1 yıl önce ege bölgesinde bi dağın başına göç ettim. bunu yapmamın sebebi her şeyi çok hızlı tüketmiş olmam, bağımlılık problemim ve biraz kendimle baş başa kalmak istemem oldu. dağa bayıra verince kendimi ne kadar güzel bir coğrafyada yaşadığımızı farkettim. kitaplarda tanımlanan bir ormanın ıssızlığını kendim gördüm, begonvil kokusunu kendim duydum, dağ köylerindeki köylülerin günlük sorunlarını kendim dinledim. kendi hikayemi kendim yazdım. bu durum çok hoşuma gidiyor.

bence herkes hikayesini yazabilmeli. bir odaya kapanıp, bilgisayar ve ıvır zıvırla ömür geçirmek dünyanın en aciz isteği diye düşünüyorum. başkalarının sana sunduğu hikayelere burun kıvırıp kendin bir şeyler keşfetmelisin. tiksinme hissin de geçecek. pamuk gibi biri olacaksın. bir gün pamuk şeker yiyeceksin, yörük gibi ısırdığın için burnuna bulaşacak. ben de burnunu yalayacağım.

1 bilgisayar ömrümün sonuna yetecek kadar soğuk çay ve yer fıstığı karı olmasa da olur bıkmışız zaten dıbını gibtiklerimden insan görmeye tiksinir oldum