Falanca diyarın falanca ilinde bir köy varmış.Bu köy hali vakti yerinde bir köymüş. tarlasında çalışır mahsullerinden kendine yeteri kadarını alır geri kalanlarını satar cebine parasını koyarmış. Tabi bu tarlalar ağaya aitmiş. Günler günleri kovalamış aylar ayları. Köyün ufak ufak geliştiğini duyan gelmiş duyan gelmiş. Takdir etmişler köyü köylüyü.
Günlerden bir gün köye siyah araçlar gelmiş ve içinden zengin oldukları öte dağın ardından bile belli olan şişman göbekli adamlar inmiş. Ağa ile görüşmek için ağanın konağına gitmişler ve görüşme başlamış.Bir çoban dağdan aşağı taş atmış daha taş yere düşmeden adamlar konaktan ayrılmış. Ağa tüm tarlaları satmış ilginçtir ki ekmeği elinden alınan köylü (çoğunluk) ses etmemiş.Çünkü ağa onlara "Bu parayla köye hizmet getireceğim" demiş. Ufaktan ses çıkaranlara da çoğunluk "Anarşik anarşik gonuşman" demiş. Ağa köye hizmet için köyün en güzel yerine bir konak yaptırmış içini dayatmış döşetmiş. Köylü de demiş ki "Köyümüz gelişti bu ağa bize çağ atlatır vallahi".
Günler geçmiş yıllar geçmiş ağa elinde kalan parayla üst köyden domates, patlıcan,mısır vs. almış. Köylü çalışmaz sadece yer olmuş. Aylar sonra onları da tüketmiş. Ağa durumun ciddiyetini anlamış yeni yaptırdığı konağın balkonuna çıkmış köylü de meydanda "Herkes evindeki domatesleri mısırları çıkarsın yoksa aç kalacağız".Hemen gitmiş köylü domatesini mısırını ortaya dökmüş paylaşmak için.Bir hafta içinde o da bitmiş. Artık köylü tamamen aç kalmış.Ne yemeye ekmeği var ne de ekip biçebileceği tarlası. Ağaya sormuşlar "Ağam neden böyle olduk?"Ağa konağın balkonunda halka seslenmiş "Üst köyün ağası bizimle uğraşıyor yoksa böyle olmazdık."

Gerçi sözlüğe hikaye yazanda kabahat adamlar okumuyor aq