Çok iyi hatırlıyorum Ramazan'ın 1.günü balkonun önüne miyavlayarak gelmişti (balkonumuz yere sıfır) aldım içeri. Tahminen 3-4 aylık minnak bi kediydi şimdi ise şu gecelerime eşlik eden kedim benim kadim dostum oldu. Onun anne özlemi benim ise yalnızlığım. Geceleri karnımın üstünde uyurken ona baktığımda kendimi görüyorum. Terkediliş, yalnız bırakılış... Ona bakarken gözlerimin dolduğu oluyor, uyurken göğsümde nefesini hissedince içimin geçmesi belkide birilerini özlediğimin göstergesidir.

edit: foto temsili