taşşaklarımdan ameliyat oldum anlatıyorum

mete üvey evlat dimi lan

mete ameliyat olacakmış.o zamanlar babam keşkül diye tabir ederdi taşşaklara. fakat bunlar ne sansür ne bişey konuşuyorlardı. evet,taşşaklarından ameliyat olacakmış mete, istemeden duydum, istemezdimde zaten.o zamanlar haptan bile korkardım. ameliyat hak getire. derken konuşmanın devdıbına şahit oldum. hayal meyal hatırlıyorum ama taşşaklardan biri tam inmemiş mi gelmemişmi o tarz birşey. metehan salağı gemiyle uğraşıyordu, bense gemiyi bıraktım büyükleri dinliyordum,ne tarz birşey acaba diye.

tam anlamıştım mevzuyu. taşşaklarda 2 top var, bunun bi tanesi tam inmemişti. kendi kendime düşünüyordum, kafamda 3D çiziyordum biri var biri yok.lan acımıştım muallakye. sarı saçlıydı bin tatlıydı. büyüklerim her zaman ona benden daha çok para verirlerdi amk. tabii buna haber vermemişlerdi ameliyat olacağını. verselerde gibinde olmazdı zaten bunun. başı boştu çünkü, maldı.konuşmanın devamında kurban bayramı bitiminde ameliyat olacağınıda öğrenmiştim.bir yandan korku sardı benide.

dinleyem yokmu anasını gibiyim up up up.

dinleyen varmı lan ses verin binler.

ananı gibiyim dinleyin malzeme saglam.
edit:neyse anlatıyorum belki dinlersiniz dıbınakoyım.

merak ettım tıkladım cok uzun yazmısın vaz gectım özet geçsene panpa

anlat anlat bizde yokluyalım bi daşşaklarımızı

eeeeeeeee

http://inciswf.com/senbisus.swf

korkmuştum,ve bunun basit birşey olmadığını kendimce sezmiştim. bunu ya sineye çekmeliydim, yada babama açıklamalıydım...
kurban bayrdıbının son gününe kadar kalırız izmitte. yine öyle olmuştu, kalmıştık.her zamanki gibi metehanla çıkmıştık dışarı. kendimizce maç yapıyoruz, fakat benim aklıma takılıyor taşşak konusu.hem onun açısından hem benim açımdan. napıcaz diyorum kendi kendime,ve içimden sürekli inşallah bende sorun yoktur diyorum durmadan..

derken gün bitiyor,ve ertesi gün babamlar öğlen vakti hazırlanıyorlar. soruyorum nereye gidiyorsunuz diye birşey söylemiyorlar. kendimce biliyordum oraya gittiklerini, fakat söylemiyordum, kızarlar diye düşünüyordum. sonunda ağlaya sızlaya konuşturdum bini. metehana gidiyoruz oğlum, ameliyat olacakmış diyorum. tekrar numaradan ağlıyorum benide alın diye. metehanı yalnız bırakamam diye ağlıyorum,ne söyleyeceğimi şaşırıyorum.bi yandanda arabaya binmenin verdiği haz ağlatıyordu beni.o arabaya bende binmeliydim.

susta nicke bak amk

ya bi gibtir git

kabul ettirmiştim. benide almışlardı yanlarına. varmıştık hastaneye,ve metehanın odasına. metehan beni görür görmez zıpladı yataktan indi aşağı. üstüne mavi cübbeye benzer bir kumaş düzeneği. fakat daha çocuğun haberi yok olacaklardan.o sanıyormuşki iğne olacak sadece.her zaman cesaretliydi muallak. binti,sivriydi.ben neyin ne olduğunu biliyordum, fakat hiçbişey söylemiyordum metehana. çünkü bildiğimden kısmen emindim. belkide yanlış biliyordum, ameliyat olmayacaktı.

saat yanlış hatırlamıyorsam 17:00 te ameliyatı vardı. çünkü annesi sürekli metehan biyere kaybolma 5 te iğnen var deyip deyip duruyordu. derken vakit gelmişti, saat 5 e yaklaşıyordu. odaya hemşire girmişti,ve metehana bir kaç test yapılacaktı. kolunu uzatmasını söyledi hemşire. tükenmez kalemle çizdi etti bişeyler yaptı. metehanın sorusunada iğneyi yapacakları bölge diyorlardı. metehanda yiyordu tabii.10 dakka geçti aradan ve hemşire yanında bir kaç görevliyle geri döndü.ve birde sedyeyle. bunu yatırdılar sedyeye.o anda metehan bu olayda bir muallaklik olduğunu sezmişti. sedyeye zor yatırdılar. bağırışlarla bütün hastane ayağa kalktı. annesi ağlıyordu, babasıda çocuğa birşey yok oğlum,1-2 saat sonra çıkacaksın, sana fare kapanı alacağız diyordu.

geçmişe dönüyoruz panpa. yaş o zamanlar 9-10 civarı. kurban bayramı sabahı.ve biz her zamanki gibi izmite dedemlerin gecekonduya gidiyoruz.eve vardıktan sonra tek tek bayramlaşıyoruz,ve yerlerimize oturuyoruz. bizim çekyatta babam annem ablam ve ben. karşı çekyatta dedem ve ananem. boş bir çekyat daha var.tak kapı çalıyor. gelen betül teyze ramazan amca ve oğulları kankam metehan. lavukla aynı yaştayız. senede bir bayramdan bayrama görüşüyoruz. çok ipneydi o zaman hala öylemi bilmiyorum. metehanla dışarı çıkıyoruz ve her zamanki gibi torpil atıyoruz. gün bitmişti,ve meteyle beraber eve dönmüştük. beraber kağıttan gemi yapıyorduk,her geldiğimde öğretiyordum ona gemi yapmayı, fakat o ipne her geldiğimde unutuyordu. bıkmıyordum tekrar öğretiyordum. derken betül teyze ve ramazan amcanın konuşmalarına şahit oldum. mete hakkında birşeyler konuşuyorlardı.