tanımadığınız kızlarla iletişim kurmak

---
hikayeden bağımsız yazı hikayeden bağımsız yazı hikayeden bağımsız yazı
---

bir kaç arkadaş özgüven olayını merak etmiş. aga dediğim gibi özgüven denen şey, toplumun senin hakkında düşündüklerini umursamamaktır. biz, sorunlu insanlarız. ( incide takılan tayfa olarak biz ) ben şahsen yapmadığım bir çok şey için kendimi suçlayıp gerçekten acı çektiğimi bilirim. aslında içten içe bu yaptığımın çok saçma bir şey olduğunu bilsem de, elimde değil. başkasının yerine utanmak gibi bişey. böyle karakterde bir insan için, yani empati yeteneği üst düzeyde bir insana, özgüven çok uzak bir duygudur. tekrar söylüyorum. empati yeteneği olan zeki insanlarda özgüven denen şeyin zerresi dahi bulunmaz.

bizler bu duyguyu kafamızın içinde yaşarız. orada kendimize ait dünyamız, hayallerimiz ve karakterlerimiz vardır. orası bizim krallığımızdır. aslında oturduğumuz yerden önümüze gelen her şeyi eleştirsek de, her şeyin en güzelini biz bilsek de, diğer bütün insanları gerizekalı oldukları için küçümsesek de... dışarıdan bakıldığında gerizekalı gibi gözüken insanlar bizleriz. insanlara kendimizi ifade edemediğimiz için böyleyiz ve onların gözünde böyle göründüğümüzü bildiğimiz içinde kahroluyoruz.

bu noktada yapmamız gereken şey, oyunu kuralına göre oynamak arkadaşlar. diğer bütün insanlar gibi rol yapmak, yapmacık davranmak. hepimiz aslında mükemmelliyetçi insanlarız ve bir olayı her yönüyle mükemmel bir şekilde yaşayabildiğimiz tek yer olan hayallerimize sığınıyoruz. eğer mükemmel olmayacaksa, hiç olmasın dediğimiz için insanlarla, ( insanlardan kastım kızlar ) konuşamıyoruz. çünkü onunla konuşurken üzerinde mükemmel bir etki yaratamayacağımızı biliyoruz. onun için hayallerimize kaçıp, orada yaşıyoruz diyaloglarımızı. onun kendi kafamızda oluşturduğumuz mükemmel insanlara aşık oluyoruz.

şimdi ne zırlayon lan sen yarak kafa diyeceksiniz, onun için daha temel, daha klişe şeylere geçiyorum. bir yerde oturuyorsunuz diyelim. halka açık bir yer olsun. hatta bank olsun ve karşınızda çok çok güzel bir kız oturuyor. hani gidip o kızla konuşun desem, kaç kişi gidip konuşur? kendini salak yerine konulmasından ölümüne korkan kim varsa. kimin %90 ı gurur, %10 u taşaksa işte o konuşmaz kardeşim. ama kim konuşur biliyor musun? gururu olmayan pekekentler, insanlar tarından küçük düşmekten zerre korkusu olmayanlar gider konuşur. bende sizden farksızım, bende gidip o kızla konuşamam onun için size şöyle şöyle yapın tarzı egoistçe bilgiler veremem ki aga.

ben kendimce çok basit bir yöntem uyguluyorum. insanları küçümsüyorum ve salak yerine koyuyorum. anca bu şekilde kendimi rahatlatıp, sakin davranabiliyorum. yani pnp ben özgüven delisi bir insan değilim. bende sizler gibi sorunluyum ve bu durumdan kurtulmaya çalışıyorum.

---
hikayeden bağımsız yazı hikayeden bağımsız yazı hikayeden bağımsız yazı
---

beş dakika daha takıldıktan sonra janti giyimli, bin görünümlü bir elaman garip bir yürüyüş tarzıyla bizim masaya doğru yöneldi. bu arada kızların itiraz etmelerine rağmen yemekleri ben ısmarlamıştım. nasılsa çarşıya çıkıyorum belki kendime bişeyler alırım düşüncesi ile, doluydu cebim. doluydu ama benim cebimdeki en büyük miktar, bu zengin binozlarının burun kıvıracağı bir paraydı. ben bunlarla nasıl boy ölçüşeyim?

özge'nin annesiyle babası bu daha küçükken ayrılmışlar. babası gazeteci, annesinin de eczanesi var. babası hatta hürriyette mi ne yazıyordu şuan tam hatırlamıyorum ama adam böyle çok çok ünlü bir tip değil. kendi halinde gazeteci işte. miray'ın annesi oyuncu, babası da yapımcıydı. çok üstelememe rağmen annesinin adını söylememişti. daha sonradan öğrendim ki, o da tırt bir oyuncuymuş. hatta geçenlerde gibik bir polisiye dizisinde gördüm kadını, genç kızları türkiye de esir edip, zorla fuhuş yaptıran pekekent teyzeyi oynuyodu.

az çok anlamışsınızdır bunların ortdıbını. en nihayetinde zenginin çevresi de, zenginin arkadaşı da zengindir. sitede büyümüş, batı kültürü ve mizahıyla yetişmiş, seküler yobaz tayfandandı bunlar. birde bunların ortak özellikleri, aşırı solcu olmalarıdır arkadaşlar. iktidarı gözü kapalı bir şekilde ölümüne eleştirir bunlar. bakın, ben iktidar yanlısı biri değilim. gibeyim iktidarı ama bu solcuların samimiyetsiz tavrından da nefret ediyorum. ofisinde zütünü dayadığın klimanın yanında, zütünü yaladığı patronunun karşısında solculuk yapmak kolay dıbına koyim. her yıl gittiğin yurt dışı tatilinde, yakından takip edip, edindiğin lüks teknoloji ile hayatının bütünüyle sistemin içinde refah bir yaşam sürerken, solculuk oynamaktan daha kolay bir şey mi var ?

eleman gözlüğünün üzerinden bana bakıp, kızlara kim lan bu lavuk der gibi bir el hareketi yaptı. hemen ardından aynı hareketi yaptığı eli istemsizce bana uzattı, selamlaştık. özge, üstün körü benim kim olduğumu ve nasıl tanıştığımızı heyecanlı heyecanlı anlatıyordu. ama eleman (ismi kayra) benden hiç hoşlanmamıştı. zaten öylece piyangodan çıkmış birinden kim hoşlanır dıbına koyim? bana sorarsanız zaten ilk gördüğüm dakikadan itibaren tiksinmeye başlamıştım bu huur çocuğundan. ama uyumlu ve efendi tavrımdan ödün vermedim. yinede içimde engelleyemediğim bir lider vardı. özellikle bu değişimimden sonra ilklerini tattığım garip bir duyguydu bu.

kayra, özge'nin kuzeniymiş. o gün doğumgünü olan kişi ise bu lavuğun en yakın arkadaşı ve bu dörtlü grubunda daimi üyesi olan hakandı. bu dört kişi geçmişte de beraber çokça vakit geçirmiş ama arkadaşlıklarının temeli yapmacıklık ve samimiyetsizlikten oluşuyordu. velhasıl, kent meydanının altındaki otoparka indik beraber. eleman kızları almaya BMW x5 ile gelmiş. ben ön koltukta, kızlarda arka koltukta parti evine doğru yola koyulduk.