tanrı ya inanmıyorum ama

panpa bence eskisi gibi inanmaya başla
not:şakirt değilim

@5 işte ilk yobazımız başlığa entry girdi. hakikaten sabah sabah küfür etmekte istemiyorum ama adamsanız lütfen gidin burdan.

tanrı varsa bukadar kötülüğe ses çıkarmadığı için kötü bir tanrıdır benim kulluğumu haketmiyor yoksa zaten problem yok kafan güzelken müzik dinlemeni tavsiye ederim beynin karmaşık dünyasında enzimlerin ve hormonların etkisiyle müziği hissedebilirsin

panpa şaka bi yana saçmalamışsın amk senin bakış açınla direk intihar etmek lazım hiç mi hayatında bi anlam yok amk ? yoksa sen ateizmi çürütmeye çalışan bi yobaz mısın? sonuçta beyin olarak müzikten zevk alıyosan ruhtan bahsetmenin anlamı ne yani ? var mı yok mu belli olmayan ruhun için mi dinliyosun yoksa sırf haz duyduğun için mi? otur sorgula.

okumadan eksini verdim.

@2 en azından yobaz değilsin, liselilere bile tahammmülüm var.
@3 gerçekten üşenmedin, geldin bu başlığa ve bu saçma caps'i koydun ya ne kadar gereksiz bir insan olduğunu tasvir etmem zaman almadı.

http://www.incicaps.com/masumiyet-2.jpg

panpa bir müslüman olarak inancına saygım var.

ama seviyosan git konuş derim

yobazlar lütfen okumasın ve bu başlığa entry girmesin rica ediyorum. tanrıya inananlar girebilir. ama yobazlara tahammülüm yok. ateistler hoşgelmiş zaten sorum onlara.

elhamdülillah ateistim ama beyler ateistliğin şöyle kötü bir yanı var veyahut bu bir tek bende var: maneviyat ekgibliği.

mesela müzikleri hissederek dinleyemiyorum çünkü içimde hep bir ulan benim ruhum yok, etten ve kemikten tesadüfler zinciri sonucunda oluşmuş bir canlıyım. öldükten sonrada yok olacağım, düşüncesi var. eskiden tanrıya inandığım zamanlar böyle bir durum yoktu müzik dinlerken uçabiliyordum. çünkü bilinç altım ruhun, tanrının ve bilumum
fantastik şeylerin var olduğunu zannederek, ben bilincimle eski sevgilimi vesaire düşünürken o da gizemlerin içinde yolculuk ediyordu. ve bu bana daha çok maneviyat veriyordu şimdi bilinç altım sadece gerçekleri gördüğü için ben sadece bilincimle dinliyorum ve bu bende işte bu bahsettiğim maneviyat ekgibliğine yol açıyor. sadece müzik konusunda değil bu insanlara sevgi verme konusunda da böyle. yani kısacası kendimi sadece bir et yığını olarak düşünüyorum ve bu yüzden artık bu bende hissizlik yarattı. ve ben böyle olmak istemiyorum. tanrının olmadığı bir evrende sanki tanrı varmış gibi maneviyat ile yaşamak mümkün değilmidir ? diye soruyorum kendime işte bu soruya cevap bulamıyorum.