şimdi diyeceksiniz ki bu kadar kısa zamanda nasıl oldu da bunları yasadiniz bende bilmiyorum amk herşey kendiliğinden gelişti herşey sanki kendi yolunu buldu herşey sanki hazırdı da bizi bekliyordu bir tek biz ekgibtik biz de gelince tamam oldu.

Hayatında hiç kız olmamış bir insan olarak yaşadığım şeyler havalara ucuruyordu beni demek aşk denen şey gerçekmiş demek ki sevmek diye bir şey varmış demek ki hayatta en güzel şeyler gerçektende sarılmak kokusunu bilmek ve yolunu adamakmis. demek ki bir insanın gulmesinde dogabiliyormus yeniden insan, huzurun bir tanımı yoksa bile bir adı varmış demek. Benim için o oldu huzurun adı , benim için unuttuğum anne şefkati o oldu

burda kalmamiz gerekmiyor dedim titrek bir sesle. Benim kalmam gerekiyor senin değil diyemedim amk sanki kovuyormus gibi olacaktim bu seferde. Yinede gidemezdim oraya gitmemem gerekiyordu. Ama ne olduysa nasıl olduysa Beyza ikna etti beni beyler bir dönem gittik beraber okula okul maceralarımj farklı bir hikayede anlatmak istiyorum. Özellikle hafta sonu yazmak istiyorum ki araya iş filan girmesin iki gün boyunca yazabileyim. Okula gittik bir sene zor da olsa dayandım. Sene bitince kendi memleketimize yatay geçiş yaptık ikimizde okula burda devem ettik. Burda kalmamiz gerekiyorsa burda kalalım demitsi Beyza onun dediği oldu yine. Buraya geldik ve burada kaldık. Annem ve babamın evine hala yalnız yaşıyor olsam bile yakın gelecekte hayatimdan çıkaramadıgim tek kızla oturacagiz burada.

Unutmayın beyler bir insanı çok sevebilirsiniz, bir insan da sizi çok seviyor olabilir. Ama bu hayati sizin ve sevdiğiniz insan için daha güzel kılacak şeyler var ,

1. Sarılmak
2. Kokusunu Bilmek
3. Yolunu adamak
4. Feragat etmek
5. Kendinden vermek.

Diğer hikayede buluşmak üzere, selametle.

cenaze taziye isleri derken dört beş gün geçmişti. Okul başlamıştı artık ama ben hala gidememistim gitmek istemiyordum zaten artık hem sogumustum iyice hemde burayı boyle bırakıp gidemezdim. Akrabalarımdan herkes gitmem gerektiğini söylemiş olsa bile gidemezdim diye düşünüyorum. Şimdi kalkıp gitsem bu ev ne olacak ? Nasıl birakacagim babamin annemin yadigarlarini bu şekilde. gittigimde canım daha çok yanacak biliyorum kalmak istedim hep bu yüzden

Bu dört beş gün ölüm gibi geldi bana. Öylesine amansız öylesine sonsuz bir bosluktaydim sanki , ne tarafa dönsem yüksek yüksek kayalar konuyor gibi hissediyordum önüme. Beyza ile de konuşma şansım olmadı bir iki gündür olayı haber verdim ona gelmek istedi ama izin veremezdim ona o kadar fazla ihtiyacım varken beni bu halde görsün istemiyordum. Şimdi belki gitmiştir okula belki burda değildir diye geçiyordu içimden bir yandan da gitse arar ben gidiyorum derdi diye teselli ediyorum kendimi

Beyler bir aciklama yapmak için geldim. Bu 'ben nicksiz kaldım ' nickli o.ç. na itibar etmeyin. Başka bir hesabım yok işteyim hala çıkınca devam edeceğiz. Kendinize dikkat edin.

insanın babası gidince bir dağ başına yıkılmış gibi oluyormuş. Annem ben küçükken öldüğü için bu kadar etkilemedi beni ölümü yokluğu etkiledi tabi ama ölümünü hayal meyal hatilriyorum onun ölümünden çok o öldükten sonra babamın halı geliyor aklıma kolu kanadı kırılmış bir kuş gibiydi aynı. Şu an bende öyleyim kolum kanadim kirildi

Gitmek mı zor kalmak mı diye sorsalar kalmak derim hıc düşünmeden. Kalmak en zoru be abi. elinden bir şey gelmiyorsa birde gideni geri getirmek için bu en zoru işte. Şimdi kim bekleyecek beni yemek masasında. Şimdi kim yalnız kalayım yalnız bir yere gideyim istemeyecek şimdi kime kosacagim ben basim sıkıştığında. En çok da ne koyuyor biliyor musunuz bu masaya tek başıma oturup 3tane boş tabak koymak koyuyor amk

yanina vardım kısa adımlarla kollarını açtı 'gel ' dedi. herkeresinde sanki sarılmak istiyordu o da benim gibi ve kendime güvenimin olmadığını gördüğü için bana destek çıkıyordu sanki bu benim hoşuma gidiyordu ne yalan söyleyeyim.

oturdum karsisina ama bir farklılık vardı masada bir çiçek duruyordu saksinin içinde ,menekseydj. Meraklı gözlerle baktığımı görünce bu senin dedi babana zütür senin yokluğunda bunları sever artık. Annemin menekselerinden sonra benim menekselerimi de sulamak ağır gelmez mi babama diye düşündüm içimden

baya uzun konuştu bu sefer onu dinlemeyi sevdiğimi anladım o konuşurken. Çünkü duymam gereken ve bilmediğim şeyler söylüyordu bilmediğim herseyin tarifini yaparak anlatıyordu bana bir anne gibi

Kalktık oturduğumuz yerden son kez mezarlığa gidelim mı dedi buradayken gidelim dedim mezarlığa doğru yürümeye başladık. Gözlerinden yaşlar aktığını gördüm sonra eline uzattım elimi ama tutmadi bu sefer hatta kaçırdı elini sanki istemiyor gibi alindim o böyle yapınca küçük bir çocuk gibi alindim. Çektim elimi bende yürürken arada bir çarpışıyorduk ama sanki öyle birşey hiç olmamış gibi yürümeye devam ediyordu hiç konuşmuyorduk. deminki konuşan kız sanki o değilmiş gibi susuyordu bu sefer. Çok endişe ettim bu halinden

Mezarlığa girdik bir an durdu bana döndü elimdeki menekşelere baktı , bir şey mi diyecek diye meraklı gözlerle ona bakıyordum bende bozdu sessizliğini sonra

-Hangi ara hayatım oldun sen benjm ?

sarıldım.. beyler nasıl oldu nasıl başardım bilmiyorum ama sarıldım o an. Boyle şeyler yapamam ben kalbim yetmez bir kere ama sarıldim. Bu onunla ikinci sarilmamiz. Teninin kokusu geliyordu burnuma, anne kokuyor diye geçirdim içimden. Daha sıkı sarıldım bu sefer hiç bırakmak istemiyor gibi , kulagima fısıldadı hafiften

- hayatta en güzel şey nedir biliyor musun dedi çocukça bir sesle. Sustum bende amk ne bileyim ne olduğunu ama bende fisildadim kulağına - hayatta en güzel şey neymiş ? dedim yarım kekeleyerek

-Sarilmak. dedi

sana bir tanım yapacağım dedi birden. Başım önüme eğik elimde Camel sigaram vardi. başımı kaldırmaya korkuyordum amk acaba bakışlarını yine dikmiş midir üzerime diye. Zor bela baktım yukarı doğru bana bakıyordu simsiyah

- feragat etmek diye bir şey var. insanın hakkı olan bir şeyden kendi rızasıyla vazgeçmesi bu. bir de bunu şöyle düşünelim başka bir insan için feragat ediyorsun ve o başka insan mutlu oluyor sen böyle yapınca bu mutluluk olarak yetmez mı sana. Mesela bir alışkanlığın var ve sen feragat ediyorsun başka bir insan için , sevdiğin insan için o hakkından vazgecebiliyorsun demek ki gerçekten seviyorsun o insanı demek ki bir insani onun için değişecek kadar çok sevmişsin ve bir insana verilebilecek en güzel hediyedir bu onun için değişmek. Demek ki hayattaki en güzel dördüncü şey feragat etmek.

kendinden vermek için ben boş boş bakınca bir tanım yapmak zorunda hissetti kendini

-Bak şimdi sevgilim , insan feragat ederken kendi hakkı olan bir şeyden kendi isteğiyle vazgeçiyor ama o sey henüz elinde değil tam ele geçirecek ama vazgeçiyor diyor ki kalsın ve başka insan alıyor onu. Kendinden vermek ise daha farklı , insanın zaten sahip olduğu bir şeyi feragat etmesi bu da zaten sahip olduğu bir şeyi karşıya vermesi ama bunu verirken akıbetini merak etmek dahil peşine düşmemeli insan içinden geldiği için vermeli, ne oldu ne bitti dememeli eğer derse samimi değildir zaten o insan. Ben sana kalbimi veriyorum kendimden peşine düşersem kurusun kalbim.

o yol bitene kadar hiç bırakmadım elini o da küçük bir kız çocuğu gibi usluca yürüyordu yanımda. Rüzgar siyah saçlarına vuruyordu arkaya doğru savruluyordu saçları. keşke daha uzun sarilsaydim diye geçti içimden keşke başı omzumda ağlarken daha uzun oksasaydim saçlarını , daha uzun sevseydim. Sonra iki kelimeye kilitlendi içim ve hiç dinmedi o iki kelime , bugün hala dağ gibi içimde yankılanıyor o iki kelime 'sen benimsin , sen benimsin , sen benimsin , sen benimsin '

Bu yaşıma kadar babam baktı bana. Annemi söylemiştim zaten biraz hayali kaldı gözümde o büyüttü evet ama geri kalanı babamla yaşadım ben. Acıyı tatlıyı mutluluğu huzuru onunla öğrendim. En çok kederli olduk bu evde en çok ağladık annemin sevdiği türkülerle geçti gecelerimiz babamin Camel sigarasınin dumanıyla sis çöktü sanki evimize her gece. Camel sigara ile ilgili bir şey eklicem demiştim. Annem babama aşık olmadan hemen önce öğrenmiş sigara içtiğini. ' Camel sigarasi içiyor tütünden anladığı belli ' demiş kendince.

hisimla çıktım evden. ayakkabikarimla vakit geçirmek istemedim hatta terlikleri giyindim koşarak inmeye başladım merdivenleri. Üstüm başım aklıma bile gelmedi tekefonun hala açık olduğunu gördüm bir an Babam diye yazıyordu ekranda koskaca, ben yetişemedim öldü babam.

beni hissetti mı artık veya başka bir seyler mı oldu bilmiyorum arkasına döndü birden. Onu izledigimi görünce gulumsedi lan bazen özellikle o yanımda olmadığı zamanlarda aklıma geliyor gülmesi lan bir insana gülmek bu kadar mı yakışır ? Allah'ım diyordum bazen o böyle güzel gülsün de ömrümü kısalt benim gücenmem. Bir keresinde aynı şeyi ona da söylemiştim. Vurdu ağzıma elinin tersiyle 'sen benim ömrümsün , ben erken ölmek istemiyorum ' dedi , geçti vurmasının ağrısı ..

abimle oturduk uzun uzun bir haftaya yakındir görememiştim zaten. Babamla ilgili şeyler sordu ne yapıyor ne durumda gibisinden sorular işte gecistirdim hepsini onun bu haline dayanamıyordum zaten. Babamın gelmesine yakın kalkıp gitti.

Evde yemek yoktu babam gelince aç olacak biliyorum kalkip hiç değilse bu çorba filan yapayım dedim çorbayı koydum üstüne bir yandan da masayı hazırlıyorum. Telefonumun çaldığını duydum içerden babam arıyordu ama açtığımda başka bir sesti duyduğum.

- bu numaranın sahibi kaza yaptı şuan hastaneye getirildi arama kaydına bakıp size ulaşabildik bir tek.

Yıkıldım amk dünyam başıma geçti bacaklarım kırıldı sanki orta yerinden yere yığıldım

içeri geçtik beraber ama ne kadar özlemişim farkında değilim hala bırakmadık birbirimizi meğer benim en çok buna ihtiyacım varmış. Meğer sarılınca azaliyormus içindeki ateş , diniyormus hasret duyduğu herşeye karşı özlemi.. meğer sarılmak gerçekten de bu hayattaki en güzel şeymiş.

-Nerdesin sen , dedim iki-kokusunu bilmek dedi öptü bir tane sonra beni
-Neden soruma cevap vermiyorsun , dedim üç - yolunu adamak dedi. dört - feragat etmek

besinci şeyi merak ediyordum içten içe peki beş dedim - beş kendinden vermek dedi

mezarlıktan çıktıktan sonra durağa gittik yine beraber otobüs geldi bindi gitti. Ben yine bekledim arkasından yine dönüp baktı keşke sende gelseydin der gibi yine gülüşü asılı kaldı havada bir yerde ve ben onu izledim. Artık eve gidip tam olarak hazırlanmam gerekiyordu Beyzanin verdiği menekseleri koklaya koklaya gittim eve , aklım hala elimi neden tutmak istemedi neden başını dayamadi omzuma ağlamak için gibi saçma sorularla doluydu , çok ustelemedim Allahtan

Eve geldiğimde bir müzik çalıyordu babam isteydi ama müzik çalıyordu. Salonda abimi gördüm oturmuş yemek masasına hiçbirşey yapmadan oturmuş hemde. Şaşırdım onu burda görünce , evden kaçtı dediysem de uzak bir yere gitmedi aynı şehirde yasiyordu arada görüşüyorduk zaten , bir işe girmis çalışıyordu derme çatma bir evde kalıyordu bir arkadaşıyla. Ağlamaklı gözlerle sarıldı bana 'zuluf dökülmüş yüze ' çalıyordu bir yandan

-sen gittin mi okula diye soruyorum cevap vermiyor gidecek miisn diyorum yine cevap vermiyor ne zaman gideceksin diye soruyorum bu kez ama cevap yok gene

Ben gelmicem dedim en son. Burayı boyle bırakamam hem bırakırsam orda dayanamam ciğerimi burda bırakırsam nefes alamam. benim yolum sensin ama bu şekilde o yolu yürüyemem. baktım gozleri dolmaya başladı ben konuşurken parmaklarıyla ağzımı kapattı sonra süs der gibi gözünden akan yaşları gördüm , zor bela konuşabildi sonra

- burda kalmamiz gerekiyorsa burda kalırız, dedi çocukça

benim aklımda hala neden tutmadı elimi diye düşünmekte amk. Kız neler söylüyor ben ne düşünüyorum. Yürümeye devam ettik mezarlığın içine doğru. Annesinin ve babasının mezarlarının önüne geldik ağlamaya başladı yine , koymadı başını omzuma geçen seferki gibi ben boynumda kurumuş gözyaşlarına hasretken göz yaşları toprağa aktı bir bir. biraz daha icerledim ama bir yandan bastırmaya başladım içimdeki sesleri.

Dua ettik mezarların başında annemin mezarına gittik beraber orda da dua ettik. sulu gözlerle yere dikmistim bakışlarımi belki beni daha fazla böyle görmesin diye. hadi gidelim artık dedi döndüm ama kaldirmadim başımı , gücüm yetmedi kaldırmaya belki bu sefer o uzattı elini kaçırmak istemedim sanki yıl olmuşta tutmamistim gibi tuttum elini , sımsıkı

okumadim

Bunu okuyacam benide sukulayin yada cugulayin da sonra goreyim