tatlı kezbana verdiğim ayar

elleri kolları dolu. belki 50 kilo bavulu. o kadar güzel ki sanki meleğin biri yeryüzüne inmiş. bense basit bi tipim. yanına yaklaşmam için en iyi bahaneydi o bavul,o çantalar. beni farketti. o kadar derin bi bakış attı ki beni umuda boğdu. ama ben o bakışı tanıyodum. işte eşşek bu eşşek. taşır bavulumu bakışıydı bu. tebessüm ettim yanına doğru yürüdüm eşşekliği kabul edercesine.

+ zorlanıyosun galiba, dedim.
- evet gerçekten çok ağır zaten tekeri de bozuldu, dedi

merdivenin başındaydık. eşşektim ve görevimi yapmalıydım. en azından kızın bakışı bana bunu anlatmaya yetti.

+ istersen yardım edebilirim, dedim.
kız içimden tipime söven, yalandan çok cana yakın bi tavırla;

- zahmet olmazsa, dedi.

+ ne zahmeti , deyip valizi elinden aldım. merdivenin başından valizi aşşağı yuvarladım. valiz paldır küldür indi aşağı. kız çığlık atmaya başladı. bende yüzüne bakıp gururla tebessüm ettim. dönüp arkamı yürürken kız yavrusunu kaybetmiş kedi gibi ciyaklıyordu, o tatlı, sevimli sesiyle.