Köprüüstüne çıktım Fernando bana doğru baktı sonra bir şey söylemedi çünkü bekleyen senaryoyu iyi biliyordum bıraktığımız gemi karşımdaydı 4. Kaptan geldi bir kez daha "geriye baktığında gururlanacak bir yaşantının olmaması çok kötü di mi? Kalbini kırdığın onca kadın, seni sevsin diye uğraştığın sevmeyince başkalarında teselli aradığın ve en sonunda kendinden soğuttuğun kadın, yalanlar söylediğin arkadaşların, her fırsatta utandırdığın ailen, koruyamadığın küçücük bir kız çocuğu, tutmadığın sözler, sırf kendi eğlencelerin uğruna hayatını mahvettiğin 5 güzel kız, bir kişinin ölümüne sebep olduğun bir trafik kazası... " susmasını bekledim ama saymaya devam etti zaten hepsini biliyordum her gece acısını çektiğim bunca şey halen daha yüzüme vuruluyordu."ve halen daha hayal dünyandan vazgeçmiyorsun her şeyi yapabileceğine inanıyorsun ama yapamazsın artık çok geç sen kirlendin bir daha mutlu olamamakla lanetlisin hatalarından dönmen gereken zamanı geçtin lighter young" dedi gözlerim yaşlı bir şekilde gemiye bakıyordum yine ayna gibi birbirimize yaklaştık ama durmadı bu kez büyük bir gürültüyle çarpıştık bütün gemi oraya buraya koşuşturuyordu Matt geldi Kaptan gemiyi terk etmeliyiz dedi, kafamı kaldırdım "o zaman terk edin" dedim bir şeyler daha söylediyse bile duymadım o an kafamda Three Days Grace'den Get Out Alive çalıyordu ve bütün gürültü yerini ona bırakmıştı. Ayağa kalktım filikaya doluştu herkes ve kendini bıraktılar suya daldı filika sonra çıktı ve sularda kayboldu. Gemi ise ikiye ayrılmıştı yavaşça batıyorduk 4. Kaptan yanıma geldi elini omzuma koydu hızla suya doğru batmaya başladık elime köprüüstündeki üzerinde sampdoria amblemi olan çakmağı aldım ve en sonunda sudaydık hayatım gerçekten film şeridi gibi gözümün önünden geçerken yaptığım onca hatanın, altında ezildiğim onca kırıcı sözün, yalanların bir kez daha önünde ölmeyi istedim kafama doğru batan bir parçanın hızlıca gelişini izledim ve bir kez daha uyumuştum bu kez çok uzun sürmüştü kapkaranlık bir odadaydım, karanlıktan nefret ediyordum ışığı açmalıydım ama dayak yemiş gibiydim en büyük korkum kapının açılıp karşımda onun belirmesiydi ama korkunun ecele faydası yoktu öyle de oldu, onca olayda yanımdaydı kapı açıldı sonra da ışık açıldı bana baktı ne oldu sana diye sordu bir şey yok dedim, vardiyana geç kaldın dedi, geliyorum dedim sırılsıklam olmuştum 4. Kaptan içeri geldi sigara uzattı "al yak bi tane kendine gel" dedi elimi açtım sampdoria logolu çakmağı çaktım ve sigarayı yaktım. Elimde sigarayla köprüüstüne çıktım gözlerim yaşlıydı. Bu gördüklerim kesinlikle rüya değildi bir şey ruhumu oralara kadar çekmişti ve bana tarifi yapılmaz bir acı çektirmişti. 2 ay sonunda gemiden indim kaçmak istedim, olmasın istedim bütün bunlar. Ama bana gösterilen kaderden kaçamadım.

5 ay sonra umutun kızını tehlike görmeme rağmen koruyamadım, 2 yıl sonra kaza yaptım bir kişinin ölümüne sebep oldum hapse düşmesem de kan parasını ailem ödemek zorunda kaldı, 3 sevgilim oldu ve 3ünün de kalbini kırdım, 4 sene sonra ise G benden tamamen koptu, Y ile gitti. Vicdanım beni yıllarca rahat bırakmadı ve bir gece ansızın oraya döndüm bütün bunları yaşadım geri döndüm kaçamayacağını bile bile bir gelecek görmek kadar lanet bir şey yok. Dönüp dönüp duruyorum o güne ama hep yaşanacak olup da engel olamayacağımı gördükçe aynı acıyı çekiyorum.

Bir daha o güne dönmek istemiyorum, zamanı geri alabilsem düzeltirim sanıyorum ama sadece daha büyük bir pişmanlıkla geri dönüyorum engel olamadım ne kendime ne de başkasına bu yüzden de özür diliyorum umarım benden nefret etmiyorsunuzdur çünkü denedim ama sadece sonsuz bir vicdan yarasıyla lanetlenmek kaldı elimde. Evet tanrıya bir soru soracak olsam o da neden beni o güne gönderip beni gelecekteki pişmanlıklarımla lanetlediğidir...

-son-

Evden kaçmaya başladım koşuyordum bu kez hava soğudu kar yağmaya başladı hava çok soğuktu ve üzerimde kalın bir şeyler yoktu sesler fısıldanıyordu kulağıma "ne kadar kaçabilirsin lighter young, ne kadar uzaklaşabilirsin" diye gözlerim doldu kulaklarımı kapatıyordum ama sesler kafamın içindeydi "yalancının mumu yatsıya kadar yanar" "neden yaptın neden bunları yaptın" "sen iyi değilsin, kendini kandırmaktan vazgeç hayal dünyanı kes artık" hayır istemiyordum bırakın peşimi diye bağırdım yere düştüm beyaz bir kia Rio kayarak duvara çarptı çığlık attım koşmak istemiyordum ama belki bu kez farklı olacaktı koştum ve arabanın kapısını açtım içi boştu ağlamaya başladım tekrar polisler geldi yalvarırım bırakın beni dedim ama dinlemiyordular evin oradaki yine çıktı karşıma... Y, senden nefret ediyorum git artık seni görmek istemiyorum dedim G arkamdaydı yalvaran gözlerle baktım ama o bana kaşlarını çatarak Y'nin yanına gitti koluna girdi onu öptü gözlerimi kaçırdım hayır diye ağladım polisler beni arabaya zütürüyordu bırakın beni gitmek istemiyorum, o gemiye dönmeyeceğim diye ağladım ama kimse çığlıklarımı duymuyordu herkes kaskatıydı babam oradan bağırdı "serseriliği bırak artık lighter young!" annem baktı "hiç mi akıllanmazsın sen!" diye bağırıyorlardı dedem bana el salladı ve kayboldu umutun kollarında kızı vardı, hareketsizdi deniz, umut başını denize yaslamış ağlıyordu ben de ağlıyordum ama dinlemediler o sırada 4. Kaptan karşıma çıktı neredeydi bu zamana kadar ki, polisler de durdu o an bana doğru baktı 4. "hepsinin sebebi sensin ve şimdi ağlıyor musun?" diyordu. Arkadaşlarım bana nefretle bakıyordu. Sesim titredi "ben böyle olsun istemedim" diyebildim. "sadece olmasını dilediğim şeyler vardı" dedim ama kimse umursamadı. Polisler beni arabaya soktu arabada giderken kız grubunu gördüm bana nefretle baktılar kafamın içinde onları da duydum "yaşattıklarını yaşayacaksın lighter young" "bir gün daha beterini yaşayacaksın" diyorlardı, ben kimsenin kalbini kırmak istememiştim bunlar neden oluyordu anlamadım gemiye kadar yaka paça zütürüldüm gemi ekibi şimdi aklımda beliriyordu, gerçek değillerdi onlar televizyondaki, internetteki ünlülerdi. Oyuncular, şarkıcılar, sporculardı ağlayarak köprüüstüne çıktım kılavuz Kaptan geldi gemiyi kaldırdı yere çöktüm ağlamam bitmişti artık bilinmeze olan yolculuğum yine başlamıştı. 2.kaptan Matt Bellamy'ye vardiyayı bıraktım ve aşağı indim. Kamaramdaydım uyumak istedim rüya olduğunu düşündüm kendime vurdum ama uyanamadım aklımdaki o sesler gitmiyordu, susmuyordu bir kez daha gözüm karardı ve telefon çalınca uyandım telefonu açtım arayan 4. Kaptan Fernando Alonsoydu, artık her şeyin farkındaydım beni köprüüstüne çağırdı bir kez daha

Devam ediyorum gençler

Sonra yüzümü elleri arasına aldı ve beni öptü evet gerçekten de mükemmel bir histi, onunla böyle olmak için ne kadar uğraşmıştım etrafımdaki çoğu insan biliyordu ama şimdi ne oldu da bi anda bu kadar güzel olmuştuk mantıklı bir açıklaması yoktu yine de sorgulayacak değildim yaşadığım onca garip şeyden sonra bu anı sorgulamaya niyetim yoktu çünkü güzeldi ve öyle de kalsın istedim daha sonra koluma girdi ve kapının dışında duran bir arabaya doğru gittik, araba mat mavi bir BMW z4tü bu hayalini kurduğum bir kaç arabadan sadece bir tanesiydi ve G bunu almıştı ama bu nasıl olabilirdi artık sorgulamıyordum çünkü gemiye girdiğimden beri aslında hiçbir şey benim için kötü gitmiyordu arabaya geçtik G bana anahtarları uzattı hadi sür özlemişsindir dedi, arabadaki mükemmel hissiyat ve yanında sevdiğin bir insan. inanın dostlarım bu hayatta bir an sonsuza dek kalsın hakkım olsaydı o an bu olurdu, arabayla ve yanımda sevgilimle huzurlu bu yolculuğumuz 15 dakika sürebildi sonra şirin bir müstakil evin yanında durduk. Arabadan indik ve eve doğru yürüdük, g gülümseyerek koluma girdi ve yürüdük çok güzel kokular geliyordu evden güzel yemekler vardı belli ki kapı açıldı karşımda annem vardı ona da sarıldım hemen hoşgeldin oğlum dedi bana içeri geçtim bayağı cümbüş vardı burada dedemi gördüm koştum elini öptüm babamla, ablamla sarıldım ve yemeğe oturduk onlara gemiden bahsetmek istedim ama yapamadım hatırladıkça boğazım düğümleniyor midem bulanıyordu konuyu açmak istemedim yemekten sonra çay ve sigara yapmak için kapıya çıktım o sırada bahçede umutu gördüm kızı da oradaydı umutun dizinde bebeğiyle oynuyordu sigarayı yakmadım cebime geri koydum yavaşça ilerledim deniz beni görünce gülerek bana doğru koştu sarıldım havaya kaldırıp biraz oynadım ama umut iyi değildi bakışlarını mahzun mahzun yere dikmiş oturuyodu yanına gittim denizi yere geri bıraktım umut bana dönmedi bile "neden ben lighter young" dedi "neden hiç gülmüyorum" boynumu eğdim her şey o kadar güzeldi ki umutu böyle görünce her şeyin taka sarmasının an meselesi olduğu o derece açıktı. Sokağa doğru bakınca birini daha gördüm bu benim çok sevdiğim bir sanatçıydı evine gidiyordu vay be diyerek baktım. Arkama baktığımda umut kızıyla oynamaya ve gülümsemeye başlamıştı sigarayı yaktım sokağa indim karşımda bir kız grubu yürüyordu gülüşerek konuşuyorlardı beni görünce duraksadılar, nedenini anlamam da zor değildi yüzümü çevirdim dönüp diğer tarafa yürümek istedim ama orada da onu gördüm hayır o olmamalıydı o burada olmamalıydı, onu görmeye tahammülüm yoktu

Gözümü açtığımda revirdeydim başımda birisi vardı çekik gözlü kavruk tenli bi tip az ileride 4. Kaptan vardı ingilizce konuşuyorlardı yanında aynı tipin bi değiştiği daha vardı. Bana iyi misin diye sordular ben de noluyor lan burda diye zıpladım 4. Kaptanın bana bakışı öyle sertti ki bütün olayın suçlusu benmişim gibi bakıyordu ama gemideki diğer elemanlar sanki yıllardır yan yanayız gibi takılıyordu ayağa fırlayıp kavruğu tuttum yakasından kimsiniz lan siz kimsiniz diye bağırmaya başladım gözlerimden yaşlar akıyordu lanetlenmiştim diye düşündüm ve nerde olduğumuzu bile bilmiyordum sonra kafayı kırınca köprüüstüne çıkıcam dedim Kaptan nerde lan diye geziyordum millet önümden çekiliyordu avel avel bakıyorlardı öyle bir yürüyüşüm vardı ki Adana'daki Allah yok bu mahallenin Allahı benim diyen adam yanımda daha masum kalıyordu yaşam mahalini tanımadığımdan bi kapıyı araladım ve baktım merdivenler var yukarı doğru devam ettim kaptanı bulup anasını gibecektim kafaya koymuştum sonra bi katta captain's cabin yazısını gördüm içeri daldım kamara boştu yukarı çıkmaya devam ettim ve köprüüstüne daldım kim lan bu gibtiğimin gemisinin kaptanı diye bağırdım, karşımda oldukça tanıdık bi sima vardı ama kim çıkaramıyordum aslında adı net aklımda ama nedense bir şey o kısmı bulandırıyor gibiydi bana doğru dönüp merhaba hoşgeldin diye gülümsedi donup kaldım ne olduğunu anlamıyordum bir kez daha gözüm karardı oturdum ve sonrası karanlık bu kez bi kamarada uyandım bayağı geniş bir kamaraydı her şeyi gördüğüm bir yerdi yukarıdaki ekranlar buraya da bağlıydı büyük bir TV vardı bilgisayarlar vardı her şey mevcuttu dışarı çıktım karnımın inanılmaz acıktığını fark ettim aşağı indim salonu buldum aşçıyı gördüm yemeğinizi hazırlıyorum gibi bir şey dedi ve ben ağzımı açmadan salona geçtim sanki beynim yönetmiyordu bedenimi sadece hareket ediyordum ama mantığım susmuş kendimi olayın akışına bırakmıştım 4. Kaptan neredeydi onu aradı gözlerim ama göremedim sonra önüme yemek geldi, iskender evet Türk yemeği aşçıda da Türk tipi vardı ama bana ingilizce mi konuşmuştu yoksa Türkçe mi emin olamadım. iskender ha? Dedim içimden. En sevdiğim yemekti neye düştüm lan böyle cennet falan mıydı acaba denizde ölüp denizciler cennetine mi geldim sonsuza kadar hayalet bir gemide sefa sürmeye mi mahkum oldum Davy Jones mu oldum ne oldum ben amk diyordum içimden. 4. Kaptanı göremedim yemeğimi yedim kalktım etrafa bakıyordum gemi erkek doluydu normal olarak sonra bir alt kata indim ve bir bölümden içeri daldım kapalı bir yerdi gibtir lan dedim kendi kendime bu gördüklerim gerçek olamazdı karşımda 5 tane kadın vardı ve zincirlerle köpek gibi duvara bağlanmıştılar çırılçıplak bir şekilde öfkeden deliye döndüm ne oluyoruz amk oldum kadınlar beni görünce anında yüzüme doğru bakıp hazır ola geçtiler arkamı döndüm ne oluyor lan burada diye bağırdım. Artık kafam gitmişti buna emindim çünkü gördüklerim gerçek olamazdı, yaşları en fazla 20 olan 5 kadın ciks kölesi gibi bağlanmıştı orada ve benim de akıbetim ne olacak acaba ya da başkaları var mı diye makineye daldım gördüğüm suratlar aşırı tanıdıktı herkes ama herkes istisnasız tanıdığımdı kavruk tipi de sonradan çıkartmıştım herkesi biliyordum. 4. Kaptan neredeydi o yoktu onu aradım her yere baktım yok gördüğüm herkese sordum en son bi kamara buldum oraya daldım orda da yok nerdesin abi gözünü seveyim gel bu gemi gerçek bir gemi değil diye yere çöküp ağlamaya başladım