hasretini hala en sıcak haliyle hissettiğim zamanlar oluyor kardeşlerim… Sonrasında “Böyle mi olmalıydı? Bu son bize yakışır mıydı?” diye düşünmekten kendimi alamıyorum… Ama bunun içimdeki acıya hiçbir faydası yok… Bundan adım kadar eminim…
Evet beyler… Hayat bize istemediğimiz rolleri yüklemekle meşgulken biz sadece olanları izlemekle uğraşıyoruz... Zaten elimizden gelen bir şey de olmuyor çoğu zaman… Çok isterdim Elif’in sevgilisinin yerinde ben olayım… Onun ellerine ben dokunayım. Gözlerinin içine ben bakayım… Ama olmuyor işte… Hayatı gönlümüzün istediği gibi şekillendirecek kuvvet yok hiçbirimizde… O yüzden kardeşlerim, biz tüm zayıflığımıza rağmen içimizdeki masum sevgiyi hiçbir zaman kaybetmeyelim… Çünkü o bizim sevdiklerimize sunabileceğimiz en değerli hediye…
Hikayemi burada noktalamak istiyorum… ilginizden dolayı hepinize çok teşekkür ederim… Allah’a emanet olun…

Tüylerim diken diken oldu bin

vay dıbına koyim çok güzeldi lan olum bari şu sonunu değiştirseydin bari biz mutlu olsaydık amk ayrıca elifi nasıl birdaha hiç görmedin ya detaylı bilgi lan

vay be panpa huzunlendim icesim geldi gibma canini eliften daha iyisini bulursun bu guzelliginle dert etme

üzdün panpa :((

Ellerine saglik

hem diyorsun sevgilisi var hemde dudağımın kenarına öpücük kondurdu senle sevgili olduktan sonra başkasına yapmayacağı ne malum? o yüzden gibtir et demekle olmuyor ama yine de gibtir et ( tamam sevgilisine ihanet etmemiş ama başka bir erkeği öpüyor )

Olum boyle son mu olur lan ben mutlu biter diye dusunuyodum daha da dertlendik neyse hayirlisi olsun. Ellerine saglik kardesim cok guzel yazdin.

Bütün kızlar aynı hiç gitmez dediklerin beni bırakmaz bu farklı dediklerin ansızın hiçbirşey olmamış gibi gidebiliyorlar bu yüzden kimseye alışma dua et daha fazla bağlanmamışsın

Reserved

Yeni hikaye yazayım mı beyler ?

rezervatullah