Sana bir çocuğun hayatını anlatmak istiyorum kardeşim. Eminim sen daha fazla zorluklar çekmişsindir ama burada olduğuna göre zoru başarmışsın. Bu çocuk başaramadı.

Sene 2004 civarı okula yazılırken problem olmasın diye başkasının evine kaydettiler. O zamanlar eve en yakın okula gitmek mecburiydi. Bu yüzden her gün 12 kilometre yol kat etmek zorunda kaldı bu çocuk. 2 kardeşiyle ve ninesiyle beraber Mersin'de klimasız odada ve yoldan geçen kamyon seslerini alışarak uyudu geceleri. Sabahları okula giderken annesinin evin mutfağından kıstığı parayla okulda simit yedi. Kardeşleri okula başladığında onların da sorumluğunu çekmek zorunda kaldı. Kardeşinin 2. el bir bigibleti vardı. Kendininse 4 tekerlekliden bozma artık bacaklarının uzun geldiğin bir bigibleti vardı. Yıllarca böyle idare etti. Ama mutluydu o zamanlar çünkü ailesi tamı tdıbına 7 kişiydi. 7 koca insan. 2008 yıllarında ailesi kavga etmeye başladı. Kardeşinin kafasında pencere kenarı patladı. Diğer kardeşi sokaktan burnu kanıyor vaziyette evet döndü. Ertesi gün ebeveynlerinden güzel bir dayak yedi. Daha sonra hayatta en sevdiği kadının gözleri morarmaya başladı. Ameliyat olması gerekti aylarca okula gitmedi. Okula tekrar başladığında çok gerideydi. Arkadaşlarından ayrı geçirdiği sürede asosyalleşti ama bu geçiciydi.

Liseye geçerken onu okulun ucubelerinin yanına attılar. 1 sene boyunca ders göremedi ve sınıfının aldığı toplu 0 lardan nasiplendi. O zamanlar sbs vardı ve 343 gibi düşük bir puanla okuluna yerleşti. 8. sınıfta ona ilgi gösteren ve onu güldüren tek kız başka şehire gittiği için pek umursamadı zaten bunu. Dini öğrenemedi ve öğrenmek istedi. Bu yüzden fıkıh hadis kelam dersleri aldı. Yalnızlığını Allah'a sığınarak gidermek istedi. isteğini Allah (c.c) verdide. Liseye geçtiğinde anne babası ayrıldı kardeşleri farklı şehre taşındı. Koca aile 2 kişiye düşmüştü. Ha bundan önce de dedesi gözlerinin önünde ex oluverdi. Geceleri sevdiği insanı düşünerek gündüzleri ise kendini insanlardan koruyarak geçiriyordu. insanların aşşağılık tarafını gördüğünde o kadar tiksinmişti ki. Asosyallikten uzak ama herkese soğuk davranıyordu. Bir gün aşşağılarken ertesi gün gülüyordu ki. insanlar onu mahluk yerine koymasın istiyordu.

ilk önce annesi sonra babası kalp ameliyatı oldu. Acı ile dolu tam 2 sene geçirdi. Lise 3 te ona o sevdiği kızdan bir telefon geldi. 1 Saat boyunca aralıksız konuştular. O kadar mutluydu ki herkes tarafından bu durum anlaşılıyordu. Sene 2014 babası parayı buldu ve günlük harçlığı 50 tl olmuştu. 50 tl ile 7 kişilik arkadaş grubuna yemek ısmarlıyor sonrada marketten geri kalanını hiç ediyordu. Paraya önem vermemek bu olsa gerek. Bundan 3 sene önce hayatındaki her şeyden nefret etti. 2014 mart ayında ise sevdiği insan başkasıyla çıkmaya başlamıştı. O an anladı ki yüzüne gülen insanların hepsi arkadan küfürler eder. Bir karar verdi çocuk. Ya intihar edecekti yada başka bir insan bulacaktı.

intaharı seçti fakat sıradan bir intihar olamazdı bu. Bu intahar değişimdi. O ana kadar yaptığı her şeyi silecek ve yepyeni birisi olacaktı. Ertesi gün gerçekten değişti. Hatta o kadar değişti ki kardeşlerini ve tüm akrabalarını unuttu. Herkes gibi kahpe bir varlık oldu. 1 sene boyunca kızlar ona teklifler açtı ve onlarla oyalandı dalga geçti. Meczuplarla arkadaş olup bir günde bir kenara attı. O kadar kahpelik yaptı ki kendi bile inanamadı. 2015 haziranında para ekgibliği yüzünden yüksek ihtimalle en sevdiği kadının 3 sene civarı yaşayacağını öğrendi. Hayatında hiç ağlamayan çocuk o gün de ağlamadı.

Çünkü daha zamanı gelmemişti. 2015 aralığında annesinin yanına gitti. Orada yakın olarak gördüğü bir arkadaşının ailesi yardım kolisi getirdiğinde ve nezaketen almak zorunda kaldığında hayatının en aşağılık anını yaşadı. Mühim olan yardım etmeleri bile değildi fakat. Yardımların bim malı olması aşırı derecede üzmüştü onu. Bimi aşağıladığından değil ama o yardımı getiren insanların zengin olmasından üzülmüştü. O kadar parayla bile cimri bir hayır yapılmasına üzülmüştü. Sene 2016 annesinin durumu kötüleşti. O kadar üzülmüştü ki bir daha intahar kararı aldı. Bir daha asla aynı kişi olmayacaktı. Ve ertesi gün bir film izledi. Her dakikasında ağladı. Diğer akşam tekrar aynı filmi izledi ve tekrar ağladı. 2 hafta boyunca aynı filme tekrar tekrar ağladı. Ve bir karar aldı. Her akşam aynı filmi izleyecekti. Aradan biraz zaman geçti ve filmin kitabını aramaya başladı. Bulduğunda ertesi gün bitirdi. Sonra tekrar okudu ve tekrar bitirdi. Sonra tekrar okudu. Ve aldığı intahar kararını uyguladı. Bir daha asla o kızı düşünmeyecekti. Okuduğu kitap sayısını arttıracaktı ve bir daha asla gerçekten sevmeyecekti. O filmi onlarca kere izledi. Ve kitabını da defalarca okudu. 2016 sonlarına doğru ygs için hazırlanmaya başladı. Dersleri iyileşti okul puanı zaten son sene olduğu için yüksek verilirken o bunu daha da yükseltti ve 94 ortalamayla liseyi bitirdi. Sene 2017 o çocuk tüm bunları yaşadıktan sonra görebileceğiniz en ağlak insan oldu. Her akşam 166 dakika 41 saniye boyunca aynı filmi izliyor. Ayrıca yaklaşık 5 aydır o sevdiği kızla çıkıyor. Büyük yeşil gözlerine burnunun üstünden başlayıp yanaklarını renklendiren çillerine ve kıvırcık ela saçlarına her gün bakma imkanı var. Ve 1 hafta sonra filmi izlemek istemediğini farkettiğinde , o kıza güvendiğini hissettiğinde ertesi gün gidip okkalı bir tokat patlattı. Sonrasında ne mi oldu ? Kendini serbest bıraktı. O kızın ellerinde can vermek istercesinde rahattı. Kız orda onun heryerini tırnaklarıyla parçaladı. Boğazını kanattı ve gözünün altına 3 ayrı çizik indirdi. Ama artık filmi izleyemiyordu. Kitabını da okuyamadı. Kendini Carol yerine koymuştu ve bir daha asla carol kadar acı çekmeyeceğine yemin etmişti. Yeminini tuttu fakat carol onu bıraktı. Film zevk vermemeye ağlatmamaya başladı. Kitap hissettirmeyi unuttu. 2017 haziranı ve ayın 27'si saat 3 civarı. O çocuk ne kadar intahar etsede o kız yüzünden yine küçük bir çocuğa döndü. Ve şuan beklemekte. 27 saattir filmin ona tekrar duyduğu acıları hatırlatması için beklemekte. Kitabın her satırının beynine işlemesi için beklemekte. Ağlamak için dakikalar sayıyor. Sen de bu çocuk gibi olma kardeşim. Ağlamaktan korkma fakat ağlamak için sebepte arama. Kal sağlıcakla.