tarih 17 ağustos 1999 saat 03 02

Başın sağolsun panpa...

Duygulandırdın bin :,|

@24 geçmiş olsun panpa. o dehşet verici görüntüleri kim unutur ki eskişehirde sadece bi kaç bina yıkıldı ama televizyonlardan izledik yani kimse üzülmedim demesin

panpalar izmitte yaşıyorum bir deprem daha olursa aynı acılar yaşanacak evlerin çoğu çürük amk giberim böyle devleti

o zamanlar 11 yaşındayım memlekette istanbul dayim bilenler bilir millet geç saatlerde girer yazlık yerlerde evlerine yine o saatlere kadar oturmayı planlıyorduk kaldırımlarda lakin cem adımda bir arkadaş içime bir şey oluyo başka bir yere oturalım içim çok kötü acıyor bu taraftara oturunca dedi bizde kırmamak için başka bir yere geçtik boş bir arsa gibi arkamızı duvara verdik konuşuyoruz o anda öyle bir şey oldu ki şu anda yazarken ellerim ve yanaklarım titriyor arkamızdaki duvar resmen tuz oldu 1 saniyede gökyüzünü gördük çok uzun sürdü beyler 1 ömür kadar bitmiyor o olay bitmiyor yerler resmen kalkıp kalkıp oturuyor taş parçaları filan o an yaptığım tek şey o olayın bitmesini beklememdi bekledim bekledim olay bitti yanımdaki o bahsettiğim cemin kafasına oturduğumuz duvarın 2 tane kiremit gibi parçası düşmüstü zaten kızlar kanları görünce kaçıştılar 2 kişi onları sakinleştirmeye çalışıyor bende yavaşça betonları kaldırıyorum ağır değiller ama o sarsıntıyla tonlarca gibi geliyor insana kaldırdım 2 tane sağ taraf kan içindeydi asıl olay şimdi başlıyordu etrafıma bir baktım sağlam bina yı bırak ayakta herhangi bir beton bile kalmamıştı hemen eve gittim evde 3 4 çatlaktan başka bir şey yoktu içeri filan girdim kimse yoktu korktum önce sonra annemler beni aramaya başlamışlar bile hemen evden çıkıp sonra onlar mahallede beklediler sabaha kadar ben arkadaşlarım ve annemlerle bekledim cemi hastaneye zütürdük ama diğer entylerde var resmen giriş ölü kokuyo dünyanın en kötü kokusudur bence o kokuyu duyunca kafam yamuldu sonra anladım hastanede benimde bacağım yaranlamış ama pek mühim değil zaten hastanede dakikada 100 kişi geliyor kan içinde birisinin ayağına araba devrilmiş adamcağızın ayağı tuzla buz olmuştu resmen arkadaşı bıraktım o korkuyla tekrar mahalleye koşarak geliyorum 2 gün sonra girdik eve benim odamda sadece 2-3 sehpa devrilmişti her şeyi babam sabitlemişti duvara o korkuyu bilmiyorsanız kimse yorum yapmasın bişey olmazdı bana diye bildiğiniz ayaklarınızın altındaki yer kayboluyor. okuyanlara teşekkür ederim şuku filan istemiyorum sadece içimdeki duyguları aktarmak istedim.

not:cem şu anda sağlıklı sadece gözünün altında 5 cm'lik bir cizik var koyu bir şekilde

arkadaşlar amacım sizi üzmek değil. ben her içtiğimde aklıma bu gelir. bu acımı da sizinle paylaşmak istedim. kötü bişey yaptıysam bağışlayın

deprem olmadan önce marmara denizinde h.a.a.r.p gemisi varmış. bi kaç kişi denizden ateş topu falan yükseldi göğe doğru demiş.

buz pistine serilen cesetleri hatırladım, ecevit in " müteahitlerimiz malzemeden çalmıştır " açıklamasını duyar gibi oldum.

kanal d spikerinin ağlayarak canlı yayını sunmasını, " abi elinizde bir şey varsa vurun beni " diyen adamı hatırladım.

çocuktum amk, çocuk aklıyla mahallemize yakın bir yerde yıkılan apartmanı görmeye gitmiştik ikide bir. otoparkta yatmıştık bir kaç gün. hatta o sıcakta öğle vakti bir incir ağacının altında battaniyeye sarılıp yatmıştım.

cep telefonu yaygın değildi o zaman. herkes bir haber bekliyordu bir yerlerden.

çok zor günlerdi amk. hatırladıkça içim burkuluyor. olayın üstünden günler geçti, herkes evlerine girmeye başladı biz babamla televizyon karşısında kaç kere ağladık hatırlamıyorum lan.

daha da babamı ağlarken görmedim.ama televizyon karşısında hıçkırmadan çok ağladı bu millet.

birbirinize sahip çıkın huur çocukları, destekleyin birbirinizi. kürt çerkez ayırmayın. çünkü ölüm ayrı gayrı tanımıyor.

adam olun biraz.

zaten o kadar çok yaralı vardı ki hastenede ki çalışanlar yetişemiyordu. kim bilir kaç tanesi geç müdahale edildiği için ölmüştür. çok değişik bir depremdi bence o doğal yollarla olan bir deprem değildi. her zaman düşünürüm panpa.

@18 o hastanelerin çevresi falan yaralı dolup taşıyordu. hastaneler dolmuştu

@17 45 bin veya fazlada olabilir panpa. zaten öyle gibten bir durum ki arkadaşımla babası evlerine geldi. babası kızım nerdesin kızım nerdesindiye ağlıyordu. herkes bir yana dağılmıştı. sinir krizi geçiriyordu kadınlar. tabi o zaman ben bi gibi bilmiyordum herkes ağlıyordu ben köşede action man la oynuyordum. çocukluk işte.

@16 45 bin kişi öldü sanırım

yaşım 8 2 katlı mustakil evimiz vardı. karşımızdda 4 bineası olan sıte var. o akşam camdan baktım o gördügüm binalar bir bir enkaza donuyordu. nasıl korkmustum anlatamam. allahtan cok sglam bir evimiz vardı dısarı bıle cıkmadık. ama dısarda kalanları evimize almıstık . hatırlıyorum en az 30 kısı vardı evde. kötü bir durum tabı cok ölen oldu.

@14 bizim de acımız büyük kardeşim. sen ailenden hiç bir ferdi kaybetmedin ama ben kaybettim

hatırlatma huur çocuğu hatırlatma!!! erenleri hatırlatma, yıkılan elmas oteli hatırlatma. 2 sınıf arkadaşımın enkaz altında kalışını hatırlatma, dıbına soktumun kışında, buz gibi çadırda geçen günleri, eve çıkamadığımız için, kıyıda köşede leğen içerisinde yıkandığımız zamanları hatırlatma. unutmadık, unutturmayacağız ama sen gene de hatırlatma.

@11 o yılı kim unutur panpa kim?

çok zor yahu böyle olaylar başın sagolsun

çok zor günlerin başlangıcıydı bu tarih panpa. ibretlik yaşadık o yılı...

başın saolsun

allah rahmet eylesin kardeşim benim. arabayla adapazarından geçerken içime çektiğim o ceset kokusunu hatırlıyorum hala. ben bayağı küçüktüm, nereye gittiğimizi hatırlamıyorum.