2008 yılında öğrenciyim ama nasıl öğrencilik görsen şaşarsın. Cepte para yok, hafta sonu oluyor yurt arkadaşlarım "haydi sinemaya hooo" diye bağırışıyorlar. Tam diyorum gelip beni de çağıracaklar, her hafta sonu para ayırıyorum bir şekilde gidip gelmelik. Bir iki üç derken bu bağırma furyası başladığından beri çağırmıyorlar. Bir gün odadayım yine bağırdılar falan, dedim nasıl olsa çağırmıyorlar anasını satayım hiç heyecana gerek yok. Yan odada toplandı gençlik, konuşuyorlar aralarında "ya Alkın'ıda çağırsak mı ?" falan, sonra boş verdiler gittiler. O gün karar verdim hafta sonları çalışacağım ki cebime para girsin. Hafta içi de ben kendim giderim. Zaten Cuma günüydü çıktım şehir merkezine gez babam gez. Aradan bir saat geçti geçmedi bir ilan gördüm telefon satan bir yerde. "Eleman aranıyor." Girdim içeriye sordum abi iş varmış ben çalışayım mı hafta sonları? Cumartesi Pazar tüm gün dururum fazla da para istemem 10 lira ver yeter.
Adam beni öyle görünce gözleri parladı. Parlamaktan kastım "oo bedava işçi" diye değil. Duygulanmış adam gözleri yaşarmış da ondan parlamış. Öyle baktı içli içli gel bakalım dedi. Oturdum karşısına, nerelisin nerden kimlerdensin derken yarın gel dedi. Aradan 3 4 hafta geçti, abi de 10 lira değil 20 lira veriyor ha bonkör adam. Yemeğimi falan karşılıyor çay ısmarlıyor.
Neyse aradan bir kaç hafta geçti e alıştım artık getir zütür hangi parça nereye falan derken, usta kalktı eşi yemeklik malzeme istemiş onu almaya gitti. Tamirci abi var arkada 30 lu yaşlarda o telefon tamir ediyor ben de kasanın yanında oturuyorum. Yaşlıca bir amca girdi böyle beyaz sakallı, başında takkesi örgü, ceketini de eline almış, sol koluna atmış, elinde telefon var kırmızı, 5210 mu artık neyse, eller de titrek, öyle titreye titreye uzattı telefonu bana. "Amca hayırdır bozuldu mu telefon neyi var?" dedim, işte o soruyu sormaz olsaydım keşke. Keşke o işe başlamaz olsaydım, keşke o sözleri duymamış olsaydım.
Yaşlı amca az durdu, gözleri kızarmış böyle bir kötü olmuş zaten, yaşlandı gözleri, ağlamaklı oldu, dedi ki "Oğullarım beni hiç aramıyor. Bir bakın bakalım bozulmuştur dediler bana. Ben de bilmem nasıl aranır. Sormak, başkasından istemek zoruma gider benim. Ben çocuklarımı kendim bakıp büyüttüm, hiç kimseden bir şey istemedim, okuttum everdim gönderdim hepsini ama 2 bayram geçti hiç aramadılar. Bozulmuştur ha bir bakıver." Ne yapacağımı şaşırdım. Zar zor nefes alıyorum böyle nasıl ısındı vücudum. Ne yutkuna biliyor ne konuşabiliyorum. Şuan bile gözlerim doldu...
Dedim yaşlıdır anlamaz aldım elime bir tornavida koydum kenara ki bir şey yapacağım sansın. Kapağını falan açtım hattı çıkardım taktım açtım geri telefonu. Bir şey de yok telefonda.
Baktım Oğlum Ersan, Oğlum Ercan, diye kayıt etmiş birileri, iki numara var, ikisine de mesaj attım durumu anlattım. Bu akşam arayın ne olur, telefonu tamir ettiğimi söyledim, diye yazdım mesaja. Ne yapayım? Amca aramıyor seni çocukların da diyemedim. Umarım aramışlardır seni be amcam, umarım aramışlardır da gülmüştür yüzün.