tazarrüname

işâret-i evsâf-ı aşk: aşk âsâyiş-i cândur, aşk ârâyiş-i cihândur. aşk nemek-i dig-i vefâdur, aşk hadika-ı ehl-i safâdur. aşk hakikat çarhınun ahteridür, aşk can leşkerinün mehteridür. aşk bir sultan-ı kâhir ve tîzdür ki alem çekicek birbirine urur vücudla ademi, aşk bîkarar ve şûrengizdür, ki kadem basıcak şûr u gavgaaya bırağur âlemi. aşk bir cevher-i pâkdür araz sanman, aşk rahât-ı cândur maraz sanman... aşk bir murgdur ki melamet-i halk ana bâl olur, aşk bir devletdür ki idbâr-ı dünya ana ikbal olur. aşk bâzârında came-yi dibayı bir habbeye almazlar, uşşak mahallesinde namusla namı bir çöpe saymazlar. aşık olanlar gayret ve arı bırağurlar, dost isteyenler evvel vekaarı bıragurlar. akil eydür: "cübbe ve destâr kanı?" aşık eydür: "hâne-i humâr kanı?" aşık dü kevnden bî-niyâz olur, aşık cihan içinde serfiraz olur. aşk bir külüng-i pûlâdır ki daim yokluk sarayın yapar. aşk bir derd-i mader-zad olur, aşık iki cihandan azad olur. ne vuslatda şad ve ne gamdan firari olur. ne destinde sabr ve ne payinde kararı olur. aşık hemişe bela-keş olur, daim bela içinde hoş olur. aşık her dem sûz ve şevkde olur, derd-i aşk içinde zevkde olur. aşıka gida bela olur, aşıka sefa cefa olur...
tazarrûnâme'den / sinan paşa