20 Aralık 2026
Insanlar yeni bir galaksi buldu.Bu galaksi'deki gezegenlerde yaşam olduğu iddaa edildi.

14 Haziran 2027
O galaksi'deki gezegenlere insansız uzay aracı gönderilme kararı verildi. Dünyadan o gezegenlerin arasında bir milyon ışık yılı olduğunu tespit ettiler.

26 Ocak 2132
Dünyada hiç görülmemiş birşey amerika kıtasına iniş yaptı. Amerika güvenlik güçleri hemen oraya hızla vardı. Yirmi dakika sonra uzay gemisine benzer cisim birden ortalıktan yok oldu. Amerika hükümeti, uzay gemisine benzer hiçbir şeklin dünyaya inmediğini, bu söylentilerin tamamen yalan olduğunu açıkladı.

17 Aralık 2132
Dünya koalisyonu toplandı.Bu koalisyonda her devletin bakanları yer aldı ve bir toplantı düzenlediler.

18 Aralık 2132
Her ülkede, canlı yayın kanallarında son dakika gelişmesi verildi. Başlık şu sekildeydi;
Uzaylı Varlıklar Dünyamızda !!!

Herkes bu açıklamaya şok olmuş, ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Dünyadaki bütün devletler tek bir bütün olmaya başlamışlardı.Bin yıldır bitmeyen terörü bir ayda bitirmişlerdi.Bir bütün olma sebebi neydi ?

Artık daha da bilime önem veriliyordu. insanların küçücük projelerine milyarlar harcanıp hayata geçiriliyordu. Bunu devlet koalisyonu destekliyordu.Son on yılda teknoloji inanılmaz bir şekilde gelişmişti. Artık tabanca gibi silahlar yerine, insanın biyolojisiyle genleriyle birleşen elbiseler yapılıyordu. Asker alımı son hızla devam ediyordu. Askerler en güzel şekilde çok hızlı eğitilmeye başladı. Sanki insanlık bir savaşa hazırlanıyormuş gibi içimde bir his vardı.

15 Mart 2134
işte benim hikayem de bu tarihte başlıyor. Dünya 7.Ordu Yedek Subaylarından birisiydim.Çok zor eğitimlerden geçmistim. Bugün hayatımı değistiren bir günün başlangıcına uyandım.Üstlerim beni apar topar arayıp, sahildeki üsse çağırdılar. Silahımı alıp evden çıktım. Oraya vardığımda dünya koalisyon güçlerinden oluşan dünyanın en yüksek rütbeli generalleri orada bekliyordu.Ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyordum.Bir adam beni karşıladı."Hadi işimiz daha çok, beni takip et" dedi. Generallerin yanından geçerken utana utana asker selamı verdim.O adamla gidecegimiz yere gelmiştik. Burası son teknoloji ile donatılmış fabrikaya benzer bir yerdi. iceride onbinlerce insan vardı. Bunların hepsi askerlerden ve bilim adamlarından oluşuyordu. Dünyanın en iyi mühendisleri de oradaydı. Askerleri içeride özel olarak bir odaya alıp öteki bir aşamaya gönderiyorlardı. Sıra bana gelmişti. iceri girdim, içerideki gorüntüyü gorünce tüylerim ürperdi. iceride bir mühendis, birde nanoteknolojiden üstün olan bir elbise vardı.Bu elbiseyi ya isteyerek ya da zorla giyecektim.Bu teknolojiyi üstüme giydiğimde birden vücudumda felaket bir acı hissettim. Kalbim saniyede 10 kere atmaya başladı.Bir an öleceğim sandım. Giysi vücudumdaki genlerle tepkimeye giriyor, vücudumla birleşiyordu.

Okuyan varmı panpalarım ona göre yazacağim bu yazdıgım hikayede paralel evren zamanı geri alma birsürü fantastik şeyler olucak okuyan varsa yazayım ..

Beyler 1 milyon olacaktı. Milyon yazmayı unutmuşum amk neyse okuyuonuzmu yazammı ?

Elbise vücuduma yapışmıstı. Normal bir insanın zıplayamayacağı şeylere zıplayabiliyordum. Ortalama bir insandan yüzbin kat daha güçlüydüm. Kendi kendime şu soruyu sordum. Bana bu teknolojiyi neden verdiler?

Bu aşama bitmişti. Beni bir sonraki yere aldılar.Bu yerde benden onbinlercesi vardı. Korkmak istesemde korkamıyordum.Bu aşamada ögrencektik.Bu teknolojiyi kullanmayı öğrenecektik.Önümüzden yapay zekalı çok hızlı hareket eden metalimsi şeyler geciyordu.ilk antermanımız bu metallerdi. Hızlı bir şekilde elbisenin silahlarını kullanmayı ögrendik.Bu tam bir hafta sürmüştü.Bu bir haftadan sonra dinlenmemize izin verdiler. Hepimiz orada bulunan teknolojilerin üstünde yattık. Sabah olmaya yakın genareller bizi uyandırdı. Sesli bir şekilde "Askerler bugün çok değerli bir gün, bugün zafere ereceğimiz gündür." diye anons yapmaya başladılar. Kendi kendime noluyor diye düşünürken, herkesi insan yapımı üst teknoloji helikopterlere bindirmeye başladılar.Ben 56 nolu helikoptere binmiştim.

Herkes ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.Üst rütbeli bir asker;
-Biraz sonra kumsala ineceğiz. Orada dünyanın kısacası insanoğlunun en büyük savaşı olucak. Sakın ha sakın ölmeyin!!
Kanımız donmuş bir şekilde helikopterle gidiyorduk.Biz bir halata bağlı ayakta bekliyorduk. Birden helikopterin altı açıldı.
-Atlamaya hazır olun askerlerr!!
10'dan geri sayım başlamıştı.On,dokuz, sekiz,yedi.. bommm..
Helikoptere birşey isabet etmişti. Yere çakılmak üzereydik. Herkes halatını kesti ve kumsala atladı. Kumsalda indiğim anda kanım donmuştu.Şok olmuştum, hareket edemeyeceğim dereceye geldim. Karşımızda uzaylılar vardı.Bu uzaylılar ahtapot'a benziyorlardı. Efsanevi hızlı hareket eden canlılardı.Bir askerin kafasını 1 saniye olmadan koparttığını gördüm.Bu teknolojik sandığımız elbiseler onların yanında sıfır kalıyordu. Onlara karşi savaşamazdim kendimi hemen bir yere attım, saklanmaya çalışyordum. Birden devasa bir uzaylı gördüm.Bu uzaylı hiçbir uzaylıya benzemiyordu. Devasa bir şeydi ama ağır hareket ediyordu. Beni gördü, birden yanıma yaklaşmaya başladı. Sağıma baktığımda kafası kopmuş elleri olmayan bir ceset görüyordum. Cesedin yanındada öteki bombalardan farklı bir bomba vardı. Hemen onu aldım. Uzaylı birden koluyla beni kuma yapıştırdı.Bir kolumu kaybettim.Ölüceğimi anlamıştım.Tek kolumla bombanın pimini çektim. Birden kendimi evimde buldum.Bu gördüklerim bir rüyamıydı?
Birden telefonum çaldı arayan üstlerimdi. Sahile gelmemi söylediler.Şaşkınlıkdan korkudan ölüyordum. Aynı şeyi bir defamı tekrar ediyordum.

Okuyan varmi panpalarim