Havanın inceden aydınlanmasından dolayı iyice farkedilir durumdaydım hafif hafif sürünür vaziyet 3-4 dakikada bir yavaş yavaş hareket ederek görünmemeye çalışıyordum. Bir ara kafamı kaldırdıgımda nöbette duran adamların hafifçe sızdığını gördüm bunu fırsat belleyerek ayaklandım ve ayakkabımın uçlarında yavaş yavaş çömelir vaziyet yürüyerek evin arkasına doğru gitmeye başladım. Tam o sırada son anda tam gözden kaybolacağım derken kapıda nöbet uran adamlardan biri "kimsiin lan sen" diye bağırarak olduğum yere doğru ateş etti yavaş ve titiz adımlarımı hızlandırarak hemen kendimi duvarı siper ettim ve sadece bekledim. Silah sesinden olacak ki dün gece onları nöbet bırakan adam aniden dışarı çıkmıştı "ne oluyor ne oluyor?" diye bağırıyordu. Kapıda nöbet duran adam "biri var şu duvarın arkasında biri var." Bir anda evden çeşit çeşit insan çıkmaya başladı takım elbiseli adamlar bulunduğum duvarın etrafını sarmıştı. Yapacak pek bir şeyim yoktu ellerimi havaya doğru kaldırdım derin bir nefes aldım kendime siper ettiğim duvarın arkasından "silahım yok sıradan bir insanım size bir zararım olmadı, olmaz" diye bağırdım. Bu söylemden sonra adamları dışarıda nöbet bırakan kişi yanıma geldi ve omzumdan tutarak beni kaldırdı "ne işin var lan burada kimin köpeğisin sen" dedi. "Yemin ederim düşmanlarımdan kaçıyordum ki buraya geldim cinayet işledim beni terkettiler buraya bırakıp gittiler" dedim. Adam bir anda elini omzumdan çekti "cinayeti ne zaman işledin" diye sordu. "Geçen gece diye ekledim."
"O sensin demek" dedi. "Refiğin oğlunu öldüren kişi sen misin lan yoksa" dedi.
Galiba tekrardan bir karmaşa içerisindeydik eğer bunlarda Refiğin yakını çıkarsa, dostu çıkarsa yaşamaya bir sebebim yoktu o sıra o kadar darlanmıştım ki nefesimi tutup intihar bile ederdim..
Çok cesaretli gözükmeye çalıştım ve "evet benim de siz kimsiniz?" diye sordum. Adam bana bakarak "Refik ağanın kanlılarıyız. Bizim kan zamanımız 92'de başladı. O günden bir ondan gider bir benden evin içine bakarsan dün gece kimden gittiğini anlarsın" dedi.. Hafif tebessüm ettim ve başımı kaldırdım sadece dinliyordum. Adam bana bakarak "ben Adem ölüm emrinide, ölüm uygulamasınıda ben yaparım. Azrail değilim ama azraili çok severim. Sana bir teklifim var benimle gel" dedi..

Hızlı şekilde üstümü giyinip telefon, anahtar,sigaramı alıp acil şekilde koşuşturarak evden çıkmaya hazırlanıyordum ki tam kapının dibindeyken kapı çaldı o an başımdan kaynar sular döküldü. Bir elim ayakkabımda diğer elim yüzümde derin bir "hasgibtir" çektim. Kapıda sesler vardı gelen kişi her kimse 2 kişiydi hiç sesimi çıkarmadım oldugum yerde sadece bekledim ardından kapı tekrar vuruldu bu sefer kapı sesinin ardından "oğlum" diye bir ses geldi. Bu ses annemin sesiydi bir anda hiç düşünmeksiniz açtım kapıyı karşımda gördüğüm manzara -annem, babam ve ablamdı.. "Sürpiz" dediler ve yüzlerinde tebessüm vardı. Ben şok vaziyette onlara bakıyor onlarda bana bakıyordu. "Ee buyur etmeyecek misin lavuk" diye ses etti babam. "he tabi tabi" gelin diye seslendim ve onlar eve geldiğinde artık ne olursa olsun diyerek montumu çıkardım ve onlarla oturdum.
Sürekli bir tedirginlik hissim vardı, sürekli camdan dışarıya bakarak birini bekliyor gibiydim annem bunu farketmiş olacak ki yaklaşık yarım saat sonra sordu. "oğlum birinimi bekliyorsun ne bu telaş"
"Yok ya" deyip geçiştirdim" o sıra babama "bir gelir misin baba bir şey konuşacam seninle" diye ses ettim.

Bu mesajı okuduktan sonra hemen montumu giyip evden çıktım. Aşağı indiğimde 2 tane kırmızı reno brodvay araba bir tanesinin başında 3 kişi, diğerinin içinde 4 kişi olan binanın girişini süzen adamlar vardı. Binadan çıkar çıkmaz sağa döndüm ve yürümeye başladım arkamda bir hareketlilik hissediyordum bir anda pat diye siyah gömlekli bir adam kolumdan tutarak "buraya gel" diye ittiriyordu beni. "Noluyor abi, ne oldu?" diyerek söylenirken beni beyaz saçlı çok taşşaklı gibi gözüken bir adamın karşısına getirdiler. Bu Refik denen kişiydi yani Kaderin babası ben tanımıştım ama o beni tanımıyordu.
"Adın ne?" diye sordu.
O an aklı dengem şaştı her şeyi unuttum bir isim uydurmalıydım "Abdullah" dedim. Tabi Refik adımın M*** oldugunu biliyordu.
"Sen şu çıktığın binada M*** diye birini tanıyor musun?" diye sordu.
"Tanıyorum" dedim.
"Kimdir o bakalım söyle bana kaçıncı katta" diye sordu.
"4. kat 2/1" dedim.
Refik tamamen benim M*** olmadıgıma ikna olmuş gibiydi. "Abdullah kardeş eyvallah var git yoluna" dedi ve bende "eyvallah" diyerek yürümeye devam ederken Refik bir kez daha seslendi bana: "hele gel bakıyım şöyle" deyip kolumu tuttu.
ve o cümleyi söyledi. "Bi kimliğini çıkar hele sen... "

şwflwerpfwepflepfwlflewpf

Okuyoruz yaz panpa

Rezimi aldım

hikayeci reyiz eskiden hatırlıyom sanki seni yavaş sık ama biraz ziyaa zaa adı üstünde kader kaderini bitirimiş işte büyü gibi :d

rezervasyon

Güzel hikaye dinlemedeyim.

rez amk hikaye yok diye dün gece başlık açmıştım herkes hikayeye başlamış

rez ulan

Prezzerved

hikayeye ilgi geldi işte panpa yardır akşam

Kalk evlat yerine yat

ANANIN AMI

yaz xd xd

okurum yerimi aldım

illa giriş yaptıracan yani yaz işte

Yaz knk iyi hikaye

park ediyorum. okuyacam.