tanrı ya inanmıyorum ama

@60 hiçbir insan bunu haketmez. kafasının kesilmesinden bahsediyoruz. hadi diyelim ailesine karşı geldi ve bu müslümanlıkta yanlış. ama kafasının kesilmesini hakediyor mu ? bu nasıl bir mantıktır.

@66 nick - entry uyumu =)

@67 bunu küçükken babama sorduğumda beni sümme haşa diyerek kolumdan tutup odama kilitledi ben o günden sonra ateist oldum.

@36 evet tanrıyı kabul eden bilim adamları var ama hiç etmeyenler de var. mesela einstein enerjiydik madde olduk, öldüğümüzde tekrar enerji olacağız ve sonsuza dek varlığımızı sürdüreceğiz diyor. herkes bir şey söylüyor artık yoruldum ve bunaldım. hangisi doğru hangisi yanlış ? bana bu soruların cevabını vermediği için tanrı varsa bile çok acımasız.

black metal dinle güzel kardeşim dinle alakalı hiçbi tak bulamayacağın için direk ruhuna işler

slm ben tanrı soruları alıyım

tanrı varsa bukadar kötülüğe ses çıkarmadığı için kötü bir tanrıdır benim kulluğumu haketmiyor yoksa zaten problem yok kafan güzelken müzik dinlemeni tavsiye ederim beynin karmaşık dünyasında enzimlerin ve hormonların etkisiyle müziği hissedebilirsin

@2 en azından yobaz değilsin, liselilere bile tahammmülüm var.
@3 gerçekten üşenmedin, geldin bu başlığa ve bu saçma caps'i koydun ya ne kadar gereksiz bir insan olduğunu tasvir etmem zaman almadı.

yobazlar lütfen okumasın ve bu başlığa entry girmesin rica ediyorum. tanrıya inananlar girebilir. ama yobazlara tahammülüm yok. ateistler hoşgelmiş zaten sorum onlara.

elhamdülillah ateistim ama beyler ateistliğin şöyle kötü bir yanı var veyahut bu bir tek bende var: maneviyat ekgibliği.

mesela müzikleri hissederek dinleyemiyorum çünkü içimde hep bir ulan benim ruhum yok, etten ve kemikten tesadüfler zinciri sonucunda oluşmuş bir canlıyım. öldükten sonrada yok olacağım, düşüncesi var. eskiden tanrıya inandığım zamanlar böyle bir durum yoktu müzik dinlerken uçabiliyordum. çünkü bilinç altım ruhun, tanrının ve bilumum
fantastik şeylerin var olduğunu zannederek, ben bilincimle eski sevgilimi vesaire düşünürken o da gizemlerin içinde yolculuk ediyordu. ve bu bana daha çok maneviyat veriyordu şimdi bilinç altım sadece gerçekleri gördüğü için ben sadece bilincimle dinliyorum ve bu bende işte bu bahsettiğim maneviyat ekgibliğine yol açıyor. sadece müzik konusunda değil bu insanlara sevgi verme konusunda da böyle. yani kısacası kendimi sadece bir et yığını olarak düşünüyorum ve bu yüzden artık bu bende hissizlik yarattı. ve ben böyle olmak istemiyorum. tanrının olmadığı bir evrende sanki tanrı varmış gibi maneviyat ile yaşamak mümkün değilmidir ? diye soruyorum kendime işte bu soruya cevap bulamıyorum.