4-5 sene önce. Hayatımı yerinden oynattı amk. Bugüne kadar hep anlatayım anlatayım dedim ama gururuma dokundu da anlatmak istemedim. Tepki alırım diye endişe ettim belki. Saçma sapan entry girenler olur da zaten sıkkın olan canım daha çok sıkılır diye de belki endişe ettim. Zaten vicdan azabı yaşıyorum yıllardır. Anlayışsız bir iki kişi çıkar da iyice cehennem eder hayatımı diye de sustum hep. Ama anlatacağım artık hemde ne olursa olsun. Bir iki dinleyen olsun yeter. Hem dertleşmiş olurum hem yüküm azalır. Sesime ses veren olursa tabi ?

Üniversitede ilk yılımdı işte. Benim gibi bir adam okusa ne olacak. itiraf etmem gerekir aileme yaranmak için okudum yoksa adam olacağımdan degil. Gittiğim yer de bir taka benzese tabi. Küçümsemek istemiyorum ama şehir demeye bin şahit lazım. Sosyal imkan hele hiç yok neredeyse. Babam zütürdu ilk oraya beni. Okul kaydımı beraber yaptırdık. Tabi değişik hayallerle gidiyor insan. ister istemez beklentileri oluyor. Ne kadar engel olmak istesem de benimle geldi adam. Hayatımın her yerinde olduğu gibi yine benim yanımdaydi. Hayalini kurduğum üniversite bu muydu yani ? Birkaç kuru bina ? içine edilmişti saniyesinde hayalimin. Bizi bir salona aldılar kayıtta. Veliler giremedi içeri. Bir salon ve yüze yakın insan. Bunlar benim sınıf arkadaşlarım diye düşündüm. En arkaya geçtim tek boş yer olan yere. Esmer bir kız oturuyordu olabildiğince kara saçları vardı. Güzel guluyordu.

oturabilir miyim dedim. Tabi buyrun oturun dedi usulca. Ben bilmem ki bir kıza soru nasıl sorulur. Bir kıza bilmem nasıl cevap verilir. Oturmak için izin istediğim kizin yüzüne bakmadim neredeyse. Bir saçını gördüm zifiri siyah bir de boynunu biraz olabildiğince esmer. Şimdi sapik diyen olacak amk gözüme çarptı sadece boynu. Yoksa cekinirim bakamam öyle. Biraz böyle büyüdüm ben biraz içine kapanık biraz sıradan biraz kaba. Hoşgörü nedir onu da bilmezdim amk dalga geçeceksiniz ama bacaklarım titredi kızın yanına oturunca. Önümüzde formlar vardı millet harıl harıl doldurmaya başlamıştı bile. Karsimda ayna olsa o halimden korkardim herhalde .

Yanımdaki kız gömülmüş bir şeyler yaziyordu önündeki formlara. Gözüm kalemine ilişti. Beyza diye yazdı.

henüz elime kalemi almadan babam geldi aklıma. Şimdi dışarda beni bekliyor. Annem öldükten sonra bu adam beni hem bekliyor. Okula gitmemi bekliyor okuldan dönmemi bekliyor, yemeğe bekliyor , hafta sonu bekliyor, hafta içi bekliyor , hep bekliyor. Bir kere hiç unutmam bir arkadaşımda kalmam gerekti ders çalışacaktık sabah eve gelince masada uyuya kaldığını gördüm. Yemeği önünde ama dokunmamış. Küçük bir çocuk gibi aynı huysuzlasiyor ben biraz yalnız kalınca. Yalnız kalayım istemiyor , yalnız bir iş yapayım istemiyor, bir yere gitmek istersen yalnız gideyim istemiyor. Simdi ben olmayacağım ya yaninda ne yapacak şimdi? Nasıl dayanacak ? Bir abim var benimle muhabbeti olsa bile evden uzun zaman önce kaçmış. Babamla konuşmuyor babamın onu sevmediğini düşünüyor. Bu konuya ilerde girerim artık.

Ben daha başlamadan kız bitirmiş bırakmış bile kalemi elinden. Ona baktım ama niye baktim bilmiyorum oda dönüp bana baktı. Sen niye yazmıyorsun dedi ? Cevap veremedim bile kaleme sarıldım.

yazmam gerekenleri yazıyorum ama bir yandan da titriyorum amk. Daha önce bu kadar yakınına bile oturmamıştım bir kızın. Tipi olan bir çocuktum derslerim de iyiydi ama garip gelebilir lisede tiksiniyordum kızlardan. Top musun diye sormadan ben cevap vereyim , değilim. Kızların özenti olmalarından , sabah evden düzgünce çıkıp derse girmeden hemen önce makyaj yapmalarından , eteklerini bir karistan daha fazla katlamalarindan ve yapmacık yapmacık konuşmalarından tiksiniyordum ve hala da öyleyim. Öyle olmayan tek bir kız vardı lise de oda bana yüz vermiyordu zaten amk

Bir yandan titreyip bir yandan yazmaya devam ederken bir ses daha duydum yanımdan. Mocha dedi bir ses. Dönüp kıza baktım bana bakıyor. Hemde çok güzel bakıyor amk. Güneş görse batmaz bir daha , yıldızlar görse bir daha sönmezler gün aydınlık olsa bile..

yazdığım kağıtlara bakmış o da. onun ismi de kendisi gibi çok güzeldi. Veya ona o gözle baktığım için ismini beğendim birden. Yoksa ilk kez duyduğum bir isim değil neticede. Herkes bitirmişti formları doldurmayı ayaklandı millet formları teslim etmek için. Ama baktım o kalmıyor o kalmayınca bende kalkmadım. Herkes bırakmış formlarını kürsüye ama biz henüz kalkmamıstık. Hala titriyordu bacaklarım amk.

Tanıştığıma memnun oldum dedi bir kez daha dönüp. Tanismadik ki dedim zor çıkan sesimle. Elini uzattı bana -Ben Beyza dedi cakilip kaldım olduğum yerde elimi uzattım bende zar zor -Mocha ben de

birlikte kalktık oturduğumuz yerden. elini uzattı bana -ver ben bırakırım dedi formları gösterip lan bir kız daha ilk anda niye böyle sıcak davransın. içimiz pis amk bizim kaşar bir kız diye düşündüm o an. Aklimi gibeyim. Bize iyilik de yaramıyor amk

Salondan çıktıktan sonra öğrenci kimliklerinin dağıtıldığı yere gittik beraber. Belki benimle gelmek istemez diye biraz hızlı yürüdüm ben yetişti arkamdan omuzuma dokundu hafiften
-Neden beklemiyorsun acaba ?
Sesim çıkmadı gene amk. duraksadım yurumeye devam ettim sonra onunla beraber

kimliklerimizi aldıktan sonra aynı koridoru geri yürüdük. Çıktık binadan. Babam hemen kapının girişinde bekliyordu beni. Bana doğru yürüdü zaten hemen. sarildi sanki yıllardır görmüyormuş gibi sarıldı bunu hep yapıyor zaten okuldan eve dönünce de sarılıyor sanki kaybetmiş de geri bulmuş gibi. yanimdakj Beyzayi gördü sonra siritti hafiften. Beyza bana baktı elini uzattı tekrar bacaklarımjn titremesi kendini biraz daha bırakmıştı Allah'tan sesim de biraz daha kendine gelmişti. Görüşmek üzere dedi döndü arkasını onu bekleyen birileri vardı oraya doğru yürümeye devam etti. Seslendim arkasından görüşürüz diyebildim ancak. Aklıma sıçayım görüşürüz nedir ? Sanki asker arkadaşın diye geçirdim içimden. Babama baktım tekrar. Güldü yine

kayıtlardan yirmi gün sonra falan başlıyordu okul. Babamla bu şehri dolaştık biraz. 4 yıl burda yaşayacağım için sevmeye başlamam lazımdı. Ama neresinden baksam hangi caddeye girsem sinmiyordu içime. Daha şimdiden kendi memleketimi özlemiştim. Beyza geldi aklıma sonra. Hah dedim bu şehri sevmek için bir sebep .

Ulan aklıma geldi de tekrar sovmeye başladım kendime. Keşke bir bahane bulsaydim da telefon numarasını alsaydım amk diye. Gerçi konuşmaya bile curret edemezken telefonunu nasıl isterim diye düşünüp sakinleştirdim kendimi.

eve dönmek için otobüs terminaline geldik babamla. Hala laf söylüyorum tabi adama. Keşke sen gelmeseydin , bak yoruldun o kadar , ben tek başıma gelir hallederdim gibi laflar işte. Adam kalkıp benim için nelere katlanıyor ben neler söylüyorum. En başta dedim ya hani hoşgörü nedir çok bilmezdim o dönem ben. Karşımdaki insan benim babam. Hemde her şeye rağmen yanımda olan adam.

Otobüsün hareket etmesine bir saate yakın vardı. Ben biraz açtım bir tost aldık yemeye başladım saati beklerken. Otobüs perona yanasmisti bile. Yolcular valizlerini yerleştiriyordu. Başka yolcular onları uğurlamaya gelenlerle son anlarını yaşıyordu.

O aralar sigaraya yeni başlamıştım. Şimdi neden başladın diye soran olursa bilmiyorum amk başladım işte. Annemin yokluğu belki itti beni ama bu değil bahane. Ben bi lavaboya kadar gideyim dedim babama , ayrıldım ondan uzak bir yere gidip sigaramı yaktım. Camel içiyordum. Camel sigara ile ilgili ufak bir anektot paylaşacağım ilerde

sigaram yarı olmak üzereydi. Saate baktım yaklaşık yarım saat vaktim var hala. Hiç acele etmeden tadına vara vara içiyorum sigaramı. Bir kuytu bank bulmuş oturmustum. abim geldi aklıma. Buraya gelmeden önce arayıp haber vermiştim. Acaba arasa mıydım bir kere daha dedim içimden vazgeçtim sonra aramadım

Çok geçmeden başım önüme eğilmiş salak salak düşünürken bir kadın sesi duydum yakınca bir yerden.
-atesiniz var mı acaba

Kaldırıp baktim başımı. Beyza bu amk. Hay ben böyle şansa köpek olayım. Bir şey yapamadım gene amk gülümseyebildim sadece biraz. Yanıma oturdu.

o kadar garipsedim ki o anı dilim tutuldu sanki. bacaklarım yeniden titremeye başlamıştı. gecenin karasinda daha esmer duruyordu teni. Saçları daha koyu gözleri daha parlak. Aşık mı oluyordum bilmiyorum ama normal bir durum değildi bu. o kadar sessiz kaldım ki kız dönüp sormak zorunda kaldı

-Beni tanımadın mı diye

Tanıdım tabi dedim cılız bir sesle. Beyzasin sen. Güldü. Güldüm bende salakça. Sigarasını yaktı. Cameldi sigarası

yolculuk nereye dedi siyah gözlerini bana dikip. Ağzımı açıp öyle güzel bakma demek istedimse de diyemedim. Öyle güzel bakma aşık olurum diyemedim. Öyle güzel bakarsan seni severim ben de diyemedim. Sadece tek kelime çıktı ancak ağzımdan memleketimi söyledim. Çok şaşırdı ama anlamadım niye bu kadar şaşırdığını. Güldü gene sonra. Acaba sesim mı ince çıktı dedim icimden. Sigaramiz bitti kalktık oturduğumuz yerden ama benimle beraber geliyordu. Sen nereye dedim. Baktı yine gözlerini dikip. Aynı yere gidiyoruz dedi.

babam yine yanyana gördü bizi. Anlamsizca siritti yine. Yanımdan ayrıldı Beyza onunla beraber olan diğer iki kişinin yanına yöneldi. Sanki kalbimde beraberinde gitti amk. Biraz daha kal demek istemedim de diyemedim yine. iki erkek vardı yanında sanırım babası ve kardeşiydi. Otobüse bindiler onlar bizde arkalarından bindik. Aynı otobüsle aynı şehre gidiyorduk. Ama hala telefon numarasını istemeye curret edememiştim. ilk fırsatta isteyeceğim diye soz verdim kendime. Koltuklarimiza bakıyordum. ilerledim koridor boyu. Baktım hemen arkalarında oturuyorduk amk. Başka bişey istesem olackti sanki o an. Sevinçten yerimde duramıyordum bu kez. içine kapanık olan ben sevinçle dolmus belki son birkaç yildaki en güzel günümü geciriyordum

koltuklarimiza oturduk. Beyza hemen önümde oturuyordu benim. Yanında da babası sandığım adam. Arkasında oturduğumu görünce o da şaşırdi bir kez daha. Yanındaki kişiye beni söylediğini duydum sonra beraber arkaya döndüler. Bak amca dedi bu Mocha aynı sınıftaniz bugün kayıtta tanıştık. Amcası elini uzattı ben ve babamla el sıkıştı.

Babası yoktu Beyzanin annesi de yoktu. Yıllar önce bir trafik kazasında kaybetmişti ikisinide. Tek çocuktu ve o kazadan sonra amcası bakmışti ona. Oğlum dedi bu kız burda sana emanet. Lan emanet edecek ne halimi görmüştu diye geçti içimden. Sonra baktım bana dikmiş gözlerini Beyza. Sustu içimdeki ses.

otobüs hareket etti az sonra. Tabi o an hala neden babası yanında degilde amcası burda diye düşünmüyor değilim. Dedim herhalde işi filan vardır. Sonradan bahsetti Beyza bana kazadan. Koltukların arasından saçları dökülüyordu önüme ve ben onları izliyordum. Bir insanın saçlarına karşı konuşmayı öğrendim orda. Saçlarından cevaplar duymayı sonra. Arada dönüp dönüp bakacak gibi oluyorsa da bir türlü gozgoze gelemiyorduk. Yıllardır çekingen olan ben kızla gozgoze gelmek için can atıyordum. Yine numara konusu geldi aklıma. ilk dinlenme yerinde konuşur alırim diye kafamda konuşacağım şeyleri kuruyorum bir yandan, bir yandan saçlarına dalıyorum uzun uzun. Aklıma geliyor hayal meyal , annemin saçları gibi diyorum aynı

üç saat sonra falan dinlenme yerine geldi otobüs. milletin bir kısmı uyuyordu hala. Babam böyle uzun yolculuklari uyuyarak geçirir zaten. Kıyamıyorum ona böyle görünce. Çok yoruyor kendini benim için. Bazen hak ediyor müyüm diye düşünüyorum açıkçası. Belki etmiyorudur. Babamı uyandırdim kalkkip bir hava alsin diye. indim bende otobüsten. Ben kalkana kadar Beyza çoktan kalkmıştı bile. Lavaboya gidip elimi yuzumu yıkadım önce. Babam gelmeden bir sigara içeyim diye en uzaktaki masaya geçip oturdum. Beyzanin geldiğini gördüm karşıdan. Elinde sigarası.

-Atesini bir kez daha alsam olur mu dedi gülerek

Artık biraz daha kendimden emindim. Artık bende dikip gozlerimi bakabiliyordum onun gözlerine.
-Numarani versene bana dedim aniden. Hiç kurduğum gibi bir cümle olmamıştı bu amk

çok kabasin dedi bana gözlerini dikerek yine. Anlamadım tabi önce ne olduğunu. Yanlış bir şey mi söyledim diye geçti içimden. Hayır yanlış bir sey söylemedim ki ben neden böyle dedi bu kız.

Karşıma oturdu sonra. Korkudan bir şey de soramiyordum. Az çok bi cesaret toplamıştım hepten gitti oda amk özgüven filan sifirlandj. Kız baktı zaten moralim bozuldu yüzüm düştü güldü hemen peşinden

-insna bir bahane bulur. Öyle direk bodoslama numara mı istenirmis dedi hafiften kızarak hafiften gülerek

neyse beyler numarayı aldım sonunda. Biraz onunda dediği gibi kaba olmuş olabilir isteme şeklim ama sonuç başarılı. Kalktık otobüse geçtik tekrar. Babam geri gelmiş uyumuştu hemen. Ben zar zor yerime geçtim. Adam rahatsız olup uyanmasin diye. Şimdi numarayı aldım tamam ama bir kıza nasıl mesaj atılır bilmiyorum ki ben. ilk ne yazılır ilk ne söylenir hepsi yabancı olduğum konular. Düşündüm düşündüm baya düşündüm. En son bulamayınca açtım telefonu öylesine bir şey yazdım

- saçlarınla konuştum.
diye saçma sapan bir sey korkuyla karışık gönderdim kıza mesaji

ama kalbim yerinden firlayacak gibi atıyor. ilk kez bir kıza mesaj attım. Ve sanırım ilk kez bu kadar etkilendim bir kızdan. Hemde saçları bu kadar güzel olan bir kizdan. Hemde gözleri.. mesajı gördü sonra bir korku sardı burda beni. Acaba ne diyecek acaba bir şey yazacak mı telaşı ve bu telaşla beraber bariz bir korku. Saçlarını çekti hemen koltuktan sarktigi yerden. Aha dedim yarragi yedim şimdi. Ya kız o gözle bakmıyorsa , ya onun niyeti bu değilse , ya sadece arkadaş olmak istiyorsa gibisinden bin tane soru gelip gelip gitti aklıma o kısa sürede. Telefonuma mesaj geldi ondan sonra.

-istersen biraz da elimle konuş.

Elini uzattı camın yanından. Ruhumu teslim ettim amk o an. Uzandim dokundum eline

sadece bir kaç saniye sürdü o an. Sanki benim içim onun içine gecmisti eline dokununca. Kendimden geçtim neredeyse. Kalbim artık yerinden fırlamışti herhalde. Bu yaşıma kadar bu şekilde tutmamistim hiçbir kızın elini. Elini çektikten sonra da hala sanki elimdeymis gibi eli. Bakıp bakıp gülüyorum elime. Salakca ve çocukça seviniyorum içten içe. Bir mesaj daha geldi telefonuma.

- papatyalar dik avucuna parmaklarımdan.