PART VI

Ertesi gün atlı gene bir tepenin üstünde belirmiş ve gene ona ulaşılmaya çalışıldığında kaybolup gitmiş. böyle böyle günler ayları kovalamış.bu atlı ne yer ne içer kimse bilmez. neye benzer kimse görmez lakin gözü hep grubun üstünde gezermiş. erkek çocuklarının en büyük eğlence kaynakları boş vakitlerinde bu adamı yakalayabilmek için tuzaklar kurmak ve planlar yapmak olmuş ancak bunu hiç bir zaman beceremedikleri gibi ona yaklaşamamışlar bile. kadınlar gündelik işlerini yaparken kendi aralarında söylentiler üretir olmuş.Kim olduğunu bilmedikleri bu atlı grubun en büyük moral kaynağı haline gelmiş. yaşlılar da bu durumdan gayet memnunmuş çünkü bu adamın gizemli tavırları grubun yaşadıkları sıkıntıları unutturur olmuş.Bir gece herkes nöbete kalmış çocuklardan birinin dikkatini bir ateşten yayılan ışık çeker. çocuk kimseye haber vermeden ışığa doğru yönelir. ateşe aşağı yukarı 50 m kala bir tepenin üzerinde gizlenerek ateşin başındaki grubu izlemeye başlar.10 kişi sayıştır ve hepsi de silahlıdır. hem de çocuklarınki gibi uydurma silahlar değil gerçek kargılar, sağlam kalkanlar ve kılıçlar. çocuk grubu gözetlerken yan tarafındaki tepede bir hareketlilik gözüne çarpar. aynı anda ateşin başından acı dolu bağırma sesi yükselir. ateşe geri döndüğünde adamlardan birinin boğazından giren bir okla yerde yattığını fark eder. ardından bir adam daha devrilir ve bir tane daha. okçu hiç ıskalamamaktadır yayını her gerişi bir kişinin daha ölmesi demektir.son adam da öldüğünde çocuk arkadaşlarına haber vermek için kampa koşmaya başlar kampa girerken bağırır
-Onu gördüm atlıyı gördüm!
Çocukların arasında en büyük olduğu için oğlanların komutanlığını üstlenen 17 yaşındaki Acar uyanır ve sorar
Acar:Yüzünü mü gördün
Nöbetçi çocuk:hayır onu savaşırken gördüm! hiç ıskalamadı 10 okla 10 kişi öldürdü!!!
Acar:Nerede?
Nöbetçi çocuk:işte beni takip edin!
der ve Acar ile 4 yoldaşını da yanına alarak 10 kişilik grubun kamp alanına doğru yola çıkarlar. vardıklarında ateşin sönmeye yüz tuttuğunu görürler. cesetlerin hiç biri ortalarda yoktur ancak kan izleri durmaktadır en garip kısmı da cesetleri kim almışsa silahları bırakmış hatta ateşin hemen yanına istiflemiştir. Acar yaşça kendisine en yakın olan aynı zamanda yakın arkadaşı olan Temur a döner ve:
AcarKamptan birkaç çocuk daha getir yeni silahlarımızı kampa taşıyalım.

PART III

Alp,son sürat obaya girer sürekli aynı şeyleri söyleyerek obanın her yerinde dolanır

-Obamız yenildi! Alpler öldü! obayı terk edin!
Alp in aklı savaş alanında kalmıştır görevini tamamladıktan sonra dört nala savaş alanına doğru yola çıkar.Bu sırada obada büyük bir hareketlilik başlamıştır. Otağlar toplanmayacaktır zira vakit de yoktur obada sadece kadınlar, çocuklar ve yaşlılar vardır. Geleneklere göre erkeklerin tamamı askerdir. Herkes ne yapmasının gerektiğinin bilincindedir bu nedenle hareketlilik bir karmaşa olmaktan uzaktır. obanın farklı taraflarında 2 koyun sürüsü vardır çobanlar bu sürüleri toparlamaya gitmişlerdir. Derken obanın savaş alanına bakan kısmındaki sürüyü toparlamaya giden çoban tepenin ardından gelen nal sesleriyle irkildi başını bir umutla tepeye çevirdi ve seslerin yaklaşmasını bekledi. Tepenin ardından çıkan ilk atlıyla beraber çobanın tüm umutları suya düşmüş oldu arkasını döndü ve tok sesiyle obaya bağırdı
-Geldileeeeeeee...
sözlerini bitirememişti çoban çünkü atlılar çobana çoktan yetişmişti ve artık çobanın başı gövdesinde değildi. Atlılar hiç hız kesmeden obaya daldılar büyük bir kıyım başladı kadınlar eşlerinin kurulu vaziyette kendilerine bırakmış oldukları kundaklı yaylarla atlılara karşılık verdiler.30 atlıdan 14 ü öldü ancak bu hayatta kalanları daha çok sinirlendirdi.Bey in ailesi çoktan kılıçtan geçirilmişti atlarına güç bela binen 40 kişi farklı yönlere doğru at sürmeye başladılar ve yeterince uzaklaştıklarında her biri saklandılar obaya dönmeye cesaret ettiklerinde aradan üç gün geçmişti ilk grup obaya döndü karşılaştıkları manzara dehşet vericiydi yanmış otağlar ve obanın meydanında bir tepe haline getirilmiş tanıdıklarının cesetleri. ancak oturup üzülmeye zaman yoktu derhal yağmada gözden kaçmış eşyaları aramaya başladılar 6 kundaklı yay ve 50 ok buldular. sürüden kaçmış 18 koyunu bir araya topladılar ve başkaları da gelir mi diye 2 gün daha obada beklediler öyle de oldu kurtulan son kırk kişi toplanmıştı 3 ileri gelen yaşlı 1 nene 20 kadın 15 erkek çocuğu ve sadece 1 kız çocuğu hayatta kalmıştı. Yaşlılar burada kalmanın artık çok tehlikeli olduğu, hayatta kalmanın tek yolunun güneşin battığı yerdeki denize ulaşmak olduğunda hem fikirdi(tahminimce hazar denizi)ve 40 atlı böylece yola koyuldular